Γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Παύλο – Η δολοφονία που μάτωσε την Δημοκρατία – Ποτέ ξανά Φασισμός

Ο Παύλος Φύσσας, γνωστός και ως Killah P, ήταν αντιφασίστας καλλιτέχνης της ραπ. Δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι, από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Η δολοφονία, παρά την αρχική προσπάθεια αποπροσανατολισμού, αποδόθηκε τελικά σε πολιτικά κίνητρα, οι ανακρίσεις ενέπλεξαν και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής και ήταν η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα και τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκονται μέλη και ηγετικά στελέχη του κόμματος.

Στην εξέλιξη των ερευνών, μεταξύ των προφυλακισμένων συμπεριλήφθηκαν και σχεδόν όλοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο αρχηγός της, Νίκος Μιχαλολιάκος.

Στις 7 Οκτωβρίου 2020, μετά από 5,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας και επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Φύσσα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ένοχο για το φόνο τον Ρουπακιά και τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση.

Για συνεργεία στη δολοφονία του Φύσσα ένοχοι κρίθηκαν 15 από τους 17 κατηγορούμενους: οι Αναστάσιος-Μάριος Αναδιώτης, Γεώργιος Δήμου, Ελπιδοφόρος Καλαρίτης, Ιωάννης Βασίλειος Κομιανός, Κωνσταντίνος Κορκοβίλης, Αναστάσιος Μιχάλαρος, Γεώργιος Πατέλης γραμματέας της ΤΟ Νίκαιας- πυρηνάρχης της οργάνωσης, Γεώργιος Σκάλκος, Γέωργιος Σταμπέλος, Λέων Τσαλίκης, Αθανάσιος Τσόρβας, Νικόλαος Τσόρβας και Αριστοτέλης Χρυσαφίτης.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι με την επιμονή του μετώπου που αντιτάχθηκε στο φασισμό, αλλά και της μητέρας του Παύλου, της Μάγδας Φύσσα, η Χρυσή Αυγή βγήκε από το πολιτικό κάδρο της χώρας.

Ήταν απλώς θέμα χρόνου

Μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η βία που ασκούσε η Χρυσή Αυγή στρεφόταν κυρίως κατά μεταναστών και προσφύγων.

Στις εκλογές του 2015 η ΧΑ είχε πάρει 6,99% και ήταν το τρίτο κόμμα στη Βουλή, ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 είχε φτάσει σχεδόν το 10%. Είχε, δε, διατηρήσει τα ποσοστά της σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Παρά τα όσα γίνονταν γνωστά για την εγκληματική της δράση κανείς από τους ψηφοφόρους της (ή πάντως όχι όλοι) δεν φανταζόταν ότι κάποια στιγμή η βία που στήριζαν θα στρεφόταν και κατά Ελλήνων.

Αυτό, προφανώς ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι να συμβεί. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής παρουσίαζαν τα τελευταία χρόνια μια αύξουσα αποθράσυνση, ανάλογη της υποστήριξης του εκλογικού σώματος αλλά και μιας μορφής ατιμωρησίας που απολάμβαναν. Δρούσαν πλέον κυριολεκτικά σαν αυτό που ήταν: Τάγματα Ασφαλείας, που αψηφούσαν τους νόμους.

Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η πολιτική εξέλιξη της ΧΑ εάν δεν είχε δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας και δεν είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες για να τεθεί εκτός νόμου.

Κανείς επίσης δεν ξέρει με βεβαιότητα πόσοι από τους ανθρώπους που την ψήφισαν κατάλαβαν στην πορεία της δίκης και μετά από αυτήν τι είχαν ψηφίσει στην πραγματικότητα. Κανείς δεν ξέρει πόσοι από αυτούς μετάνιωσαν πραγματικά.

Κάποιοι από αυτούς, εξάλλου, μάλλον ήξεραν και από πριν και ακριβώς γι αυτό την ψήφισαν.

Ποτέ ξανά

Πέρα από τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες – που πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν – ο δημοκρατικός κόσμος συσπειρώθηκε θεαματικά εναντίον της Χρυσής Αυγής και της ύπαρξης των νεοναζί μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο. Η απαίτηση για καταδίκη ήταν παλλαϊκή και εκκωφαντική.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα δοκιμάστηκε με τη Χρυσή Αυγή και δεν δοκιμάστηκε επειδή κινδύνευσε να ανατραπεί. Δοκιμάστηκε επειδή η ίδια επέτρεψε στο χειρότερο εχθρό της, τον ακροδεξιό φασισμό να νομιμοποιηθεί.

