Μίκης: Πότε και γιατί είπε ότι “αισθάνεται τάνκερ στη λίμνη Ιωαννίνων”- Η επιστολή στον Χαρίλαο Φλωράκη το 1985

Η Επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη στο Γ.Γ. του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη, το 1985, σε καιρούς πολιτικά ταραγμένους και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου να κυριαρχεί, έχει ιδιαίτερη ιστορική και πολιτική αξία. Ιδιαίτερα μετά την επιστολή που έστειλε, πριν τον θάνατό του, στον γραμματέα του ΚΚε Δημήτρη Κουτσούμπα, γράφοντας ότι “θέλω να φύγω από τον τόπο αυτό ως κομμουνιστής” και αναθέτοντάς του να είναι θεματοφύλακας εκείνης της ιστορίας τους και της σχέσης του με το κομμουνιστικό κόμμα.

Όπως αναφέρονται στο βιβλίο του αείμνηστου (καθηγητή του ΑΠΘ) Παύλου Πετρίτη:

Το 1985 οι εσωκομματικές σχέσεις του βουλευτή Μίκη Θεοδωράκη με το Π.Γ. του ΚΚΕ παρέμειναν, εκ των πραγμάτων, διαταραγμένες ως τις εκλογές του 1985. Κεντρικό σημείο διαφωνίας και τριβής ήταν η “πολιτική ουράς του ΚΚΕ προς το ΠΑΣΟΚ” κατά το Θεοδωράκη.

Νέες εντάσεις μεσολάβησαν ενόψει της ψήφι­σης του X. Σαρτζετάκη και από το ΚΚΕ στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας:

-“Υπό τις συνθήκες αυτές -θα πει ο Θεοδωράκης- παρέμεινα όμηρος στο ΚΚΕ πιστεύοντας ότι η συμβολή μου θα εκτιμηθεί. Βγήκα ξανά βουλευτής στη Β’ Πειραιά, ενώ η υπόσχεση ότι θα ή­μουν ισότιμο μέλος του Π.Γ. δεν τηρήθηκε, είχα μόνο επαφή προσωπική με τον Φλω­ράκη.

Ήταν πραγματικά ανεξήγητο ότι το ΚΚΕ παρασύρθηκε να ψηφίσει την αναθεώρηση του Συντάγματος που ήταν αντι­δραστική προς την κατεύθυνση του προσωποπαγούς πρωθυπουργικού καθεστώτος, χωρίς να προσπαθήσει να θέσει όρους, όπως π.χ. το πάγιο αίτημα για την αναλογική. Θυμάμαι ότι πρότεινα να θέσουμε το αίτημα της αναλογικής σαν προϋπόθεση για να ψηφίσουμε Σαρτζετάκη και να δούμε και τι άλλα θα μπορούσαμε να πετύχουμε, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, προς την προοδευτική κατεύθυνση. Πλην όμως ενώ αυτές ήταν οι απόψεις μου, η ηγεσία ήταν άλλης άποψης ότι δηλαδή το κόμμα δεν είχε τη δυνατότητα να θέσει κανένα όρο και ήταν υποχρεωμένο να ψηφίσει άνευ όρων τον Σαρτζετάκη. Να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ.”

Τελικά o X. Σαρτζετάκης εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας και με την άνευ ό­ρων συμβολή του ΚΚΕ. Ενώ στις εκλογές του Ιουνίου το ΠΑΣΟΚ ανεδείχθη πρώτη πολιτική δύναμη παραμένοντας στην εξουσία. Το ΚΚΕ, υπό τη σημαία του οποίου ε­κλέκτηκε και πάλι βουλευτής ο Θεοδωράκης, κέρδισε 12 έδρες.

Γράφει ο Παύλος Πετρίδης στο βιβλίο του “Ο πολιτικός Θεοδωράκης 1940-1996, Εκδ. Προσκήνιο, 1997”

“…Όμως και στο εσωκομματικό πεδίο το ποτήρι είχε ξεχειλίσει. Το ΠΓ του ΚΚΕ αναπαράγοντας νοοτροπίες του παρελθόντος αδυνατούσε να παρακολουθήσει τις εκ­συγχρονιστικές πρωτοβουλίες Θεοδωράκη.

