Η Αθήνα έχει “τελειώσει”, ας το καταλάβουμε…

“Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Αθήνα πλημμύρισε με σαράντα χιλιοστά βροχής”, είπε ο γνωστός μετεωρολόγος Θοδωρής Κολλυδάς. Ποτάμια στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, στο Μοσχάτο επιστρατεύτηκαν αγροτικά αυτοκίνητα για να μεταφέρουν επιβάτες του ηλεκτρικού. Ο Κηφισσός φούσκωσε και λίγο έλλειψε να συμβούν τα χειρότερα. Τριτοκοσμικές εικόνες, για άλλη μία φορά.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μεγάλη αντίφαση της κλιματικής αλλαγής: την ώρα που η πρωτεύουσα θύμιζε …λιμνοθάλασσα, η κυβέρνηση έβαζε την Αττική σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω… λειψυδρίας. Ο Μόρνος στερεύει επικίνδυνα, τα δε έργα που έχουν ανακοινωθεί για νέους ταμιευτήρες αναμένεται να ολοκληρωθούν μετά το 2030, ενώ έπρεπε να τα έχουμε εδώ και δέκα χρόνια.

Η διαδρομή Πειραιώς- βόρεια προάστια, μέσω Κηφισσού, πλέον μας εγκλωβίζει για μιάμιση με δύο ώρες στο αυτοκίνητο, κάθε ακινητοποίηση οχήματος μπλοκάρει την μεγάλη οδική αρτηρία της Αττικής που το πάλαι ποτέ είχε σχεδιαστεί ως …αρδευτικό έργο και κατέληξε αυτοκινητόδρομος. Ένας υπουργός πριν δύο χρόνια είχε την φαεινή ιδέα να τοποθετηθούν γερανοί κατά μήκος του δρόμου. Εγκαταλείφθηκε άνευ επαίνων…

Ακόμα και η Αττική Οδός, για την οποία φουσκώναμε από περηφάνεια προ εικοσαετίας, μετατρέπεται καθημερινά σε “μπουκάλι” και οι οδηγοί συνωθούνται για τουλάχιστον μισή ώρα πριν βγουν στην εθνική οδό- κατασκευαστικό πρόβλημα, όπως έχουν αποφανθεί εκ των υστέρων οι ειδικοί!

Στις ώρες αιχμής, ακόμα και στο κέντρο της πόλης, κυκλοφορούν από νταλίκες μέχρι και μικρά φορτηγά διανομής, μπλοκάροντας όλους τους δρόμους. Την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων είχε νομοθετηθεί ο εφοδιασμός της αγοράς να γίνεται είτε αργά το βράδυ είτε πολύ νωρίς το πρωί, τίποτε απ΄ αυτά δεν ισχύει σήμερα.

Η πόλη είναι αδιάβατη, χιλιάδες χαμένες εργατώρες, μαζί με τα ελάχιστα υπολλείμματα ελεύθερου χρόνου που μας έχουν απομείνει, στο βωμό του κακού σχεδιασμού, των αβελτηριών, και της δυσλειτουργικής οργάνωσης ενός κράτους που αδιαφορεί.

Η κυβέρνηση επαίρεται για τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί, το έκαναν, είναι αλήθεια, κι άλλες πριν απ΄ αυτή. Η πραγματικά επαναστατική μεταρρύθμιση, ωστόσο, στην οποία θα έπρεπε άπαντες να συμφωνήσουν είναι να αλλάξει –στο μέτρο του εφικτού– η ζωή σ’ αυτή την πόλη. Η Αθήνα δεν είναι πιά βιώσιμη, οι ζωές των ανθρώπων δεν είναι βιώσιμες.

Μία και μοναδική λύση που να αλλάξει την καθημερινή μας δυστοπία δεν υπάρχει, οι ειδικοί, όμως, επιμένουν πώς υπάρχουν μικρές λύσεις που αθροιστικά μπορεί να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση. Από την διεύρυνση της τηλεργασίας, την ταχεία ανάπτυξη μέσων σταθερής τροχιάς, την αλλαγή της κουλτούρας κίνησης μέσα στην πόλη (π.χ τον περιορισμό κίνησης των βαρέων οχημάτων αυστηρά με συγκεκριμένο ωράριο), την αλλαγή του παρωχημένου δακτυλίου, και άλλα.

Κι ακόμα, την υλοποίηση της εξαγγελίας σχεδόν κάθε κυβέρνησης τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια, ήτοι την μετακίνηση υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών σε περιοχές εκτός κέντρου πόλης. Το έχουν κάνει επιτυχώς άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Κι αν δεν πετύχουν όλα αυτά, ας μεταφέρουμε το διοικητικό μας κέντρο στα Οινόφυτα, τα Μέγαρα, ή αλλού. Ποιά κυβέρνηση, και ποιό πολιτικό σύστημα, έχει το σθένος;