Αυτός είναι πάντα ένας υπαρκτός κίνδυνος και όχι απαραίτητα τόσο ορατός όσο ήταν στην περίπτωση της ΧΑ. Η υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα ήλθε απλώς ως υπενθύμιση ότι κανείς ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζει.

Ο ίδιος δεν σταμάτησε ποτέ να διαμαρτύρεται και γι αυτό μπήκε στο στόχαστρο. Ο Παύλος Φύσσας με την άνανδρη δολοφονία του δεν λειτούργησε μόνο ως αφύπνιση για το ποια ήταν η Χρυσή Αυγή, ούτε μόνο ως αφορμή για να ενεργοποιηθεί η Δημοκρατία και να προστατεύσει τον εαυτό της.

Κυρίως λειτούργησε και πρέπει να συνεχίζει να λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η αντίσταση και η αντίδραση στο φασισμό οφείλει να μην σταματά ποτέ. Ούτε με τις απειλές, ούτε με τη βία, ούτε με τίποτα.

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν κάποιες θλιβερές φωνές που προσπαθούν – ακόμη και μετά τα όσα συνέβησαν – να απαξιώσουν τον Παύλο Φύσσα, ως ταραχοποιό, ως αντιδραστικό, ως προκλητικό. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίζουν χυδαία τη Μάγδα Φύσσα για το παιδί που μεγάλωσε. Από το σχεδόν 7% των ανθρώπων που στήριξαν εκλογικά τους εγκληματίες της ΧΑ, είπαμε ότι κάποιοι (ίσως και αρκετοί) το έκαναν από πεποίθηση. Αυτοί πάντα θα υπάρχουν.

Υπάρχει και το υπόλοιπο 93%, όμως. Και μέσα σ’ αυτό υπάρχουν αρκετοί Παύλοι, που δεν θα υποκύψουν.

Οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε. Διότι η Δημοκρατία έχει κι έναν ακόμη εχθρό, πιο ύπουλο από τον φασισμό: Τη λήθη.

Σήμερα η μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι

Μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση μνήμης έχει προγραμματιστεί για σήμερα στο Κερατσίνι, για την θλιβερή επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Ο αντιφασίστας μουσικός είχε πέσει νεκρός από το μαχαίρι του Χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Η σημερινή πορεία είναι αποκορύφωμα των αντιφασιστικών εκδηλώσεων που προηγήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, όπως η μεγάλη συναυλία στα Λιπάσματα το Σάββατο το βράδυ. Αρχικά θα γίνει συγκέντρωση στις 17:30 το απόγευμα στο μνημείο του Παύλου Φύσσα, ενώ θα ακολουθήσει διαδήλωση με τελικό προορισμό το μνημείο στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Πολιτισμού «Παύλος Killah P. Φύσσας» θυμίζει τις επόμενες μέρες ξεκινάει η διαδικασία της δίκης της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό.

Στο κάλεσμά του αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η ένατη επέτειος της δολοφονίας του Παύλου από τάγμα εφόδου της Χ.Α. συμπίπτει με την ουσιαστική έναρξη της δευτεροβάθμιας δίκης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, όπου δικάζονται οι εφέσεις των χρυσαυγιτών σε μια προσπάθεια ανάκλησης της ιστορικής πρωτόδικης απόφασης της 7ης Οκτωβρίου του 2020.

Εννέα χρόνια τώρα, η οικογένεια του Παύλου και οι άνθρωποι της στεκόμαστε περήφανα στο δημόσιο χώρο και μέσω κοινωνικών και πολιτισμικών δράσεων και παρεμβάσεων προσπαθούμε να ακολουθήσουμε το δρόμο που ο Παύλος και τόσοι άλλοι χαράξανε. Το δρόμο του αντιφασισμού, το δρόμο του κινήματος της Ζωής ενάντια σε εκείνο του θανάτου.

Οι εκδηλώσεις του αντιφασιστικού Σεπτέμβρη κάθε χρόνο – έτσι και φέτος – συνιστούν την κορύφωση αυτής της προσπάθειας μας, συνιστούν την πεμπτουσία της παρουσίας μας στο δημόσιο χώρο, συνιστούν την μεγάλη μας συλλογική συνεύρεση ενάντια στο φασισμό και όλες τις συμπεριφορές και αντιλήψεις που υφέρπουν στην καθημερινότητα μας και τον τροφοδοτούν.

Δεν εφησυχάζουμε, δεν ξεχνάμε!».