Ο Τζον, ο Κλάρενς και ο Φρανκ… οι τρεις αδικημένοι κρατούμενοι που εξέθεσαν τη φήμη του “βράχου”- Ακόμη τους ψάχνουν

Σύμφωνα με το BBC, η υπόθεση παραμένει ανοιχτή για την Υπηρεσία Στρατιωτικών Επιθεωρητών των ΗΠΑ. Το 2022 δημοσίευσε ενημερωμένες φωτογραφίες για το πώς μπορεί να μοιάζουν τώρα οι τρεις “αγνοούμενοι” του Αλκατράζ, ενώ παράλληλα ζήτησε οποιαδήποτε πληροφορία γι’ αυτούς, με την ελπίδα ότι επιτέλους θα μπορούσε να λύσει το μυστήριο.

Ένα μυστήριο το οποίο ειδικά αυτές τις ημέρες των ανακοινώσεων Τραμπ ότι ξανανοίγουν οι διαβόητες φυλακές υψίστης ασφαλείας γνωστές και ως “βράχος” αποκτά μια διαφορετική σημασία. Πάμε να δούμε τα γεγονότα αναλυτικά.

Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της το 1934 ως φυλακή υψίστης ασφαλείας, έως και το κλείσιμό της το 1963, η φυλακή του Αλκατράζ κατέγραψε συνολικά 1500 κρατούμενους και αποτυπώθηκε στην κοινή γνώμη ως η πιο σκληρή και η πιο συμπαγής φυλακή σε όλη την Αμερική. 

Σε απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων από την Ακτή του Σαν Φρανσίσκο, το νησί Αλκατράζ, εκτεθειμμένο στα ορμητικά παγωμένα ρεύματα του κόλπου, βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα μετά από δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ για την ανοικοδόμηση των διαβόητων φυλακών, ώστε να στεγαστούν εκεί, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «οι πιο αδίστακτοι και βίαιοι εγκληματίες της Αμερικής».

Να σημειωθεί μάλιστα πως οι φυλακές οδηγήθηκαν στο κλείσιμο εξαιτίας του εξαιρετικά υψηλού κόστους συντήρησής τους. Από τα σκληρά χρόνια του Αλκατράζ, πέρασαν μερικοί από τους γνωστότερους Αμερικανούς εγκληματίες και γκάνγκστερ όπως ο Αλ Καπόνε, ο καταδικασμένος δολοφόνος Ρόμπερτ Φράνκλιν Στράουντ (γνωστός ως ο «ορνιθολόγος του Αλκατράζ»), ο Τζορτζ «Πολυβόλο» Κέλι και άλλοι.

Συνολικά, 36 κρατούμενοι έκαναν 14 απόπειρες διαφυγής στην 29ετή ιστορία της φυλακής. Μια όμως είναι η πιο διάσημη από όλες, καθώς είναι η μοναδική που πέτυχε αυτό που θεωρούνταν ακατόρθωτο. Πρόκειται για την απόδραση του Ιουνίου 1962 από τους Φρανκ Μόρις, Τζον Άνγκλιν και Κλάρενς Άγκλιν.

Στο Αλκατράζ ή αλλιώς στον «Βράχο» υπήρχε η φήμη ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδράσει.

Πέρα από τις τρομερά αυστηρές συνθήκες που επικρατούσαν (όπως ο Κώδικας της Σιωπής), γύρω από τις φυλακές τα νερά ήταν παγωμένα και κολυμπούσαν καρχαρίες. Αρκετοί από όσους αποπειράθηκαν να δραπετεύσουν μάλιστα, κατέληξαν ως τροφή στους καρχαρίες (όσοι δηλαδή δεν πιάστηκαν και εκτελέστηκαν από τους φρουρούς).

• Στην περίπτωση όμως των αδερφών Τζον και Κλάρενς Άνγκλιν και του Φρανκ Μόρις, το σχέδιο εξελίχθηκε διαφορετικά.

Οι τρεις κρατούμενοι που είχαν καταδικαστεί για ληστείες και διαρρήξεις αλλά είχαν σταλεί στο Αλκατράζ επειδή ήταν από τους κρατούμενους που δεν είχαν καμία διάθεση σωφρονισμού, βρίσκονταν σε διπλανά κελιά και προετοίμαζαν για χρόνια το λεπτεμερές σχέδιο τους, που εκ του αποτελέσματος, ήταν καταδικασμένο να πετύχει.

Σύμφωνα με όσα έχουν έρθει στο φως από έρευνες, στις 11 Ιουνίου του 1962, οι τρεις άνδρες κατάφεραν να βγουν από τα κελιά τους και να φύγουν από το νησί με αυτοσχέδια σχεδία. Η τολμηρή απόδραση σχεδιαζόταν για μήνες.

Το σχέδιο ήταν το εξής: Οι άνδρες άνοιξαν τους αγωγούς εξαερισμού κάτω από τους νιπτήρες των κελιών τους, χρησιμοποιώντας πεταμένες λεπίδες πριονιού, ακονισμένα κουτάλια που έκλεψαν από την τραπεζαρία και ένα αυτοσχέδιο ηλεκτρικό τρυπάνι που έφτιαξαν από τον κινητήρα μιας ηλεκτρικής σκούπας.

Μόλις δημιούργησαν μια τρύπα αρκετά μεγάλη για να σέρνονται στον διάδρομο, σκαρφάλωσαν στο πάνω επίπεδο του κελιού και έστησαν ένα μυστικό εργαστήριο. Για να κρύψουν τις τρύπες στον τοίχο των κελιών, κατασκεύασαν ψεύτικες σχάρες από παπιέ-μασέ από περιοδικά της βιβλιοθήκης της φυλακής.

Είναι χαρακτηριστικό πως οι άνδρες φρόντισαν να μην καταλάβουν την απουσία τους οι φύλακες αφού έφτιαξαν αυτοσχέδια κεφάλια από ένα σπιτικό μείγμα σαπουνιού, οδοντόκρεμας, σκόνης σκυροδέματος και χαρτιού τουαλέτας, δίνοντας τους μια ρεαλιστική εμφάνιση με χρώματα από το κατάστημα συντήρησης.

Δημιούργησαν ακόμη και μαλλιά με τρίχες που πήραν από το κουρείο της φυλακής. Έδιναν έτσι την εικόνα ότι κοιμούνται, βάζοντας πετσέτες και ρούχα κάτω από τις κουβέρτες και τοποθετώντας τα κεφάλια στα μαξιλάρια τους.

Φυσικά, οι ακριβείς λεπτομέρειες της απόδρασης δεν έγιναν ποτέ γνωστές. Δεν βρέθηκε ποτέ ίχνος των τριών. Το FBI ενώ στην αρχή έλεγε πως ήταν αδύνατον να επέζησαν, το 1979 παραδέχθηκε πως δεν είχε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι τρεις σκοτώθηκαν και πως δεν μπορούσε να αποκλείσει την πιθανότητα να τα κατάφεραν.