Είναι τα ροτβάιλερ από τη φύση τους επιθετικά; Τι λέει η διεθνής εμπειρία με αφορμή το θλιβερό περιστατικό στην Καλαμάτα 

Ημιμάθεια, αυτή η μάστιγα. Τι ακούσαμε μετά το σοβαρό περιστατικό επίθεσης ροτβάιλερ στο αφεντικό του στην Καλαμάτα; Ότι τα ζώα αυτά είναι εκ φύσεως επιθετικά και ότι έχουν πλούσιο “παρελθόν” βίας. Στην πραγματικότητα όμως τα ροτβάιλερ, όπως αναφέρουν οι ειδικοί και η διεθνής βιβλιογραφία ούτε επιτίθενται (στα καλά καθούμενα) ούτε βίαια εκ φύσεως είναι.

Νίκος Γιαννόπουλος

Ως μία πρώτη γενική παραδοχή (πάντα σύμφωνα με την εμπειρία και την επιστημονική γνώση της εποχής) μπορούμε να αναφέρουμε ότι σκυλιά όλων των φυλών και μεγεθών έχουν τη δυνατότητα να επιδεικνύουν επιθετική συμπεριφορά – και λογικούς αμυντικούς μηχανισμούς, όπως γρύλισμα όταν τους φέρονται με αγένεια – εάν δεν εκπαιδεύονται, κοινωνικοποιούνται και δεν φροντίζονται σωστά από υπεύθυνους ιδιοκτήτες.

• Δεν αποτελεί, δηλαδή, η ράτσα κριτήριο επιθετικής συμπεριφοράς.
• Οπότε ο ισχυρισμός τα ροτβάιλερ είναι επιθετικά καταρρέει άμεσα.

Αυτό που ενεργοποιεί, κατά περιπτώσεις, την επιθετικότητα στους σκύλους (και κατά συνέπεια στα ροτβάιλερ) είναι η απειλή ή φοβάται, ακόμη και αν η απειλή δεν είναι στην πραγματικότητα παρούσα. Η κακή ή ελλιπής κοινωνικοποίηση μπορεί να εντείνει αυτό το πρόβλημα.Η κοινωνικοποίηση φυσικά του σκύλου εξαρτάται, όπως είναι φυσικό, από τον ιδιοκτήτη του.

Όπως ανακοίνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία για το περιβάλλον, τα ζώα και το αντί κυνήγι “Νέμεσις” για την περίπτωση της Καλαμάτας “σύμφωνα με εικόνες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, το ζώο φαίνεται να διαβίωνε σε συνθήκες που υποδεικνύουν παθητική και ενεργητική κακοποίηση: δεμένο, απομονωμένο, χωρίς κοινωνικοποίηση, σε χώρο ακατάλληλο για στοιχειώδη ευζωία, χωρίς αγάπη και φροντίδα. Τέτοιες συνθήκες δεν οδηγούν απλώς σε δυσφορία, οδηγούν σε ψυχολογική αποσταθεροποίηση και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά.Κάθε πλάσμα, ανθρώπινο ή μη, θα έλθει η ώρα να αντιδράσει, να επαναστατήσει για τη μίζερη, στερημένη, κακοποιημένη ζωή του”.

Πράγματι, αυτό το στοιχείο είναι κυρίαρχο στη σχετική βιβλιογραφία που υπάρχει για το θέμα.

Εκτός αυτών ορισμένα σκυλιά γίνονται επιθετικά για να αμυνθούν την τροφή τους ή αντικείμενα που θεωρούν δικά τους ενώ άλλα  μπορεί να επιτεθούν αν αισθάνονται πόνο ή δυσφορία, γι’ αυτό οποιαδήποτε ξαφνική επιθετικότητα πρέπει να εξετάζεται από κτηνίατρο.

Η αντιμετώπιση της επιθετικότητας των σκύλων βασίζεται κυρίως στην έγκαιρη αναγνώριση συμπτωμάτων, στην καλή κοινωνικοποίηση από μικρή ηλικία, στη συνεπή εκπαίδευση με θετική ενίσχυση και αποφυγή έντονων αντιδράσεων από τον ιδιοκτήτη κατά τα επεισόδια και τέλος στον κτηνιατρικό έλεγχο σε περίπτωση αλλαγών συμπεριφοράς.

Ωστόσο, πάντα χρειάζεται προσοχή. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι κάθε σκύλος, ανεξάρτητα από τη ράτσα του, μπορεί να δαγκώσει και να επιτεθεί υπό συνθήκες. Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως οι πρώιμες εμπειρίες ζωής και το συνεχιζόμενο μητρικό στρες, μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται ορισμένα γονίδια στα κατοικίδιά μας. Αυτό μπορεί ενδεχομένως να συμβάλει στην επιθετική συμπεριφορά.

Γι’ αυτό και η λέξη κλειδί είναι η εκπαίδευση:

Όπως αναφέρεται διεθνώς, η κοινωνικοποίηση και η εκπαίδευση πρέπει να αρχίσουν από κουτάβι, καθώς τα ροτβάιλερ μαθαίνουν γρήγορα αλλά έχουν και σύντομη προσοχή. Πρέπει, παράλληλα, να ανταμείβεται η καλή συμπεριφορά με λιχουδιές, παιχνίδι ή επαίνους αλλά και να αποφεύγονται φωνές και φυσική τιμωρία, που προκαλούν φόβο και εμποδίζουν τη μάθηση.

Στους ιδιοκτήτες ροτβάιλερ αλλά και άλλων σκυλιών, συνίσταται η χρήση σαφών και σταθερών εντολών, προσεκτική τήρηση των κανόνων και επανάληψη των ασκήσεων καθημερινά. Πρέπει ο σκύλος να εκτίθεται σε ανθρώπους και άλλα ζώα ώστε να συνηθίσει και να μην αναπτύξει φόβο ή επιθετικότητα.

Τα ροτβάιλερ, λόγω μεγέθους και δύναμης, απαιτούν υπομονή και επαγγελματική καθοδήγηση αν χρειάζεται, ώστε να αναδειχθούν σε υπεύθυνα και ελεγχόμενα σκυλιά. Γι’ αυτό αν δεν διαθέτετε τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά, μην αποκτάτει ροτβάιλερ ή φροντίστε, τουλάχιστον, να προσλάβετε επαγγελματία για την εκπαίδευση του ζώου.