Ο Μπέος ως πανελλαδική περσόνα, κάτι (ακόμα πιο) σκοτεινό και επικίνδυνο

Η πρόταση στο σημερινό κύριο άρθρο της “Καθημερινής” –προφανέστατα για την περίπτωση Μπέου, αν και δεν αναφέρει το όνομά του– έχει ενδιαφέρον ως πεδίο μιας μιντιακής αυτοκριτικής και περίσκεψης: “Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος για να αντιμετωπιστεί ο τοξικός, μισαλλόδοξος λόγος. Να μην τους προτείνουν τα ΜΜΕ τα μικρόφωνά τους”. Μπλοκ στους Μπέους, λοιπόν, είναι το μήνυμα, το οποίο πρέπει να υποθέσουμε πως στρέφεται και προς τον μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό του ίδιου ομίλου, στην οθόνη του οποίου ο εκλεγμένος πανηγυρικά δήμαρχος Βόλου έβρισκε φιλόξενη στέγη.

Η προτροπή “κλείστε τους τα μικρόφωνα”, όμως, αν και ορθή κατά βάση εγείρει το ερώτημα “γιατί ο Αχιλλέας Μπέος απολαμβάνει εδώ και πολύ καιρό αυτή την ιδιότυπη ασυλία των μίντια της Αθήνας;”. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται παράδοξο: πρόκειται για τον δήμαρχο μιας μεσαίας επαρχιακής πόλης και δεν εκπροσωπεί κάποια μεγάλα συμφέροντα που εφάπτονται ή και διαπλέκονται με εκείνα των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης. Κάποιοι υποστηρίζουν, ωστόσο, πως ο Μπέος έλκει δύναμη και δυνατότητα παρέμβασης στα των Αθηνών λόγω του ελέγχου της ποδοσφαιρικής ομάδας του (τοπικού) Ολυμπιακού και των σχέσεων που έχει αποκτήσει εδώ και πολλά χρόνια στην Σούπερ Λίγκα.

Από την άλλη, θεωρείται πως η τοξική αυτή περσόνα “πουλάει” τηλεοπτικά και προσφέρεται ως θέαμα σε συνέχειες για πρωϊνάδικα, μεσημεριανάδικα, αλλά και για τα σοβαρά δελτία ειδήσεων. Δεν είναι μόνο οι Λιάγκες (σύνηθες), είναι και έμπειροι δημοσιογράφοι και εκδότες που συναγελάζονται με τον μισαλλόδοξο -κατά την “Καθημερινή”– λόγο του δημάρχου, αποφεύγουν να στιγματίσουν ευθέως και κατηγορηματικά τον βούρκο μέσα στον οποίο κινείται, τον αντιμετωπίζουν μερικές φορές όπως θα αντιμετώπιζαν οποιονδήποτε άλλον. Ακόμα και η κριτική που εκ των υστέρων του ασκείται (αφού προηγουμένως έχουν φιλοξενήσει σε απευθείας σύνδεση τον οχετό και του έχουν δώσει τηλεοπτικό βήμα, ξανά, λίγο αργότερα για να ολοκληρώσει το λούμπεν και αντιθεσμικό του παραλήρημα), είναι μια κριτική περί διαγραμμάτων, από δήθεν θέση αρχής, μια κριτική “καθώς πρέπει” που αποφεύγει υψηλούς τόνους και χαρακτηρισμούς.

Τρεις βασικοί λόγοι

Αποδείχθηκε πώς όλη αυτή η πανελλαδική προβολή του Μπέου, η ανάδειξή του σε έναν σταρ της λούμπεν αντισυμβατικότητας, τον ενίσχυσε και στο τοπικό πεδίο. Το γιατί τον ψηφίζουν οι Βολιώτες δεν είναι κάτι εντελώς παράδοξο, όπως θα έπρεπε, εάν λάβει κανείς υπόψιν του τρία βασικά στοιχεία: α. ο Βόλος δεν είναι πια η αστική και βιομηχανική περιοχή με παράδοση κουλτούρας και αγώνων της εργατικής τάξης αλλά ένα μείγμα πληθυσμών που έχουν συρρεύει στην πορεία των τελευταίων δεκαετιών από διάφορες περιοχές, β. σε αυτή την επαρχιακή κοινωνία, το ποδόσφαιρο ως ενοποιητικό στοιχείο παίζει σημαντικό ρόλο, γ. η τοπική Ν.Δ τον ανέχεται και, ακόμα χειρότερα, τον στηρίζει αδιαλλείπτως: τα 2/3 της εκλογικής του βάσης προέρχονται από το εκλογικό σώμα των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος στην περιοχή- βεβαίως το υπόλοιπο 1/3 προέρχεται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, φυσικά κυρίως από την ακροδεξιά.

Το παραπλανητικό σχήμα Μπέος=Πολάκης

Δια πολιτικών και δημοσιογραφικών χειλέων επιχειρήθηκε σύγκριση του τοξικού και μισαλλόδοξου λόγου του Μπέου με την τοξικότητα του πληκτρολογίου του Παύλου Πολάκη. Είναι βέβαιο, δε, πως εκείνοι που χειροκροτούσαν τον θριαμβευτή Μπέο, το βράδυ της Κυριακής, στην επινίκια συγκέντρωσή του στον Βόλο, έχουν πολλάκις σηκώσει την ρομφαία της ηθικής κατά του Σφακιανού. Και ως προς το δεύτερο καλώς έπραξαν και αυτοί και όλοι εμείς οι άλλοι.

