Το Harvard ως “τελευταίο οχυρό”…

Αφού ο Ντόναλντ Τραμπ έβαλε στο στόχαστρο το φημισμένο πανεπιστήμιο Harvard, ως άντρο “αριστερής αλητείας” και επιδεχόμενο “ξένη επιρροή”, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας που επιμένει να επιζητεί την ίδρυση σχολών του στην Ελλάδα;

Με το μισό Μέγαρο Μαξίμου -του πρωθυπουργού πρώτου και καλύτερου- και καμιά δεκαριά υπουργούς να έχoyn αποφοιτήσει από το αμερικανικό ίδρυμα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιό επικίνδυνα, σε βαθμό που να αμφιταλαντευτούμε μήπως έχει δίκιο η θαυμάστρια του Αμερικανού προέδρου Αφροδίτη Λατινοπούλου που έχει αποκαλέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη “κεντροαριστερό”. Εάν προσθέσουμε δε και τις πρόσφατες ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο ένθερμα και με τιμές φιλοξένησε το πανεπιστήμιο, τότε ομοφώνως θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ο Τραμπ έχει δίκιο για τις “γιάφκες” της Βοστώνης.

Στα σοβαρά, τώρα, διότι ο τραμπισμός είναι πολύ επικίνδυνο φαινόμενο για να τον παίρνει κανείς στα αστεία. Και η περίπτωση του πολέμου που άνοιξε ο αμερικανός πρόεδρος με ένα από τα πλέον εμβληματικά εκπαιδευτικά ιδρύματα παγκοσμίως το επιβεβαιώνει.

Ο Τραμπ γνωρίζει πως εν μέσω των θεωριών συνωμοσίας με τις οποίες έχει δηλητηριάσει τον αμερικανικό λαό το Harvard είναι ένα επιστημονικό, πολιτισμικό και εν τέλει και πολιτικό αλεξικέραυνο. Όχι γιατί κάνει πολιτική, αλλά διότι όλα είναι πολιτική.

Όταν,για παράδειγμα, αφήνεις ελεύθερους τους φοιτητές και τους καθηγητές σου να σκεφτούν, και να είναι ανοικτοί σε ρεύματα και τάσεις, πέραν όσων επιβάλλονται άνωθεν ή μέσα από τα γνωστά μίντια του τραμπικού αστερισμού (από το Fox μέχρι το Breitbart), τότε είναι λογικό να διαμορφώνονται απόψεις που δεν θεωρούν εξ ορισμού το Ισραήλ περιούσιο λαό που κάνει σταυροφορία εναντίον των Παλαιστινίων, ή δεν υιοθετείς ότι πιό αναχρονιστικό και σκοταδιστικό υπάρχει, από την απαγόρευση των αμβλώσεων και τους άθλιους μετανάστες που τρώνε τα παιδιά τους, μέχρι το δικαίωμα να διατηρείς στο σπίτι του μία ντουζίνα όπλα.

Το Harvard – και όχι μόνο αυτό– μετατρέπεται εκ των πραγμάτων στο “τελευταίο οχυρό” της ελεύθερης σκέψης και ο Τραμπ θα κάνει ότι μπορεί για να το εκπορθήσει. Πρόκειται, τελικά, για μία “σύγκρουση πολιτισμών” μέσα στον δυτικό πολιτισμό την οποία εάν την κερδίσει θα κατορθώσει να εμπεδώσει την δηλητηριώδη κουλτούρα της εχθροπάθειας και της κατάργησης του διαφορετικού. Τις κοινωνικές και πολιτικές παρενέργειες τις βιώνουμε και στην Ευρώπη. Και καθ’ ημάς, φυσικά.

Αυτά, προς γνώση και-ας ελπίσουμε- συμμόρφωση όλων των ευρωπαίων και εγχώριων υμνητών του Τραμπ. Διότι εάν “αγοράζεις” Τραμπ, “αγοράζεις” και τραμπισμό, αυτά πάνε μαζί. Κι όταν τον θαυμάζεις ως τον μεγαλύτερο ηγέτη στη Δύση, εύκολα υιοθετείς τις αντιλήψεις του και στον δικό σου πολιτικό μικρόκοσμο.