Ο αντισυστημισμός “συνεννοείται”, οι “θεσμικοί” παραπαίουν…

Εκ πρώτης όψεως, η σύμπλευση είναι ευκαιριακή σε ένα πεδίο προνομιακό για τα κόμματα που, δημοσκοπικά τουλάχιστον, φαίνεται ότι ευνοήθηκαν τους τελευταίους μήνες από τη δίκαιη οργή των συγγενών των θυμάτων της εθνικής τραγωδίας στα Τέμπη και, ίσως ακόμα περισσότερο, από την διάχυτη εντύπωση περί ατιμωρησίας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για “πολιτικό κατήφορο”, εστιάζοντας τις κατηγορίες του μόνο στα συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα. Για ευνόητους λόγους, οι συγγενείς έμειναν εκτός κριτικής. Στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τον απολογισμό τους (στο συνέδριο, περισσότερα…) για το φιάσκο της προσπάθειάς τους να συνεργαστούν με τους (ανεξάρτητους) βουλευτές που πρόσκεινται στον Κασσελάκη, η Νέα Αριστερά μέμφεται την Κουμουνδούρου που υπέκυψε στη –νομικά αστήρικτη, όπως έχουν πει– εσωτερική πίεση να βάλουν το κάδρο τυχόν ποινικών ευθυνών και τον πρωθυπουργό, το ΠΑΣΟΚ, τέλος, υπενθυμίζει πώς είναι το μόνο κόμμα που κινήθηκε θεσμικά.

Εφόσον δεν αλλάξει κάτι δραματικά, στην Ολομέλεια της Βουλής θα στηθούν πολλές κάλπες για τα πρόσωπα που αναφέρονται στις τρεις προτάσεις (Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, κι αυτή των συγγενών), θα μοιραστούν, κατά τις εκτιμήσεις, περίπου 4.500 ψηφοδέλτια, και στο τέλος θα περάσει αυτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας με τον Κ. Καραμανλή στο στόχαστρο για παράβαση καθήκοντος (πλημέλημμα). Όλα θα κριθούν, τελικά, στο Δικαστικό Συμβούλιο (κατά το “μοντέλο Τριαντόπουλου”), και πολλοί προεξοφλούν την έκβαση.

Όμως, το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης είναι πιθανό να μείνει μετέωρο, με ό,τι σημαίνει αυτό σε μία κοινωνία που “βράζει”, και σε ένα πολιτικό σύστημα που θρυμματίζεται ταχύτατα, μη μπορώντας να σηκώσει το βάρος των μεγάλων αλλαγών.

Το γεγονός, όμως, ότι η Κωνσταντοπούλου, ο Βελόπουλος, ο Νατσιός, οι Σπαρτιάτες, και (εμμέσως) ο Κασσελάκης, κάθησαν στο ίδιο τραπέζι, και μέσα σε λίγες ώρες συμφώνησαν σε μία κοινή πρόταση για προανακριτική, μπορεί να αποδίδεται σε μία “ανίερη” συμμαχία, ωστόσο δρα και ως απόδειξη για την αδυναμία των …”θεσμικών” να συγκλίνουν ακόμα και στα αυτονόητα.

Κι αν η Ν.Δ κυβερνά, ως εκ τούτου διατηρεί την πρωτοβουλία και θα κριθεί στο εκλογικό φινάλε για όσα έπραξε ή δεν έπραξε, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και η Νέα Αριστερά, αναδεικνύονται σε μικρούς πολιτικούς αυτόχειρες. Αποτελεί έκπληξη, δίχως, άλλο, πώς το “εγώ” τους είναι πιό υπερτροφικό ακόμα κι απ΄ αυτό των εκπροσώπων τους αντισυστημισμού. Αλλά, ως φαίνεται, οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ…