Ο Τζουμάκας εκβίασε την διαγραφή του και έδωσε την αφορμή για την αρχή της μεγάλης σύγκρουσης

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Στέφανος Τζουμάκας δεν θα λείψει σε κανέναν στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα. Ουδείς δεν κατάλαβε ποτέ ποιά “υπεραξία” διεκδικούσε ο Αλέξης Τσίπρας όταν τον δέχθηκε στο κόμμα, πολύ περισσότερο όταν του ανέθεσε ρόλο επικεφαλής του στρατηγικού σχεδιασμού. Ήταν, τότε, η εποχή που στην Κουμουνδούρου αναζητούσαν εναγωνίως “ονόματα” που να στοιχειοθετούν την στρατηγική -σωστή κατά τα λοιπά- της διεύρυνσης. Όποιος είχε αναφορά στο παλαιό ΠΑΣΟΚ ή στην ήπια (καραμανλική) κεντροδεξιά περνούσε εύκολα το κατώφλι.

Ευκολότερα, πάντως, από πραγματικά άξιους επιστήμονες και τεχνοκράτες που πλαισίωσαν το think tank του πρώην προέδρου, οι οποίοι, όμως, έμειναν στα “αζήτητα” για πολύ καιρό. Όταν ο Τζουμάκας ανεβοκατέβαινε τους 7 ορόφους της Κουμουνδούρου, η Ζωρζέτα Λάλη, η Διάνα Βουτυράκου, η Αθηνά Λινού και πολλοί άλλοι περίμεναν στωϊκά να φτάσει η ώρα. Έφτασε, λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, αλλά η ευκαιρία να σταλεί μήνυμα βαθιάς ανανέωσης είχε μάλλον χαθεί.

Ο Τζουμάκας εκβίασε την διαγραφή του, είναι σαφές. Η φρασεολογία και η επιλογή του μέσου από την οποία την εκτόξευσε δεν ήταν τυχαία. Έχοντας διασυρθεί στην εσωκομματική εκλογή (ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί επέλεξε να είναι υποψήφιος), είχε δύο επιλογές: να αποτραβηχτεί ήρεμα από τα πολιτικά εγκόσμια, έχοντας κατανοήσει πώς η δεκαετία του ’80 έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και ουδείς ασχολείται πλέον μαζί του, ή να κάνει θόρυβο για να εγγράψει στην τελευταία σειρά του πολιτικού βιογραφικού του μία …ηρωϊκή έξοδο. Ορθώς, ο συνταγματολόγος Ξενοφών Κοντιάδης λέει πως σε κανένα κοινοβουλευτικό ευρωπαϊκό κόμμα δεν θα γινόταν ανεκτό ένα στέλεχος που θα εκστόμιζε τέτοιες ύβρεις και προσβολές εναντίον του προέδρου του. Το εάν τηρήθηκαν οι διαδικασίες του καταστατικού από την ηγεσία δεν είναι αμελητέο, ιδιαίτερα επειδή δεν είναι η πρώτη φορά επί Στέφανου Κασσελάκη, αυτό, ωστόσο, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να υποστηρίξει κανείς όσα είπε ο Τζουμάκας. Το ότι το έκανε ο Νίκος Φίλης (που μόλις προ δεκαημέρου είχε συναντήσει τετ α τετ τον νέο πρόεδρο) σημαίνει πώς η εσωκομματική αντιπολίτευση επιδιώκει να αξιοποιήσει την αφορμή της προεδρικής εντολής για την διαγραφή ενός στελέχους (…) με το οποίο ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ ασχολήθηκε ποτέ στα σοβαρά. Πιό ακριβής και προσεκτικός ο Νάσος Ηλιόπουλος εστίασε στο καταστατικό…

Έτσι, λοιπόν, ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε τον ευκολότερο στόχο για μία επίδειξη ισχύος και για να σταλεί μήνυμα για όσα θα ακολουθήσουν, κάποιοι δε στην εσωκομματική αντιπολίτευση αυτοαναγορεύτηκαν σε συνηγόρους υπεράσπισης του Τζουμάκα για να βαθύνουν έτι περαιτέρω την σύγκρουση των δύο κόσμων. Το ερώτημα είναι εάν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα δώσει εντολή και για άλλες διαγραφές με την πρώτη αφορμή, ή οι αντίπαλοί του θα φύγουν μόνοι τους. Κι ακόμα, εάν θα φύγουν καθένας μόνος του, ή μαζικά. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, για παράδειγμα, που έδωσε ένα στίγμα προθέσεων στην Π.Γ, είναι πολύ πιο “βαριά” περίπτωση απ΄ ότι ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Βίτσας, ακόμα και ο Νίκος Φίλης.

Όλα θα κριθούν στην Κ.Ε του Νοεμβρίου και ειδικότερα εάν η πρόταση Κασσελάκη για συνέδριο στα τέλη Φεβρουαρίου επιβεβαιωθεί ή ακυρωθεί. Οι γνωρίζοντες λένε, πάντως, πως είτε έτσι, είτε αλλιώς το συνέδριο είναι κυριολεκτικά στον αέρα, όπως και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, όπως τον γνωρίζαμε. Οι ευρωεκλογές θα είναι η αφετηρία ή ο τερματισμός για τον Στέφανο Κασσελάκη…