Οι 17 στόχοι του ΟΗΕ ως το 2030…. Όμορφος κόσμος αλλά καθόλου αγγελικά πλασμένος

Το 2015, οι παγκόσμιοι ηγέτες ενέκριναν ομόφωνα την Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη θέτοντας 17 στόχους, για έναν δικαιότερο κόσμο, πιο ειρηνικό, υγιή πλανήτη, όπου πολίτες και κράτη θα ευημερούν. Δέκα χρόνια μετά αυτή η πρόσκληση των Ηνωμένων Εθνών, μοιάζει μάλλον ανέφικτη μπροστά στη γκρίζα πραγματικότητα των ανθρώπων, των επιχειρήσεων και των κρατών. Ακόμη κι αυτή η χαραμάδα αισιοδοξίας στη Γάζα προτού αλέκτωρ φωνήσαι τρις, άρχισε να κλείνει. Ακόμη κι ο ΟΗΕ θεωρεί πως ελάχιστα ήταν τα σημεία, όπου υπήρξε θεαματική βελτίωση.

Της Άννας Στεργίου

1.Μηδενική φτώχεια. Η ακραία φτώχεια εξακολουθεί να υφίσταται, επηρεάζοντας άμεσα 1 στους δέκα ανθρώπους παγκοσμίως, όπως παραδέχεται και το τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ. Το 8,9% του παγκόσμιου πληθυσμού θα εξακολουθεί να ζει σε ακραία φτώχεια έως το 2030, σύμφωνα με το αναθεωρημένο διεθνές όριο φτώχειας. Περίπου δηλαδή 808 εκ. άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν με 3 δολάρια την ημέρα και να μην μπορούν να φάνε, να πιουν νερό, να έχουν κεραμίδι ή έστω άχυρο πάνω από το κεφάλι τους. Ο στόχος για μείωση έστω κατά 50% των εθνικών ποσοστών φτώχειας έως το 2030, πάλι δεν φαίνεται να πιάνεται. Μόνο 1 στις 5 χώρες βρίσκεται σε καλό δρόμο για τη μείωση του εθνικού ποσοστού φτώχειας έως το 2030.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το ποσοστό κινδύνου φτώχειας που βασιζόταν στο 2019 μειώθηκε στο 14,3% το 2023 σε επίπεδο ΕΕ, με τις μεγαλύτερες μειώσεις στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Πολωνία αλλά αυξήσεις κινδύνου φτώχειας καταγράφηκαν στη Γερμανία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία και τη Σλοβακία. Σε χώρες της Ε.Ε. 9 περιφέρειες στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Ρουμανία, την Ισπανία είχαν ποσοστό ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια που κυμαινόταν από 30,0% έως 44,9%!

2. Μηδενική πείνα. Πάνω από 700 εκ. άνθρωποι σε κάποιο σημείο της γης αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της πείνας, για διάφορους λόγους. Φέτος, η κατάσταση επιδεινώθηκε με ακραία καιρικά φαινόμενα. Πλημμύρες, μουσώνες, φωτιές, ανεμοστρόβιλοι κατέστρεψαν ανθρώπους, ζώα, δάση, κτήρια, και σοδειές. Τα παιδιά είναι ακόμη πιο ευάλωτα στην ασιτία. Το 2024, 93,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, αριθμός που ισοδυναμούσε με το 21,0% του πληθυσμού, ακόμη κι εντός της ΕE!

3.Καλή υγεία και ευημερία, ασφαλιστικά συστήματα. Χαλασμένα δόντια, παχυσαρκία, υψηλός δείκτης θνησιμότητας, ενεργειακή φτώχεια εξακολουθούν να δείχνουν πως το καλό επίπεδο ζωής, πάει συνάμα με τις οικονομικές συνθήκες, οι οποίες επηρεάζουν και την ψυχολογία. Τα βιολογικά προϊόντα χωρίς φυτοφάρμακα δεν απευθύνονται στις λαϊκές οικογένειες, λόγω κόστους. Έρευνα για την Υγεία που έγινε στις ΗΠΑ, έδειξε πως οι ηλικιωμένοι ενήλικες με χαμηλότερα εισοδήματα βιώνουν υψηλότερα ποσοστά αναπηρίας και θνησιμότητας. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες, που ανήκουν στην παγκόσμια ελίτ κι ανήκουν στο 1% αναμένεται να ζήσουν 14,6 και 10,1 χρόνια περισσότερο αντίστοιχα από τους άνδρες και τις γυναίκες από κατώτερες λαϊκές τάξεις.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη για πρώτη φορά, το 52,4% του παγκόσμιου πληθυσμού καλύπτονταν από τουλάχιστον ένα επίδομα κοινωνικής προστασίας το 2023 έναντι με το 42,8% το 2015. Όμως, άλλα 3,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι παρέμειναν απροστάτευτοι. Ενώ οι χώρες υψηλού εισοδήματος πλησιάζουν την καθολική κάλυψη (85,9%) και οι χώρες ανώτερου-μεσαίου εισοδήματος (71,2%) έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο, η κάλυψη στις χώρες χαμηλού εισοδήματος (9,7%) έχει ελάχιστα μετατοπιστεί μετά το 2015.

