Οι “χαμένες” 72 ώρες την εβδομάδα και πώς να τις κερδίσετε… ισορροπώντας φιλοδοξία, ξεκούραση και προσωπική ζωή

Η Amanda Goetz συντάκτρια του άρθρου στο self.com είναι ιδρύτρια δύο εταιρειών, έχει διατελέσει τέσσερις φορές διευθύντρια μάρκετινγκ και ήταν ανύπαντρη μητέρα τριών μικρών παιδιών πριν βρει ξανά τον έρωτα. Το νέο της βιβλίο, έχει ως τίτλο “Toxic Grit: How to Have It All and (Actually) Love What You Have”  – “Τοξική σκληρότητα: Πώς να τα έχετε όλα και (πραγματικά) να αγαπάτε αυτά που έχετε”. 

Υπάρχουν 168 ώρες σε κάθε εβδομάδα. Ακόμα κι αν κοιμάστε οκτώ ώρες τη νύχτα (συνολικά 56 ώρες) και εργάζεστε άλλες 40, σας απομένουν 72 ώρες για να είστε φίλος, σύντροφος, γονιός, καλλιτέχνης, αθλητής, γείτονας—και γενικά ένας πολύπλευρος άνθρωπος. Γιατί λοιπόν συχνά νιώθουμε πως η δουλειά μας καταβροχθίζει όλη μας τη ζωή;

Αυτό οφείλεται σε κάτι που αποκαλώ «άσκοπη βιασύνη». Οι περισσότεροι μεγαλώσαμε πιστεύοντας πως η αξία μας εξαρτάται από την παραγωγικότητα. Η εργασιακή απόδοση έγινε το ενήλικο ισοδύναμο των χρυσών αστεριών: πρέπει να απαντάμε σε email στις 21:37, αλλιώς κάποιος πιο «σοβαρός» θα πάρει τη θέση μας. Έτσι, δεν γίναμε απλώς καλοί στη δουλειά μας—ταυτιστήκαμε μαζί της. Όμως το να κυνηγάμε μεγάλους επαγγελματικούς στόχους εις βάρος της χαράς και της ξεκούρασης οδηγεί στην εξουθένωση και στη σκοτεινή πλευρά της φιλοδοξίας.

Η φιλοδοξία δεν είναι κακή από μόνη της. Το πρόβλημα ξεκινά όταν κυριαρχεί σε όλη την ιστορία της ζωής μας. Αν αυτό σας φαίνεται γνώριμο, υπάρχει διέξοδος. Ως δύο φορές ιδρύτρια εταιρειών, πέντε φορές CMO και μητέρα τριών παιδιών, πάλεψα για να τα έχω όλα—μέχρι που δημιούργησα χώρο για όλες τις πλευρές του εαυτού μου που χρειαζόμουν να εκφράσω. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό. Ακολουθούν τρία βήματα για να ανακτήσετε αυτές τις 72 ώρες.

Η Θεωρία των Χαρακτήρων: Αναγνωρίστε τις πλευρές σας

Η λύση μου ονομάζεται Θεωρία των Χαρακτήρων: ένα πλαίσιο που αναγνωρίζει το πολύπλευρο «κάστ» που ζει μέσα μας και εξηγεί γιατί η «ευθυγράμμιση» είναι τόσο δύσκολη. Μέσα σε όλους μας υπάρχουν χαρακτήρες με αντικρουόμενες ανάγκες: ο CEO (φιλοδοξία), ο Εραστής (ανάγκη για οικειότητα), ο Φίλος (αίσθηση του ανήκειν), ο Καλλιτέχνης (δημιουργικότητα), ο Φροντιστής/Γιατρός (αυτοφροντίδα), ο Εξερευνητής (περιέργεια) και άλλοι.

Όταν νιώθετε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό σας, συνήθως συμβαίνει επειδή ένας ή δύο χαρακτήρες μονοπωλούν το «σενάριο» (γεια σου, CEO), ενώ οι υπόλοιποι μένουν στο περιθώριο. Η νέα οπτική είναι η εξής: η ευθυγράμμιση προκύπτει από σκόπιμη ανισορροπία. Η ζωή έχει εποχές—διαλέξτε ποιος χαρακτήρας θα ηγηθεί αυτόν τον μήνα, αυτή την εβδομάδα ή ακόμα και αυτή τη στιγμή και μετά αλλάξτε «κάμερα».

