Οπαδική βία: Ο μύθος της συνταγής Θάτσερ και οι ελληνικές άδειες εξέδρες- Μπορούν να αποδώσουν τα μέτρα;

Σύμφωνα μ’ έναν ισχυρό (αλλά αβάσιμο) μύθο, αυτό που έσωσε το αγγλικό ποδόσφαιρο από την «αγγλική ασθένεια», όπως κάποτε είχαν βαφτίσει το φαινόμενο του χουλιγκανισμού, της οπαδικής βίας, ήταν η τόλμη της κυβέρνησης Θάτσερ να πάρει «σκληρά μέτρα».

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Θάτσερ πήρε πράγματι το σκληρό και τολμηρό μέτρο να αποσύρει όλες τις αγγλικές ομάδες από τα ευρωπαϊκά κύπελλα για πέντε ολόκληρα χρόνια (ίσως και για να προλάβει μια ανάλογη ταπεινωτική απόφαση της ΟΥΕΦΑ) μετά την τραγωδία στο Χέυζελ, με 39 νεκρούς φιλάθλους, το 1985. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι αν το σοκ που προκάλεσε το μέτρο έπαιξε κάποιο ρόλο, δεν ήταν πάντως το «σκληρό μέτρο» που έλυσε το πρόβλημα της βίας- στο βαθμό που αυτό λύθηκε. Η βία στα αγγλικά γήπεδα συνεχιζόταν, «εντός έδρας», και μετά τον ευρώ-αποκλεισμό. Και θα συνεχιζόταν ίσως ακόμη, αν τον Απρίλιο του 1989, δεν σημειωνόταν μια ακόμη πιο αιματηρή ποδοσφαιρική τραγωδία, στο στάδιο του Χίλσμπορο, με 95 νεκρούς φιλάθλους της Λίβερπουλ (και με βαριά, όπως αργότερα αναγνώρισε η δικαιοσύνη, ευθύνη της αστυνομίας).

Ήταν αυτή η τραγωδία που κινητοποίησε και άλλαξε τα πράγματα. Συγκροτήθηκε μια επιτροπή, υπό έναν ανώτατο δικαστικό, τον Λόρδο Τέϋλορ, η οποία μελέτησε συνολικά το πρόβλημα της βίας και πρότεινε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα το οποίο περιείχε, φυσικά, και σκληρά μέτρα αλλά όχι μόνον σκληρά μέτρα. Η λύση- στο βαθμό που το πρόβλημα έχει λυθεί και, φυσικά, δεν έχει λυθεί ολοκληρωτικά- δόθηκε από έναν συνδυασμό νομοθετικών παρεμβάσεων, αυστηρών και συστηματικών αστυνομικών μέτρων, αλλαγής κουλτούρας και υποδομών στο ίδιο το ποδόσφαιρο.

Τα γήπεδα μεταμορφώθηκαν εκ θεμελίων, η σχέση των ποδοσφαιρικών ομάδων με τον κοινωνικό τους περίγυρο άλλαξε και η αστυνόμευση των αγώνων άλλαξε δραματικά, με την δημιουργία ειδικής μονάδας αντιμετώπισης της βίας στα γήπεδα, με ειδικά εκπαιδευμένους αξιωματικούς, κάμερες στα γήπεδα, έλεγχο στις εισόδους, αυστηρές ποινές για πράξεις βίας και δημιουργία μητρώου όσων έχουν καταδικαστεί για τέτοιες πράξεις.

Μεταφέροντας, λοιπόν, στα καθ’ ημάς την εμπειρία αυτή είναι φανερό ότι τα κατά καιρούς «σκληρά μέτρα» που ανακοινώνονται (αυστηροποίηση ποινών, διακοπή πρωταθλημάτων ή διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές) από μόνα τους δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.

Μπορούν να βοηθήσουν μόνον στο βαθμό που υπηρετούν ένα συνολικό, αποτελεσματικό σχέδιο και προσφέρουν χρόνο για την εφαρμογή του ή δίνουν κίνητρο στις ποδοσφαιρικές υπηρεσίες να συμμορφωθούν. Στην περίπτωσή μας, το ερώτημα είναι: όποια κι αν είναι τα μέτρα, ποιο είναι το σχέδιο;

Πηγή: KREPORT