Να φέρουμε το Harvard στην Ελλάδα, ή μήπως μας έπεισε ο Τραμπ για το αντίθετο;

Όσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό στις ΗΠΑ με την επιδρομή αναχρονισμού της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ κατά των φημισμένων πανεπιστημίων της Ivy Leaque με “πολιορκητικό κριό” την διακοπή χρηματοδότησης του εμβληματικού Harvard δεν εκπλήσσουν εκείνους που έλαβαν εγκαίρως υπόψη τους τις προειδοποιήσεις του Ντόναλντ Τραμπ πριν την ορκομωσία του, τον Ιανουάριο, ή ακόμα και τα δείγματα γραφής που είχε δώσει από την πρώτη προεδρική θητεία του.

Σεραφείμ Κοτρώτσος

Η εξέλιξη, ωστόσο, αυτής της επιδρομής τον τελευταίο καιρό ξεδιπλώνει την στρατηγική του Αμερικανού προέδρου να επιβάλλει ένα νέο “τρόπο σκέψης” όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά εν τέλει στην ίδια την αμερικανική κοινωνία. Τα ελίτ πανεπιστήμια δεν είναι, κατά το Ντόναλντ Τραμπ, μόνο εστίες αντισημιτισμού (λόγω των αντιδράσεων φοιτητών και διδασκόντων στην κραυγαλέα υποστήριξη της -όπως την αποκαλούν- “εθνοκάθαρσης” των Παλαιστινίων), αλλά και άντρα “αριστερής αλητείας”.

Πρόκειται για έναν πόλεμο κατά της ελεύθερης σκέψης, της προοδευτικής επιστήμης, και ενός πολιτισμικού προτύπου που για τον Αμερικανό πρόεδρο ισοδυναμεί με έναν “εσωτερικό εχθρό”, απέναντι, προφανώς, στα χαμηλότερα ένστικτα των αμερικανών ψηφοφόρων που τον στηρίζουν φανατικά και υποκινούνται εύκολα από θεωρίες συνωμοσίας και ακραίες αντιλήψεις.

Εάν ο οικονομικός και εμπορικός αναθεωρητισμός του Τραμπ με την επιβολή δασμών και την ανατροπή κάθε κανόνα του παγκόσμιου εμπορίου που ισχύει επί πολλές δεκαετίες, όσο και ο γεωπολιτικός αναθεωρητισμός με τις απειλές κατά ανεξάρτητων κρατών, όπως ο Καναδάς, ο Παναμάς, η Δανία (Γροιλανδία), είναι η μία όψη του νομίσματος, ο εσωτερικός αναθεωρητισμός εναντίον κάθε εστίας προοδευτικής σκέψης (από τα πανεπιστήμια μέχρι τη Δικαιοσύνη), ή διαφορετικότητας, αποτελεί την ολοκληρωτική επικράτηση ενός πολιτικού και πολιτισμικού μοντέλου.

Παρόμοιες εστίες είχαμε συναντήσει παλαιότερα και σε ευρωπαϊκές χώρες, το φαινόμενο, ωστόσο, αποκτά, πλέον, διαστάσεις και ενισχύεται από άλλες κρίσεις, είτε, κυρίως, τις βαθιές κοινωνικές ανισότητας, είτε το μεταναστευτικό.

Ο Ντόναλντ Τραμπ εμπεδώνει σταδιακά μία νέα “σύγκρουση πολιτισμών” στο εσωτερικό της Δύσης, και βρίσκει πρόθυμους συμμάχους, ή, έστω, ανεκτικούς εταίρους και στην Ευρώπη.

Ειδικότερα, όμως, σχετικά με όσα συμβαίνουν στα αμερικανικά πανεπιστήμια, έχει ενδιαφέρον να επισημάνει κανείς την ευρωπαϊκή σιωπή. Φυσικά και την εγχώρια αποστασιοποίηση. Τα αμερικανικά ελίτ πανεπιστήμια, για παράδειγμα, αποτελούν στον εσωτερικό μας διάλογο “παραδείγματα προς μίμηση”, μοντέλα που πρέπει να αναπαραχθούν, επιχείρημα για την ίδρυση και στη χώρα μας ιδιωτικών ΑΕΙ-παρά το γεγονός, που ελάχιστα αναφέρεται, ότι τα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ λειτουργούν με τρόπο που περισσότερο τα κατατάσσει κανείς στο πιό χαλαρό πλαίσιο δημοσίων πανεπιστημίων και όχι στα ιδιωτικά.

