Η σκιά του Τσίπρα…

Εάν στην ομάδα (11) όσων αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ με επικεφαλής τον Αλέξη Χαρίτση, την Έφη Αχτσιόγλου (που δέχθηκε και τα περισσότερα βέλη), και τον Νάσο Ηλιόπουλο, αποδόθηκαν οι χαρακτηρισμοί “υπονομευτές” και “διασπαστές”, τι θα συμβεί τώρα που στρέφονται εναντίον των -κατά πολλούς- αλλοπρόσαλλων επιλογών του Στέφανου Κασσελάκη τα κορυφαία στελέχη της “ευμενούς μετριοπάθειας”, αρκετοί υποστηρικτές του, αλλά, κυρίως, πρόσωπα (όπως η Όλγα Γεροβασίλη και ο Αλέκος Φλαμπουράρης) με σημείο αναφοράς τον Αλέξη Τσίπρα, τα οποία, μάλιστα, συνομίλησαν μαζί του πριν εκδηλώσουν τις κινήσεις αμφισβήτησης των τελευταίων ωρών;

Πώς θα αντιδράσει, δηλαδή, ο “ο μικρός στρατός των εισαγγελέων” στα social media που εκπονούν εδώ και μήνες κατηγορητήρια εχθροπάθειας εναντίον όσων διατυπώνουν ακόμα και ίχνη κριτικής; Μικρή αξία θα είχαν όλα αυτά εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήταν ένα κόμμα σε δημοσκοπική άνθιση, πιθανότατα δεν θα μπορούσαν καν να εκδηλώσουν οποιαδήποτε αμφισβήτηση. Όμως οι ένθερμοι θιασώτες της κοσμογονικής (…) αλλαγής στην ηγεσία του κόμματος συντάχθηκαν κάτω από την σημαία της τιμωρίας των “υπονομευτών” (του Τσίπρα) και της βεβαιότητας –κατά την δέσμευσή του– ότι ο νέος πρόεδρος είναι αυτός που μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αντ’ αυτού, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ -αν και …απελευθερωμένος από τα “βαρίδια” των “11”- διολισθαίνει σταθερά στις μετρήσεις, εμφανίζεται να έχει χάσει την δεύτερη θέση και το μέλλον του μάλλον έχει πάψει να είναι άδηλο. Φαίνεται ζοφερό. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η ήπια Όλγα Γεροβασίλη έκανε λόγο για την πιθανότητα το συνέδριο να σημάνει την “ντεφάκτο διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ”.

Οι υποστηρικτές του βαίνουν μειούμενοι, ωστόσο είναι βέβαιο πως θα αντισταθούν μέχρι τέλους. Όπως επιτέθηκαν στην Αχτσιόγλου, έτσι είναι πιθανό να καταδικάσουν και την Γεροβασίλη, καθώς η εχθροπάθεια είναι το βασικό στοιχείο της ύπαρξής τους, με παρόμοιο τρόπο που κάποια στελέχη του “νεοπροεδρικού απαράτ” θα μείνουν προσκολλημένα αφού πολιτικά το μέλλον τους θα ήταν εξαιρετικά περιορισμένο με οποιαδήποτε άλλη ηγετική τάξη. Μικρομεσαίοι ήταν επί Αλέξη Τσίπρα, μεγαλοσχήμονες έγιναν επί Κασσελάκη, λογικό είναι να κρατηθούν με νύχια και δόντια στην σημερινή πραγματικότητα που τους εξασφαλίζει δημόσια έκθεση και ρόλο.

Δεδομένου, δε, ότι αυτός ο “στρατός” ήταν σε αρκετά μεγάλο βαθμό ένα “δάνειο” του Παύλου Πολάκη στον Στέφανο Κασσελάκη, θα είναι απολαυστικό εάν στραφούν και εναντίον αυτού, παρά την γνωστή σύγκρουση των δύο και παρότι ο Χανιώτης πολιτικός είναι μεταξύ των 17 μελών της Πολιτικής Γραμματείας που τον αμφισβητούν κατηγορώντας τον για αντικαταστατική συμπεριφορά.

Όμως, πλέον, υπάρχει μία ουσιωδέστατη και θεμελιώδης διαφορά. Δεν πρόκειται πιά για μία πληκτική αλλά υπονομευτική εσωτερική κόντρα μεταξύ ενός παρωχημένου (όπως λένε οι “νεοπροεδρικοί”) κομματικού μηχανισμού και του Κασσελάκη που θέλει να τα αλλάξει όλα και έχει λάβει σχετική εντολή μέσω της …αδιαμεσολάβητης σχέσης του με τον κόσμο (σημείωση: αυτόν τον κόσμο που φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ τρίτο στις μετρήσεις), αλλά ένας αγώνας επιβίωσης ενός ιστορικού πολιτικού χώρου που συγκέντρωσε ελπίδες και προσδοκίες, κάποιες τις διέψευσε, όμως κυβέρνησε και κατόρθωσε να εγκατασταθεί στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής απέναντι στη Νέα Δημοκρατίας.

Και σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης είναι σαφές, πλέον, ότι …επιστρέφει ο ίδιος ο ιστορικός ηγέτης του. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και σχέσεις και μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις λέξεις των δηλώσεων, ο Αλέξης Τσίπρας εγκαταλείπει την βολή της αποστασιοποίησης.

Έδωσε πολιτικό χρόνο στον νέο αρχηγό, ως όφειλε, υπέμεινε τις φλύαρες επικοινωνιακού τύπου καινοτομίες, τώρα δείχνει να αντιλαμβάνεται πως οι ζημίες δεν θα είναι εύκολα ανατάξιμες αλλά θα ισοδυναμούν με πολιτικό αφανισμό.

Διότι ακόμα κι αν χαθεί τελικά η δεύτερη θέση, ο ευρύτερος χώρος που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέπει να παραμείνει ζωντανός και ενεργός στις όποιες διεργασίες θα συμβούν -ή πρέπει να δοκιμαστούν- μετά τις ευρωεκλογές. Και με τα σημερινά δεδομένα κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ανέφικτο. Και ίσως προκαλέσει μία ακόμα διάσπαση και την οριστική περιθωριοποίηση.

Τα δεδομένα, δε, δύσκολα θα ανατραπούν ακόμα κι αν ο πρόεδρος του κόμματος αποσύρει το… ερωτηματολόγιο. Είναι περισσότερα πιά αυτά που τους χωρίζουν.