Δεν θα βάλουν, προφανώς, σε λειτουργία τα φαιά τους κύτταρα για να εξηγήσουν σε ποιά λογική εδράζεται το χειροκρότημα στην ρητορική ομοφοβίας και μίσους του δημάρχου και, από την άλλη, ο αποτροπιασμός και η οργή για τις ενίοτε χυδαίες επιθέσεις Πολάκη. Ακόμα κι αν οι δύο περιπτώσεις έχουν μικρές αναλογίες, αλλά και πολλές διαφορές (και στο ποινικό και στο πολιτικό μητρώο, όπως και στην επιστημονική προσφορά του δευτέρου), γιατί, αυτοί που χρησιμοποιούν τον δεύτερο ως επιχείρημα, καταπίνουν σαν κάμηλο τον πρώτο;

Σημείωση: Σε αυτό το σημείο να πούμε πως η νέα χυδαία επίθεση Πολάκη στον Πρετεντέρη και τον Χαντζόπουλο ενισχύει εκείνους που θεωρούν πως ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αυτουπονομεύει την προβαλλόμενη νεωτερικότητά του στον λαϊκισμό. Και αποδεικνύει πως μπορεί να πήρε τα κλειδιά της Κουμουνδούρου αλλά άλλοι κρατούν αντικλείδια. Η δε επίθεση του Σφακιανού δείχνουν βιάση επιστροφής, δεν παύει, όμως, να είναι μία ακόμα έκρηξη τοξικότητας.

Η μεγάλη εικόνα

Εκείνο που επίσης δεν δείχνουν να κατανοούν οι χειροκροτητές είναι πως ο Μπέος δεν καθύβρισε μόνο τον Κασσελάκη, δεν εξέμεσε, μόνο, ομοφοβικά απόβλητα, αλλά απαξίωσε μέχρις εξοστρακισμού το σύνολο των εκπροσώπων του δημοκρατικού πολιτικού τόξου. “Οι γιατροί και οι δικηγόροι της Βουλής που κατέστρεψαν την Ελλάδα”, ήταν ένα από τα υποδόρια μηνύματα του χρυσαυγιτισμού κατά την περίοδο επώασης του φιδιού και το ξανακούσαμε. Η έμμεση αλλά σαφής καταγγελία των “αρίστων” από έναν που επαίρεται πως είναι απόφοιτος δημοτικού (πάρα πολλοί άνθρωποι είναι, οι περισσότεροι, όμως, λόγω φτώχειας και αδυναμίας και δεν το προτάσσουν ως παράσημο) είναι ένα επιπλέον μήνυμα που δεν θα έπρεπε να διαλανθάνει της προσοχής.

Το βράδυ της Κυριακής, ο Μπέος δεν χάϊδεψε μόνο το μαλακό υπογάστριο του πιο σκοτεινού τμήματος της κοινωνίας, δεν κέρδισε τον ρόλο του αυτοκράτορα των λούμπεν, έβαλε και ένα πολιτικό πρόσημο στη νίκη του. Πολιτικό πρόσημο απέναντι στον κοινοβουλευτισμό και το συνταγματικό τόξο (σημειώστε την “ερμηνεία” και την επίκληση του Συντάγματος για την ελευθερία της έκφρασης με σκοπό να δικαιολογήσει την χυδαιότητά του). Ο Κασσελάκης ήταν ο πρώτος στόχος, το όχημα για να κατακτήσει τις τηλεοπτικές οθόνες, για να “τρεντάρει” στα social media, να οικοδομήσει μία βάση ακολούθων που υπερβαίνει τους ψηφοφόρους του Βόλου. Ο θριαμβευτής Μπέος, ως πανελλαδική περσόνα, θα μπορούσε να είναι κάτι περισσότερο. Κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Είτε ο ίδιος, είτε οι μιμητές του.

Και, όπως εύστοχα γράφει ο Δημήτρης Πολιτάκης στην LIFO, ” αυτό που εκπροσωπεί ο δήμαρχος του Βόλου δεν ευδοκιμεί μόνο σε συγκεκριμένες γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες. Είναι ένα εγχώριο alt-right μοντέλο που μοιάζει να επικρατεί, αποθρασυμένο και αποενοχοποιημένο πλέον, παντού.”

Την απάντηση σε όλα αυτά μπορούν, φυσικά, να την δώσουν τα μίντια ακολουθώντας την προτροπή της “Καθημερινής”. Διότι το “τέρας” θέλει τροφή προβολής και οπαδισμού. Την λύση, ωστόσο, μπορεί να την δώσει η Δικαιοσύνη.

Υ.Γ Φαίνεται πως έχω τους ίδιους φόβους με τον εμπειρότατο Νικήτα Κακλαμάνη.“Δεν θα εκπλαγώ εάν τον δω να ηγείται ακροδεξιού μορφώματος”, δήλωσε σήμερα για τον Αχιλλέα Μπέρο…