Η επικυριαρχία της ηγετικής ομάδας υπό τον X. Φλωράκη είχε εδραιωθεί ήδη στη διάρκεια των εργασιών του 10ου Συνεδρίου του Κόμματος τον Μάιο του 1978. Ενώ στο 11ο Συνέδριο του Δεκεμβρίου 1982 η η­γετική ομάδα δεν άλλαξε τακτική αφήνοντας, κατά τον Γρ. Φαράκο, «την αίσθηση μιας κάμψης στην αίγλη που είχε το Κόμμα στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευ­σης».

Η εδραίωση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, από την άλλη, συνετέλεσε στη μερική διά­σπαση της Νέας Δημοκρατίας μετά την ανάδειξη του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος (1984) και την αποχώρηση του Κ. Στεφανόπουλου (1985). Οι χειρισμοί της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ στο θέμα της υποψηφιότητας Σαρτζετάκη (και όχι μόνο) και η κάμψη της εκλογικής ισχύος στις εκλογές του Ιουνίου επηρέασαν τον Θεοδω­ράκη, παράλληλα με τα μνημονευθέντα διαβήματα προς τα όργανα του Κόμματος, να δημοσιοποιήσει γραπτά τις ανησυχίες του στον X. Φλωράκη:

– Θα σου πω ότι δεν το φροντίζεις καλά το Κόμμα όταν υπάρχει ένας αγωνιστής σαν και μένα που είχε να σας δώσει και θέλει να σας δώσει 100 και σεις παίρνετε μόνο 10 και με το ζόρι. Όπως σου είπα είμαι ένα τάνκερ και σεις με κλείσατε στη λίμνη των Ιωαννίνων να κάνω μανούβρες γύρω από τον εαυτό μου. Από τα 1978 έως σήμερα πέρασαν 7 ολό­κληρα χρόνια. Είχατε όλο το καιρό να με γνωρίσετε από κοντά. Να με ψάξετε. Να με δοκιμάσετε. Και να με αξιοποιήσετε. Για το καλό του κόμματος και του λαού μας. Γιατί δεν το κάνατε; Μην μου πεις ότι ήμουν καλλιτέχνης και τα γνωστά. Να πεις μό­νο τι μου προτείνατε και αρνήθηκα. Τί είπα πως θα κάνω και δεν τόκανα;

Βλέπεις ότι με τη παρατήρησή σου για το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ με βοήθησες για να σου πω και να σας πω ότι είναι αποκλειστικά η στάση σας απέναντι μου που με υποχρε­ώνει να πάρω το σκληρό δρόμο της αυτοεξορίας. Να συνυπάρχω σαν διακοσμητικό έπιπλο δεν γίνεται άλλο. Εφτά χρόνια δεν είναι λίγα. Να μείνω στην Ελλάδα, φοβά­μαι πως δεν θα μας αφήσουν ήσυχους. Ιδιαίτερα εμένα. Όλο και κάτι θα βρίσκουν καθημερινά για να προβοκάρουν τις σχέσεις μας. Όσο μακρύτερα λοιπόν τόσο καλύ­τερα. Μη μου ζητάς όμως να μουγγαθώ τελείως. Μα στο κάτω-κάτω υπάρχει όπως σου είπα μια σχέση ιερή θάλεγα με τον τόπο μας και το λαό μας που θα συμφωνείς και συ είναι το ανώτατο χρέος του καθενός μας να τη φυλάσσουμε σαν κόρη οφθαλ­μού. Άλλωστε γιατί υπάρχει κόμμα.

Για ένα πάντως θα σε ευχαριστήσω ειλικρινά. Με τον παροπλισμό μου, τον πολιτικό, μου δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να ασχοληθώ με τη μουσική. Συμφωνίες σίγουρα δεν θα έγραφα αν ασχολιόμουν όπως θα το μπορούσα με τα κοι­νά. Αν τόκανες γι’ αυτό, τότε ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Πηγή: Mikisguide.gr