Χάιφα: Καθηλωτική μαρτυρία για την καθημερινότητα ανάμεσα στις βόμβες-Μιλά στο libre η καθηγήτρια Ρόζα Φράνσες

H Xάιφα στο βορειοδυτικό Ισραήλ απέχει από την Τεχεράνη, την πρωτεύουσα του Ιράν περίπου 1720 χιλιόμετρα. Αυτήν την απόσταση καλύπτουν οι περσικοί πύραυλοι μέχρι να προσγειωθούν στην ισραηλινή πόλη (και τούμπαλιν βέβαια) σε ένα πόλεμο που άρχισε στις 13 Ιουνίου ως αναμενόμενη κλιμάκωση της τρομερής έντασης που υπάρχει στη Μέση Ανατολή τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια.

Νίκος Γιαννόπουλος

Πέρα από τις γεωπολιτικές αναλύσεις, τις προβλέψεις για την κατάληξη της σύρραξης και τις συζητήσεις για τις συνέπειες που αυτή θα έχει στην παγκόσμια ισορροπία, υπάρχει -και στις δύο πλευρές- ο ανθρώπινος παράγοντας, η καθημερινότητα των πολιτών που επιχειρούν να συνεχίσουν τη ζωή τους μέσα σε ένα πολεμικό και άκρως πολωτικό σκηνικό.

“Σήμερα (σσ Σάββατο) ευτυχώς δεν έχουμε ρίψεις πυραύλων, βλέπουμε μονάχα drones στον ουρανό” μάς λέει από τη Χάιφα η Ρόζα Φράνσες, καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο της πόλης.

“Η αλήθεια είναι το επίπεδο της πολιτικής προστασίας και άμυνας είναι πολύ υψηλό σ’ αυτή τη χώρα. Υπάρχει αναλυτική ενημέρωση που φτάνει στα κινητά μας τηλέφωνα με κάθε τρόπο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αισθανόμαστε και ήρεμοι, κάθε άλλο” συμπληρώνει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μιλώντας στο Libre.

“To πρόβλημα” συνεχίζει την αφήγησή της “είναι ότι από τη στιγμή που θα δοθεί η εντολή να τρέξουμε στα καταφύγια, αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, μέσα στο επόμενο λεπτό.Εννοείται ότι κάποιοι μένουν ακάλυπτοι γιατί εκείνη την ώρα βρίσκονται στο δρόμο εν κινήσει, δεν μπορείς να προλαβαίνεις πάντα, ακόμα και αν οι ειδοποιήσες που έρχονται μέσω του whatsapp προσφέρουν όλες τις πιθανές επιλογές”.

“Οι δυσκολίες αυξάνονται” μάς εκμυστηρεύεται “όταν είσαι άνθρωπος μεγάλης ηλικίας ή έχεις μικρά παιδιά. Οι άνθρωποι με αναπηρίες επίσης αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα, για τους νέους τα πράγματα φαίνεται να είναι λίγο πιο εύκολα αν και ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος για όλους”.

Τη ρωτάμε για το πως αντιμετωπίζει ο καθημερινός κόσμος στο Ισραήλ τις τελευταίες εξελίξεις: “Οι οικογένειες στέλνουν τα παιδιά τους ως στρατιώτες στον πόλεμο, καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι, δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Θα έλεγα ότι το ηθικό μεταξύ του κόσμου παραμένει υψηλό. Αυτό που μάς σώζει είναι ότι ο ισραηλινός λαός διαθέτει το ψυχικό σθένος που χρειάζεται σε τέτοιους είδους περιστάσεις. Ετσι και αλλιώς είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτήν την κατάσταση. Υπάρχει αλληλεγγυή μεταξύ μας. Ειδικά για τις οικογένειες τα σπίτια των οποίων έχουν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς. Εχουμε ανοίξει μία ομπρέλα προστασίας γι’ αυτούς τους ανθρώπους”.

Είναι απόλυτη η απάντησή της στην ερώτηση αν σκέφτεται να μετακινηθεί κάπου που υπάρχει περισσότερη ασφάλεια και να αφήσει, προσωρινά, το σπίτι της. “Οχι με κανέναν τρόπο” αποκρίνεται με αποφασιστικότητα. “Εχω παιδιά, ο γιος μου έχει ένα νεογέννητο μωρό οκτώ ημερών. Να φύγω εγώ για να σώσω τον εαυτό μου; Σε καμία περίπτωση. Στο εξωτερικό βρίσκονται 100.000 περίπου Ισραηλινοί που θέλουν να επιστρέψουν πίσω άμεσα”.

Θέλουν την ειρήνη οι άνθρωποι στο Ισραήλ είναι η επόμενη ερώτησή μας; “Κανένας μας δεν θέλει πόλεμο. Η λέξη Shalom στη γλώσσα μας χρησιμοποιείται για να πει κανείς καλημέρα αλλά βασικά σημαίνει ειρήνη. Κάποτε πρέπει να ζήσουμε και εμείς κανονικά. Αρκεί να αναγνωρίσουν και οι άλλοι την ύπαρξη του δικού μας κράτους. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε μαζί σ’ αυτόν τον τόπο, μαζί με τους Αραβες που άλλωστε υπάρχουν ανάμεσά μας.

Στο Πολυτεχνείο, όπου διδάσκω οι μισοί φοιτητές είναι Αραβες, έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Οι μισοί γιατροί στα νοσοκομεία μας είναι επίσης Αραβες, ζούμε μαζί με τον αραβικό λαό. Ενας από τους πυραύλους που στόχευσαν τη Χάιφα έπεσε πάνω σε τζαμί την ώρα της προσευχής. Οι Αραβες, δεν θέλουν να φύγουν από εδώ, έχουν μία καλή ποιότητα ζωής και επιθυμούν να ζήσουν ελεύθερα σ’ ένα ελεύθερο κράτος.Και η λύση των δύο κρατών είναι εφικτή. Αρκεί να παραδεχθεί το άλλο κράτος την ύπαρξη του Ισραήλ”.

“Πρέπει στην περιοχή γενικότερα” καταλήγει “να πάψει να κυριαρχεί ο θρησκευτικός φανατισμός.Η λογική του ιερού πολέμου δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από κανέναν γιατί ουσιαστικά δεν έχει λογική. Μπορούμε να συνυπάρξουμε λοιπόν. Και αυτό που πάνω από όλα φοβόμαστε είναι μήπως επεκταθεί ο πόλεμος”.