Αποτοξίνωση από τη φιλοδοξία: Πώς να αποφύγετε την τοξικότητα

Η φιλοδοξία αποτελεί καύσιμο, αλλά χρειάζεται μέτρο. Το πρόβλημα ξεκινά όταν μετατρέπεται σε τοξική εμμονή—εκεί που παραβλέπουμε κάθε κόκκινη σημαία στο όνομα ενός ακόμα project ή υπερωρίας. Εκεί χάνεται η χαρά και η βιώσιμη επιτυχία.

Δύο παγίδες τροφοδοτούν αυτή την τοξικότητα:

Η Παγίδα του Κατεπείγοντος: Όλα μοιάζουν επείγοντα επειδή προσπαθείτε να είστε κάθε χαρακτήρας ταυτόχρονα. Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Αν δεν το κάνω σήμερα, τι πραγματικά θα συμβεί;» Συνήθως τίποτα σοβαρό—το νευρικό σας σύστημα απλώς επιζητά βεβαιότητα.

Η Παγίδα της Σημασίας: Όταν όλα είναι «σημαντικά», τίποτα δεν είναι ουσιαστικό. Αντί να επικεντρώνεστε στην αξία (ολοκλήρωση όσων μετρούν), διολισθαίνετε στον όγκο (απαντήσεις! ενημερώσεις! διορθώσεις!). Επιπλέον, η αόρατη εργασία, τα διαφορετικά ωράρια και οι ειδοποιήσεις στο κινητό κάνουν τον CEO να παίρνει διαρκώς τον λόγο—δεν φταίτε εσείς, απλώς είστε υπερφορτωμένοι.

Δοκιμάστε αυτό το τριπλό πρόγραμμα αποτοξίνωσης (ίδια φιλοδοξία, λιγότερη τοξικότητα):

– Διαλέξτε μια λίστα με δύο βασικές προτεραιότητες κάθε μέρα.
– Προγραμματίστε χρόνο για ανάκαμψη στο ημερολόγιο.
– Ονομάστε την «εποχή»: αν περνάτε περίοδο έντονου φόρτου, θέστε ημερομηνία λήξης και κλείστε εκ των προτέρων χρόνο για χαλάρωση και γιορτή.

Δεν πρόκειται να θέλετε λιγότερα από τη ζωή σας—αλλά να διατηρείτε τους χαρακτήρες σας σε τάξη ώστε κανείς να μην κυριαρχεί εις βάρος των άλλων. Όταν ο δικός μου CEO έχει σαφή όρια (ορισμένες προτεραιότητες και τελετουργία ολοκλήρωσης ημέρας), κάνει καλύτερα τη δουλειά του.

Επαναδιεκδικήστε τις ώρες εκτός δουλειάς

Όταν ήμουν εργαζόμενη μητέρα με τρία μικρά παιδιά, κανείς δεν παραξενευόταν όταν έφευγα στις 5 μ.μ. για να είμαι με τα παιδιά μου. Ωστόσο νιώθουμε ενοχές αν κάνουμε το ίδιο για ένα μάθημα γυμναστικής ή για ξεκούραση.

Εστιάζουμε στο εννιά-με-πέντε και αγνοούμε το πέντε-με-εννιά: τις ώρες πριν και μετά τη δουλειά που συχνά χάνονται σε ανούσιο σκρολάρισμα αν δεν τους δώσουμε νόημα. Ήρθε η ώρα να επαναφέρουμε στη σκηνή τους μη-CEO χαρακτήρες μας με στόχο.

Προσοχή όμως σε μια ακόμη παγίδα: την υπερβολική αυτοφροντίδα ως νέα μορφή τοξικής εμμονής («matcha-flavored toxic grit») που βλέπουμε συχνά στα social media—όταν πιέζουμε τον εαυτό μας ακόμα και στην αυτοβελτίωση εις βάρος άλλων πλευρών μας όπως ο κοινωνικός ή ο ερωτικός χαρακτήρας.

