Αντιδράσεις στην αντιπολίτευση για την αλλαγή δόγματος στην εξωτερική πολιτική

Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην στείλει μόνο ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και πολεμικό υλικό βρήκε απέναντί της σύσσωμη την αντιπολίτευση της χώρας. Ο ρόλος του «πρόθυμου» που επέλεξε η κυβέρνηση για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σφραγίζει οριστικά τη στροφή της χώρας από το κράτος διαμεσολαβητή και γεφυροποιό μεταξύ Δύσης και Ανατολής, ανατρέποντας ένα δόγμα πολλών ετών που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις επισημαίνουν από την Κουμουνδούρου. Στη θέση αυτή τώρα μπαίνει η Άγκυρα κάτι που αυξάνει την ανησυχία για την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές περιπέτειες.

Του Σωτήρη Μπολάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας μετά και από αυτή την εξέλιξη συγκαλεί σήμερα το πρωί έκτακτο Πολιτικό Κέντρο για να τοποθετηθεί απέναντι στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.

Η ανησυχία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι έντονη καθώς μια τέτοια απόφαση από την πλευρά του πρωθυπουργού  προϋποθέτει και την εκ των προτέρων συνεννόηση ή τουλάχιστον ενημέρωση εκ μέρους του των πολιτικών αρχηγών ασχέτως αν θα συναντούσε ο κ. Μητσοτάκης την κατηγορηματική αντίθεσή τους στη μετατροπή της χώρας de facto σε προκεχωρημένο φυλάκιο από πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης.

Από το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν παρά να επισημαίνουν εμφατικά και την απουσία του πλέον αρμόδιου σε τέτοιες κρίσιμες ώρες Υπουργό εξωτερικών από τη λήψη αυτή της απόφασης για την αποστολή υλικού στην Ουκρανία.

Τα προειδοποιητικά πυρά εξάλλου από το Μέγαρο Μαξίμου έφυγαν και μέσω του Βήματος κατά του Νίκου Δένδια σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα που αν μη τι άλλο η ελληνική διπλωματία θα έπρεπε να εκπέμπει κύρος και εικόνα μεγαλύτερης ενότητας.

Ουσιαστικά το άρθρο της εφημερίδας «κάρφωνε» τον υπουργό εξωτερικών για τη στάση του παρουσιάζοντάς τον να συντάσσεται με παλιούς διπλωμάτες της καραμανλικής σχολής εξωτερικής πολιτικής της «ήπιας ισχύος».

Δόγμα Παπάγου ή Καραμανλή

Αναμφίβολα η αντιπαράθεση πλέον ξεφεύγει από τα περιφερειακά ζητήματα στρατηγικών ισορροπιών. Ουσιαστικά η Ευρώπη και ο κόσμος επιστρέφουν στο μεταπολεμικό status του ψυχρού πολέμου και της σκληρής διχοτόμησης του κόσμου.

Η χώρα τη δεκαετία 45-55 είχε διαλέξει στρατόπεδο.

• Η εικόνα του κόσμου και της Ευρώπης μετά την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία και στο μαλακό υπογάστριο της Ευρασίας δεν θα είναι πλέον η ίδια καθώς επιχειρείται η αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων. Το δόγμα Καραμανλή αντιτείνουν όσοι γνωρίζουν την ιστορία της διπλωματίας διαμορφώθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα γεωστρατηγικών εξελίξεων που επέτρεπε την ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.   

Με την αλλαγή στάσης της χώρας και την παραχώρηση των κλειδιών της διπλωματίας στη στρατιωτική ισχύ η Ελλάδα εκτιμάται ότι χάνει σημαντικό έδαφος στην διπλωματική ισχύ.

Το ερώτημα τώρα είναι δηλαδή ποιο θα είναι το όφελος της χώρας από την μετατροπή της σε ένα στρατιωτικό οικόπεδο τη στιγμή που ακόμη κι αν ο Ερντογάν κλείσει τα στενά θα παραμένει ένας συνομιλητής του Βλαντιμίρ Πούτιν και διαμεσολαβητής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Στάση αρχών ή συμφερόντων

Ουσιαστικά η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στην Ουκρανία δίνει κατ’ εκτίμηση άλλα δέκα χρόνια ανάπτυξης του κινέζικου δράκου στο παγκόσμιο στερέωμα δεσμεύοντας τη στρατιωτική προσοχή της ευρωατλαντικής συμμαχίας και των ΗΠΑ στο ευρωπαϊκό έδαφος και όχι στο μέτωπο του Ειρηνικού.

• Με αυτά τα δεδομένα η αυριανή συζήτηση στη Βουλή που προκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης αποκτά μεγαλύτερο βάθος και αποδεικνύεται η ορθότητα του Αλέξη Τσίπρα να ανοίξει το ζήτημα του ρόλου της χώρας ήδη από την προηγούμενη αντιπαράθεση στην ολομέλεια για την κύρωση των αμυντικών συμβάσεων με το επίδικο να παραμένει και σήμερα νούμερο ένα ζήτημα: πυλώνας σταθερότητας ή προκεχωρημένο φυλάκιο.

Είναι μια κεντρική διαφορά ωστόσο πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να πάρει επίσημη θέση.

Από θέση αρχών απέναντι στο πόλεμο και τη διπλωματία σε σχέση με τους γείτονες στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών σχέσεων ή από θέση γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή;

Η άσκηση είναι δύσκολη και η επιλογή της ισορροπίας ανάμεσα και στα δυο θα κληθεί να αναμετρηθεί με την καθαρή επιλογή πλέον του κ. Μητσοτάκη να συνταχθεί με τη στρατηγική της ισχύος.