4.Ποιοτική εκπαίδευση. Ιδιωτικά πανεπιστήμια με υψηλά δίδακτρα, πέραν των ατόμων, με ιδιαίτερα ταλέντα είναι απλησίαστα στους κοινούς θνητούς. Το συνολικό κόστος διαμονής, μετακινήσεων κ.ά. στην Μεγάλη Βρετανία μπορεί να κυμαίνεται από 18.000 ευρώ τον χρόνο σε δημόσιο πανεπιστήμιο, χωρίς δίδακτρα αλλά το κόστος ανεβαίνει στα 24.000-50.000 ευρώ σε πανεπιστήμιο με δίδακτρα. Απλησίαστα σχεδόν είναι τα δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ με κόστος που ξεκινά από 35.000 ευρώ και κυμαίνεται έως 80.000 ευρώ τον χρόνο, σε σημείο πολλοί φοιτητές να πνίγονται από τα φοιτητικά δάνεια. Παρά τις μειώσεις που έγιναν τη φετινή χρονιά απ΄ ορισμένα ΑΕΙ των ΗΠΑ, το τίμημα είναι υψηλότατο για μια λαϊκή οικογένεια, εκτός αν κάποιος/α σπουδάσει με υποτροφία.

5.Ισότητα των φύλων.. Τρεις δεκαετίες μετά την ιστορική Διακήρυξη και Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στη λήψη αποφάσεων και σε ηγετικούς ρόλους και συχνά δεν έχουν αυτονομία όσον αφορά στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία, τα δικαιώματα γης και την πρόσβαση στην τεχνολογία. Στην Ελλάδα αρκεί να κοιτάξουμε το θέμα των γυναικοκτονιών, με αποκορύφωμα την Κυριακή Γρίβα που τη σκότωσε ο πρώην φίλος της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων το 2024.

6. Καθαρό νερό και αποχέτευση. Το 2024, 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν ασφαλή διαχείριση πόσιμου νερού,  ενώ 3,4 δισεκατομμύρια σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, δεν είχαν ασφαλή διαχείριση αποχέτευσης και 1,7 δισεκατομμύριο δεν είχαν βασικές υπηρεσίες υγιεινής στο σπίτι. Στα σχολεία, 646 εκατομμύρια παιδιά παραμένουν χωρίς βασικές υπηρεσίες υγιεινής, γεγονός που απαιτεί τετραπλάσια αύξηση της προόδου για την επίτευξη των στόχων του 2030.

7.Καθαρή ενέργεια. Η παγκόσμια πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια έφτασε το 92% το 2023 – από 84% το 2010. Η πρόσβαση σε καθαρά καύσιμα και τεχνολογίες μαγειρέματος αυξήθηκε από 64% σε 74% μεταξύ 2015 και 2023. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πηγή ενέργειας σήμερα και προβλέπεται να ξεπεράσει τον άνθρακα ως η κύρια πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, το 2025. Χωρίς επενδύσεις και δράση, 645 εκατομμύρια άνθρωποι θα εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια και 1,8 δισεκατομμύρια δεν θα έχουν πρόσβαση σε καθαρό μαγείρεμα (χωρίς άνθρακα) το 2030. Οι εκπομπές CO₂ έφτασαν σε νέο υψηλό, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, παρά την ανάπτυξη της καθαρής ενέργειας. Οι εκπομπές CO₂ από την καύση καυσίμων και τις βιομηχανικές διεργασίες αυξήθηκαν σε επίπεδα ρεκόρ 37,6 δισεκατομμυρίων μετρικών τόνων το 2024, σημειώνοντας αύξηση 8,3% από το 2015. Οι τεχνολογίες καθαρής ενέργειας συνέβαλαν στον περιορισμό της περαιτέρω ανάπτυξης, αλλά οι παγκόσμιες εκπομπές συνεχίζουν να αυξάνονται λόγω της υψηλής ζήτησης ενέργειας.