Για να ευθυγραμμιστείτε με τους «χαρακτήρες» σας, φτιάξτε ένα απλό εβδομαδιαίο πρόγραμμα:

– Δευτέρα — Αθλητής: 30 λεπτά άσκηση.
– Τρίτη — Φίλος/Κοινωνικός: Μια πραγματική συζήτηση ή κάποιο σχέδιο που ανυπομονείτε.
– Τετάρτη — Καλλιτέχνης/Δημιουργός: Κάντε κάτι δημιουργικό χωρίς οικονομικό κίνητρο.
– Πέμπτη — Εραστής/Σύντροφος: Μακριά από συσκευές, επικοινωνία με τον άνθρωπό σας.
– Παρασκευή — Εξερευνητής/Παιχνιδιάρης: Δοκιμάστε κάτι νέο—μια τάξη, μια γειτονιά ή μια συνταγή.

Για να τηρήσετε αυτά τα σχέδια μετά τη δουλειά, τιμήστε τη μετάβαση: δημιουργήστε μια τελετουργία που σηματοδοτεί το τέλος της εργασίας και την έναρξη μιας νέας πλευράς σας στη σκηνή. Εγώ φτιάχνω τη λίστα των δύο προτεραιοτήτων μου για την επόμενη μέρα, κλείνω άχρηστα παράθυρα στον υπολογιστή και λέω δυνατά: «Τέλος εργασίας, αρχή καλλιτέχνη». Μετά κάνω κάτι αισθητηριακό—ντους, διατάσεις ή ακούω μουσική μόνο για μετά τη δουλειά.

Συμπέρασμα:

Μια ταινία με έναν μόνο χαρακτήρα δεν έχει ενδιαφέρον. Αν δώσετε το 100% της προσοχής σας στο 25% του χρόνου που ανήκει στον CEO σας, αυτό αρκεί. Όταν αλλάζετε σκόπιμα προοπτική και σταματάτε να αφήνετε το κατεπείγον και τη ψεύτικη σημασία να καθοδηγούν τα πάντα, δημιουργείτε χώρο για τους χαρακτήρες που σας επαναφέρουν στον εαυτό σας.

Το εντυπωσιακό; Τα αποτελέσματά σας συνήθως βελτιώνονται! Λιγότερα «αστέρια», περισσότερη ουσία—λιγότερα ανοιχτά tabs στη ζωή σας, περισσότερη ζωή στην καθημερινότητά σας. Αυτού του είδους η «ανισορροπία» αξίζει πραγματικά.

Η Amanda Goetz είναι ιδρύτρια δύο εταιρειών, έχει διατελέσει τέσσερις φορές διευθύντρια μάρκετινγκ και ήταν ανύπαντρη μητέρα τριών μικρών παιδιών πριν βρει ξανά τον έρωτα. Στο νέο της βιβλίο, Toxic Grit: How to Have It All and (Actually) Love What You Have, η Goetz μοιράζεται τα βήματα που έκανε για να ανέβει την εταιρική σκάλα, να δημιουργήσει και να πουλήσει την House of Wise (μια εταιρεία συμπληρωμάτων CBD που απευθύνεται σε γυναίκες), απολαμβάνοντας παράλληλα τη ζωή που χτίζονταν. Πέρασε δύο δεκαετίες δημιουργώντας και αναπτύσσοντας μάρκες που απευθύνονται στους καταναλωτές, πριν στραφεί στο γράψιμο, τη διδασκαλία και την καθοδήγηση φιλόδοξων εργαζόμενων γονέων σχετικά με τον τρόπο εξισορρόπησης της επιτυχίας και της ζωής, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 150.000 οπαδούς σε διάφορες πλατφόρμες, οι οποίοι μαθαίνουν από αυτήν να εξισορροπούν την επιτυχία και την ψυχική υγεία. 

Διαβάστε το αρχικό άρθρο εδώ.