Τι λένε οι “δικοί μας” απόφοιτοι του Harvard;

Εφόσον, λοιπόν, επιθυμούμε να δούμε το Harvard, το Yale, το Columbia και άλλα τέτοια ιδρύματα να ιδρύουν σχολές και παραρτήματα στη χώρα μας, σημαίνει (μάλλον) ότι δεν τα θεωρούμε ούτε “άντρα αριστερής αλητείας”, ούτε “προπύργια του αντισημιτισμού”. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν ένας μεγάλος αριθμός ελλήνων πολιτικών έχουν αποφοιτήσει ή έχουν κάνει μεταπτυχιακές σπουδές, π.χ στο Harvard;

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πρώτος απ΄ όλους. Αλλά και ο πρώην υπουργός Παιδείας (νυν Οικονομίας) Κυριάκος Πιερρακάκης, εκ των ένθερμων υποστηρικτών των μη κρατικών ΑΕΙ, ο πολιτικός, δηλαδή, που μόλις πρόσφατα ανακοίνωσε το ενδιαφέρον τέτοιων ιδρυμάτων να ιδρύσουν σχολές στη χώρα μας.

«Το Harvard έρχεται στην Ελλάδα, όπως έρχεται και το Yale, το Columbia, το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, το ETH,η Χαϊδελβέργη, το Imperial και πολλά-πολλά ακόμη», ανέφερε ο υπουργός κατά την παράδοση-παραλαβή στο υπουργείο Παιδείας.

Η Νίκη Κεραμέως, η Αλεξάνδρα Σδούκου, ο Θανάσης Κοντογιώργης, ο Άλεξ Πατέλης, ο Αλέξανδρος Διακόπουλος και πολλά ακόμα στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού έχουν περάσει από τα έδρανα του εμβληματικού αμερικανικού πανεπιστημίου. Προφανώς δεν έχουν επιμολυνθεί ιδεολογικά από τις αριστερές αντιλήψεις που έχουν καταλάβει το Harvard κατά τον Ντόναλντ Τραμπ και την ομάδα του που υλοποιεί το σχέδιο άλωσης της φιλελεύθερης αμερικανικής ακαδημαϊκής εκπαίδευσης.

Πριν περίπου επτά χρόνια ο Άδωνης Γεωργιάδης (ο οποίος, επίσης, έχει επισκεφθεί το Harvard) είχε αναφερθεί στον ρόλο της εγχώρια διδασκαλίας της Κοινωνιολογίας ως προς την διαμόρφωσης αριστερής προσέγγισης στους μαθητές. Είναι ένθερμος υποστηρικτής των πολιτικών Τραμπ, όπως φάνηκε και από τη συνέντευξή του στο (φιλοτραμπικό) Breitbart. Εξίσου ένθερμοι είναι και άλλοι κορυφαίοι της Ν.Δ, από τον Θάνο Πλεύρη μέχρι το Νότη Μηταράκη, όπως και πολιτικό προσωπικό των υπερδεξιών κομμάτων- η Αφροδίτη Λατινοπούλου και ο Κυριάκος Βελόπουλος.

Όσα συμβαίνουν, λοιπόν, στις ΗΠΑ, δεν ακολουθούν το γνωστό για το Λας Βέγκας (“ο,τιδήποτε συμβαίνει στο Βέγκας, μένει στο Βέγκας…”), αλλά είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο που επιβεβαιώνει την βαθιά πολιτισμική διαφορά όσων δημιούργησαν την ευρωπαϊκή ελευθερία, απέναντι στον αναχρονισμό που εκπέμπει τώρα η διοίκηση Τραμπ.

Καλό θα ήταν να ακούγαμε κάτι (ως αντίδραση) από τους εγχωριους απόφοιτους του Harvard…