8. Εργασία και Οικονομική Ανάπτυξη. Η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ προβλέπεται να επιταχυνθεί σε μόλις 1,5% το 2025. Η πραγματική αύξηση του ΑΕΠ στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες παραμένει πολύ κάτω από τον στόχο του 7%. Ενώ το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε στο ιστορικό χαμηλό του 5% το 2024  οι νέοι και οι γυναίκες συνέχισαν ν’ αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αυξημένα ποσοστά ανεργίας. Το παγκόσμιο πραγματικό ΑΕΠ κατά κεφαλήν μειώθηκε απότομα κατά 3,8% το 2020 λόγω της πανδημίας COVID-19. Ανέκαμψε κατά 5,5% το 2021 αλλά η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε σε περίπου 2% μεταξύ 2022 και 2024. Στην Ελλάδα τα εργασιακά δικαιώματα φαίνεται να πηγαίνουν σταθερά πίσω, αφού το Υπουργείο Εργασίας ψήφισε τη δυνατότητα σε συγκεκριμένους κλάδους ακόμη και 13 ωρών εργασίας καταργώντας ουσιαστικά το 8ωρο για το οποίο δόθηκαν ιστορικές μάχες.

9.Βιομηχανία, Καινοτομία και υποδομές. Είναι από τους λίγους τομείς που σημειώθηκε πρόοδος, μετά το 2015. Η παγκόσμια προστιθέμενη αξία (MVA) κατά κεφαλήν στη μεταποίηση αυξήθηκε κατά 17,3% από το 2015 έως το 2024. Οι θαλάσσιες μεταφορές έφτασαν τα 11,6 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους το 2023, χάρη στην αυξανόμενη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών. Το κινητό ευρυζωνικό δίκτυο 5G καλύπτει πλέον το 51% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν συστημικά εμπόδια στην εκβιομηχάνιση. Και σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, παρατηρείται αποβιομηχάνιση και μαζικές απολύσεις γίνονται και στις ΗΠΑ αλλά ακόμη και σε χώρες της Ασίας. Στην Ελλάδα που δεν έχει μεγάλες βιομηχανίες, το πρόβλημα ειδικά στις ηλικίες άνω των 55+ είναι εφιαλτικό και έγινε ορατό, όταν δήμοι κόντεψαν να χάσουν το σχετικό κοινοτικό πρόγραμμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι περίπου 500.000 χιλιάδες άτομα, κυρίως πτυχιούχοι έφυγαν από την Ελλάδα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 2009-10 ή και λίγο αργότερα.

10. Ανισότητες. Η ψηφιακή επανάσταση δημιουργεί ένα νέο κύμα ανισοτήτων ανάμεσα σε ηλικιωμένους και μεσήλικες, σε γυναίκες και άνδρες, σε άτομα που ζουν στην Περιφέρεια κι άλλα που ζουν στο κέντρο, σε άτομα με διαφορετικές φυλετικές καταβολές με λευκούς κ.ά. Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν διακρίσεις λόγω φύλου. Τα άτομα με αναπηρίες αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε ποσοστό 28% σε σύγκριση με 17% για τα άτομα χωρίς αναπηρίες. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των προσφύγων έχει εκτοξευθεί στα 37,8 εκατομμύρια, κυρίως από το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Ουκρανία και τη Δημοκρατία της Βενεζουέλας ενώ οι άνθρωποι στη Γάζα εξακολουθούν να είναι υπό διωγμό.

11. Βιώσιμες πόλεις και κοινότητες. Έως και 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αγωνίζονται να βρουν ένα μέρος για να ζήσουν και 1,12 δισεκατομμύρια ζουν σε παραγκουπόλεις ή άτυπους οικισμούς χωρίς βασικές υπηρεσίες. Το θέμα των αυξημένων ενοικίων ειδικά σε τουριστικές περιοχές παραμένει ένα τεράστιο πρόβλημα στις παραλιακές κυρίως ζώνες και σε μέρη με υψηλή τουριστική κίνηση αλλά και σε περιοχές με υψηλή ζήτηση διαμερισμάτων σε αστικά κέντρα για λόγους εργασίας, φοιτητών κ.ά. Άτομα με χαμηλότερο εισόδημα βιώνουν μικρότερη «χωρικότητα» ως προς το σπίτι, λιγότερο χώρο πρασίνου, πιο μολυσμένο φυσικό περιβάλλον κ.ά. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η προσιτή τιμή της στέγασης έχει φτάσει σε κρίσιμα επίπεδα εν μέσω της ραγδαίας αστικοποίησης, επηρεάζοντας 1,6 έως 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Εξίσου ανησυχητικό είναι πως 1,12 δισεκατομμύρια άτομα ζουν σε παραγκουπόλεις ή άτυπους οικισμούς – καταυλισμούς.

