Αθ. Τσακρής (ΚΟΣΜΟΣ): Για έναν ΚΟΣΜΟ που δεν θα οδηγεί από τη μία κρίση στην άλλη

Τα επιστημονικά δεδομένα δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης: Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, αν δεν υπάρξει δραστική μείωση στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αν δηλαδή η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, με τους στόχους που έχει θέσει για το 2030 και το 2050 δεν εφαρμοστεί από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 70% των Ευρωπαίων θα εκτίθενται κάθε χρόνο σε καταστροφές που οφείλονται στις καιρικές συνθήκες – όπως αυτές που βιώσαμε το περασμένο φθινόπωρο στη Θεσσαλία. Για να καταλάβουμε τη διαφορά, το αντίστοιχο ποσοστό της περιόδου 1981-2010 ήταν μόλις 5%.

Του Αθανάσιου Τσακρή, καθηγητή Μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ και υποψήφιου ευρωβουλευτή με τον ΚΟΣΜΟ

Δίπλα σ’ αυτά ας σκεφτούμε τους ολοένα και πιο συχνούς καύσωνες και τις επιπτώσεις τους στην υγεία μας, την ξηρασία, την ερημοποίηση, τη μετάδοση ασθενειών λόγω γεωγραφικής εξάπλωσης των κουνουπιών, την πτώση της παραγωγικότητας σε αγροτικές περιοχές, τη συρρίκνωση της βιοποικιλότητας, καθώς και τη μείωση των αποθεμάτων πόσιμου νερού. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 35% της Ευρώπης θα ταλαιπωρείται από λειψυδρία το 2070, ενώ ο πληθυσμός θα έχει αυξηθεί κατά 16-44 εκατομμύρια.

Ακόμα κι αν με κάποιον μαγικό τρόπο οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μηδενιστούν, όλα αυτά θα συνεχίσουν ως έναν βαθμό να υπάρχουν. Η αποκωδικοποίηση των πολύπλοκων παραμέτρων της κλιματικής αλλαγής, λοιπόν, είναι μία από τις μεγάλες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνίες τα επόμενα χρόνια. Όχι μόνο για την ποιότητα της ζωής μας, αλλά για την ίδια μας την επιβίωση.

Τα προβλήματα είναι πολυδιάστατα και δυσεπίλυτα και ο πήχης της δυσκολίας ιδιαίτερα ψηλός στην Ελλάδα, λόγω διαχρονικών στρεβλώσεων και παθογενειών του σημερινού πολιτικού συστήματος, που χρησιμοποιεί «εργαλεία» του παρελθόντος, ξεπερασμένα από την ίδια την πραγματικότητα, επομένως αναποτελεσματικά.

Για τον ΚΟΣΜΟ, μια νέα πολιτική κίνηση που ανήκει στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια των Πρασίνων, μοναδική λύση είναι η αναδιάταξη του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου που τώρα μας οδηγεί από τη μία κρίση στην άλλη. Αυτό οι συμπολίτες μας το γνωρίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, το 91% των Ελλήνων πιστεύουν ότι η χώρα δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μια φυσική καταστροφή, δηλαδή μια κλιματική καταστροφή. Πράγματι, δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε ούτε με τις φωτιές, ούτε με τους καύσωνες, ούτε με τις πλημμύρες. Μπορούμε όμως να θωρακιστούμε απέναντί τους όσο το δυνατόν καλύτερα. Αν, για παράδειγμα, είχαμε επενδύσει 400 εκατ. σε αντιπλημμυρικά έργα στη Θεσσαλία δεν θα είχαμε υποστεί ζημιές ύψους 3,5 δισ.

Εμείς στον ΚΟΣΜΟ προσπαθούμε να αναδείξουμε την κλιματική κρίση όχι ως ένα ακόμα πρόβλημα ανάμεσα στα δεκάδες, αλλά ως το βασικό πρόβλημα από το οποίο προκύπτουν όλα τα υπόλοιπα. Ως μητέρα όλων των κρίσεων. Ξεκινάμε από τις Ευρωεκλογές, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα χρόνια θα δοκιμαστεί σε πολλά πεδία: στην αντιμετώπιση της εκτόξευσης του κόστους ζωής και της ενεργειακής κρίσης, στην προάσπιση του κράτους δικαίου, στην οικοδόμηση της άμυνάς της, στη διαχείριση του μεταναστευτικού, στη στήριξη της δημόσιας υγείας. Θέλουμε να γίνουμε μοχλός πίεσης απέναντι σε καταστροφικές και αδιέξοδες πολιτικές και να κάνουμε ευρείες συνεργασίες. Δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, έχουμε σαφείς και ρεαλιστικές προτάσεις διακυβέρνησης σε όλα τα πεδία: για κοινωνική δικαιοσύνη, άρση των ανισοτήτων, ευημερία, ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών στην υγεία, την παιδεία, την αξιοπρεπή εργασία, την προσιτή στέγη, την καθαρή ενέργεια.

Για τον ΚΟΣΜΟ, η πορεία της Ελλάδας, της Ευρώπης και του πλανήτη συνδέονται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει να είναι παγκόσμιος ηγέτης στον τομέα της κλιματικής δράσης, αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ανθεκτικότητα του πλανήτη και να ανακόψουμε την «επέλαση» των πλημμυρών, των πυρκαγιών και των ξηρασιών.

Ιδιαίτερα στον τομέα της Δημόσιας Υγείας, την οποία υπηρετώ εδώ και δεκαετίες, η πανδημία ανέδειξε με τον χειρότερο τρόπο ότι η υποεπένδυση, η κακοδιαχείριση και η παραμέληση των προληπτικών προσεγγίσεων θέτουν σε κίνδυνο ασθενείς και εργαζόμενους. Παράλληλα, η ίδια η κλιματική κρίση και η μόλυνση του περιβάλλοντος κάνουν επιτακτική την ανάγκη προετοιμασίας και ενίσχυσης των εθνικών συστημάτων υγείας και την ανάπτυξη καινούργιων στρατηγικών και μηχανισμών, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες και απειλές.

Γενικότερα, πάντως, η κλιματική αλλαγή είναι μια αφορμή όχι για καταστροφολογία αλλά για να μιλήσουμε για νέες ευκαιρίες, για ένα νέο δίκαιο και ανθεκτικότερο μοντέλο στην παραγωγή, στον τουρισμό, στην οικονομία που θα κάνει καλύτερη τη ζωή και τη δική μας και των επόμενων γενιών.