12.Υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή.  Η σπατάλη τροφίμων, η απώλεια τροφίμων – κυρίως κατά τη μεταφορά – και τα ηλεκτρονικά απόβλητα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, φτάνουν σε πρωτοφανή επίπεδα. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η σπατάλη τροφίμων στο λιανικό εμπόριο, την εστίαση και τα νοικοκυριά έφτασε τα 1,05 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους το 2022 (132 κιλά ανά άτομο), αντιπροσωπεύοντας το 1/5 όλων των τροφίμων που διατίθενται στους καταναλωτές. Τα νοικοκυριά απορρίπτουν αρκετά τρόφιμα καθημερινά για να παρέχουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο γεύματα, ακόμη και όταν 1 στους 11 ανθρώπους παγκοσμίως πεινούν και 1 στους 3 δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για μια υγιεινή διατροφή. Σε συνδυασμό με το 13% των τροφίμων που χάνονται κατά μήκος των αλυσίδων εφοδιασμού, το περιβαλλοντικό κόστος είναι συγκλονιστικό: η απώλεια και η σπατάλη τροφίμων προκάλεσαν το 8-10% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το οικονομικό κόστος εκτιμάται ότι υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως.

13.Δράση για το κλίμα. Σύμφωνα με την Έκθεση για το Κενό Εκπομπών του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον για το 2024, οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έφτασαν στο ιστορικό υψηλό των 57,1 γιγατονίων ισοδύναμου CO2 το 2023, σημειώνοντας αύξηση 1,3% από το 2022 και πολύ πάνω από τη μέση ετήσια αύξηση 0,8% από το 2010 έως το 2019. Ο τομέας της ενέργειας παραμένει η μεγαλύτερη πηγή (26%) εκπομπών άνθρακα, ακολουθούμενος από τις μεταφορές (15%) και τη γεωργία και τη βιομηχανία , που μοιράζονται από 11% η καθεμία.

Οι παγκόσμιες επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων μειώθηκαν κατά 34,5% το 2023, από ένα ρεκόρ υψηλού ύψους 1,68 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2022, σε περίπου 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτή η μείωση οφείλεται στην πτώση των τιμών της ενέργειας και στη λήξη της προσωρινής στήριξης λόγω COVID-19. Όλες οι περιοχές εκτός από την Ωκεανία, η οποία σημείωσε αύξηση 29%, ανέφεραν μειώσεις. Η Υποσαχάρια Αφρική ηγήθηκε με μείωση 67%, ακολουθούμενη από τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία (46%), τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (43%), την Κεντρική και Νότια Ασία (41%) και την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία (40%). Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική σημείωσαν μικρότερη μείωση 17%.

14.Ζωή κάτω από το νερό.  Η τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς, που πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια τον Ιούνιο του 2025, έδωσε νέα ώθηση στο ζήτημα αυτό. Οι χώρες υιοθέτησαν μια τολμηρή πολιτική δήλωση και ανέλαβαν πάνω από 800 εθελοντικές δεσμεύσεις για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, μόλις το 8,4% των ωκεανών έχουν χαρακτηριστεί ως προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, πολύ κάτω από τον στόχο του 30% έως το 2030, και μόνο το 46% των βασικών θαλάσσιων περιοχών βιοποικιλότητας βρίσκονται υπό προστασία.

Η θέρμανση των ωκεανών και η οξίνιση συνεχίζονται, η υπεραλίευση και οι παράνομες πρακτικές επιμένουν και η υποστήριξη για την αλιεία μικρής κλίμακας παραμένει ανεπαρκής. Ταυτόχρονα, ο υποθαλάσσιος θόρυβος φαίνεται να επηρεάζει άσχημα τα μεγάλα κήτη, λόγω των υποθαλάσσιων εγκαταστάσεων εξορύξεων και πολέμων. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το 64,5% των θαλάσσιων ιχθυαποθεμάτων αλιεύτηκε σε βιολογικά βιώσιμα επίπεδα το 2021, ενώ το 35,5% υπεραλιεύτηκε.

Από το 2009 έως το 2018, χάθηκε το 14% της κοραλλιογενούς κάλυψης του πλανήτη. Τώρα, το 44% των ειδών κοραλλιών αντιμετωπίζουν εξαφάνιση. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή προειδοποιεί ότι ακόμη και αν η υπερθέρμανση του πλανήτη περιοριστεί στους 1,5°C, το 70% έως 90% των υφάλων θερμού νερού θα μπορούσε να εξαφανιστεί έως το 2050. Με όριο υπερθέρμανσης 2°C, σχεδόν όλοι οι ύφαλοι κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

15.Ζωή στη στεριά. Τα δάση κάλυπταν περίπου 4,1 δισεκατομμύρια εκτάρια (31%) της παγκόσμιας επιφάνειας γης το 2020. Από το 2000 έως το 2020, η δασική κάλυψη μειώθηκε κατά περίπου 100 εκατομμύρια εκτάρια. Οι φωτιές, η γεωργία, η δόμηση, ο τουρισμός είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια δασών. Οι περιφερειακές τάσεις ποικίλλουν: η Ασία, η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική είδαν την ανάπτυξη των δασών, ενώ η Λατινική Αμερική και η υποσαχάρια Αφρική παρουσίασαν σημαντικές απώλειες, λόγω της βόσκησης ζώων και της επέκτασης των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, αντίστοιχα. Το 2025 ήταν μία από τις χειρότερες χρονιές για την απώλεια δασών στην Ισπανία, την Πορτογαλία ενώ και η χώρα μας καταγράφει συχνά αρνητικά ρεκόρ. Αντίθετα, η Βραζιλία μείωσε την αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο κατά 50% το 2023 σε σύγκριση με το 2022.

16.Ειρήνη, δικαιοσύνη και ισχυροί θεσμοί. Η βία και οι συγκρούσεις, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, συνεχίζουν να προκαλούν ανθρώπινο πόνο και εκτοπισμό. Το 2024, σχεδόν 50.000 ζωές χάθηκαν σε συγκρούσεις – μία κάθε 12 λεπτά – επηρεάζοντας δυσανάλογα τις γυναίκες και τα παιδιά. Μέχρι το τέλος του 2024, 123,2 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν βίαια. Τα παγκόσμια ποσοστά ανθρωποκτονιών μειώθηκαν κατά 12% μεταξύ 2015 και 2023 αλλά η πρόοδος παραμένει πολύ κάτω από τον στόχο, μείωσης του 50%. Το παγκόσμιο ποσοστό ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως μειώθηκε από 5,9 ανά 100.000 άτομα το 2015 σε 5,2 το 2023. Το 2023, οι ανθρωποκτονίες συγκεντρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική και στην υποσαχάρια Αφρική, οι οποίες συνολικά αντιπροσώπευαν σχεδόν τα δύο τρίτα όλων των θυμάτων παγκοσμίως.

Οι άνδρες αποτελούσαν το 80% των θυμάτων ανθρωποκτονιών, κυρίως λόγω του οργανωμένου εγκλήματος και της βίας των συμμοριών. Οι γυναίκες, ωστόσο, αντιμετώπιζαν δυσανάλογο κίνδυνο μέσα στο σπίτι. Το 60% των γυναικών θυμάτων σκοτώνονται από συντρόφους ή μέλη της οικογένειας. Μόνο το 2023, περίπου 51.000 γυναίκες σκοτώθηκαν από στενούς συντρόφους ή μέλη της οικογένειας. Η πρόοδος στη μείωση της βίας κατά των γυναικών συνεχίζει να καθυστερεί, με το ποσοστό ανθρωποκτονιών των γυναικών να μειώνεται μόλις κατά 5% σε σύγκριση με τη μείωση του 14% για τους άνδρες.

17.Συνεργασία για τους στόχους. Το μερίδιο των αναπτυσσόμενων χωρών στις παγκόσμιες εξαγωγές εμπορευμάτων έχει παραμείνει στάσιμο από το 2015, με τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες να αντιπροσωπεύουν μόλις το 1,1%. Εξάλλου, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το ψηφιακό χάσμα παραμένει μεγάλο και διευρύνεται, ιδίως στις περιοχές με χαμηλότερο εισόδημα.

Το 2024, 5,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι ήταν συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο, αριθμός που αντιστοιχεί στο 68% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο, το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 2,6 δισεκατομμύρια παραμένει εκτός σύνδεσης. Ενώ η παγκόσμια χρήση του διαδικτύου έχει αυξηθεί κατά 28%, δηλαδή από 40% το 2015 σε 68% το 2024 η καθολική χρήση (διείσδυση 95%) παραμένει μια μακρινή προοπτική. Η καθολική χρήση έχει σχεδόν επιτευχθεί στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, καθώς και στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Όμως, η υποσαχάρια Αφρική και η Ωκεανία (εκτός της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας) υστερούν, καθώς μόλις 37% και 33% είναι συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο.