Η “τριπλή απειλή” για την Gen Z υπονομεύει την εργασιακή ευημερία στις ΗΠΑ

Συχνά μοιάζει σαν ο κόσμος να φλέγεται—ακόμη και, αν όχι κυρίως, στον χώρο εργασίας, σύμφωνα με μια νέα έκθεση που διαπιστώνει πως μια τοξική «τριπλή απειλή» από απαισιοδοξία, αβεβαιότητα και αποσύνδεση στον εργασιακό χώρο έχει φτάσει σε κρίσιμα επίπεδα. Αυτό θέτει σε κίνδυνο την ευημερία των εργαζομένων και υπονομεύει την παραγωγικότητα, σύμφωνα με τη νεότερη έκθεση 2025 State of the Workforce Report της meQuilibrium, ενός συστήματος ανθεκτικότητας στον χώρο εργασίας.

«Η απαισιοδοξία στον χώρο εργασίας αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από το απλό παράπονο μεταξύ συναδέλφων—υποσκάπτει άμεσα την παραγωγικότητα και την ψυχική υγεία», τόνισε ο Brad Smith, επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της meQuilibrium. «Διαπιστώσαμε ότι οι εργαζόμενοι με εργασιακή απαισιοδοξία εμφανίζουν πάνω από 60% μείωση στην παραγωγικότητα και 128% μεγαλύτερο κίνδυνο κατάθλιψης.»

Η έκθεση ανέλυσε δεδομένα από 5.477 εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους για να προσφέρει πρακτικές λύσεις σχετικά με την ενσυναίσθηση στην ηγεσία, την ανάπτυξη ατομικών δεξιοτήτων ανθεκτικότητας και τη σημασία της οργανωσιακής συμπεριφοράς για τη διασφάλιση της ευημερίας και των επιχειρηματικών αποτελεσμάτων στο σημερινό δύσκολο περιβάλλον.

Απαισιοδοξία, αβεβαιότητα και αποσύνδεση: Τα τρία μεγάλα προβλήματα

Σύμφωνα με τα ευρήματα, το 67% των εργαζομένων δηλώνει ότι νιώθει χειρότερα όταν σκέφτεται την κατάσταση της χώρας, το 35% αισθάνεται χειρότερα για τη δουλειά του και το 49% για τα οικονομικά του—ενώ η πλειονότητα (52%) αναμένει περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης στη χώρα. Παράλληλα, το 27% προβλέπει επιδείνωση στα οικονομικά του και το 24% χειροτέρευση των εργασιακών του συνθηκών.

Όταν προστίθεται η αβεβαιότητα, το ποσοστό των εργαζομένων που βλέπουν απαισιόδοξα τον χώρο εργασίας υπερτριπλασιάζεται. «Η αύξηση του άγχους λόγω αβεβαιότητας δεν επηρεάζει μόνο τα συναισθήματα—κοστίζει ακριβά στις εταιρείες: όσοι βιώνουν υψηλό άγχος αβεβαιότητας παρουσιάζουν σημαντική μείωση στην παραγωγικότητα, έως και κατά το ήμισυ», σημείωσε ο Smith. Επιπλέον, σχεδόν ένας στους τρεις εργαζόμενους με έντονο άγχος αβεβαιότητας εμφανίζει υψηλά επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης.

Η εξουθένωση αποτελεί μέρος του τρίτου παράγοντα—της αποσύνδεσης—που εξαντλεί τη διανοητική και συναισθηματική ενέργεια των εργαζομένων. Σε αυτό συμβάλλει επίσης η ρήξη εμπιστοσύνης όταν οι εταιρείες ή οι ηγέτες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες, οδηγώντας σε αποδυνάμωση των επαγγελματικών σχέσεων.

Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους (55%) εμφάνισαν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα αποσύνδεσης—ιδιαίτερα οι νεότεροι (18–29 ετών), από τους οποίους το 62% δηλώνει ότι επηρεάζεται. Οι πιο σοβαρά επηρεασμένοι αναφέρουν μέχρι και 66% μείωση της παραγωγικότητας.

Η Γενιά Z είναι η πιο απαισιόδοξη

Εκτός από την αυξημένη αποσύνδεση, η Γενιά Z φαίνεται να είναι η πλέον απαισιόδοξη, παρότι η απαισιοδοξία παραμένει σταθερή στις περισσότερες δημογραφικές ομάδες. Τα ποσοστά αρνητικών αντιλήψεων για τη χώρα φτάνουν στο 71% στους νέους της Gen Z έναντι 59% στους μεγαλύτερους εργαζόμενους.

62% της Gen Z δηλώνει δυσαρέσκεια για τα οικονομικά του (έναντι 37% των μεγαλύτερων), ενώ το 48%, συγκριτικά με 22% των μεγαλύτερων εργαζομένων, εμφανίζει απαισιοδοξία για την εργασία του. Παρά τα αρνητικά αυτά ποσοστά, η Gen Z δείχνει λιγότερη απαισιοδοξία σχετικά με το μέλλον σε σχέση με άλλες ομάδες.

Πώς μπορούν οι εταιρείες να αντιμετωπίσουν την αρνητικότητα

Η έκθεση επισημαίνει δύο «κρίσιμους προστατευτικούς παράγοντες» απέναντι στην τριπλή απειλή: Την ενσυναισθητική διοίκηση—όπου οι μάνατζερ που δίνουν προτεραιότητα στην ευημερία της ομάδας μειώνουν κατά 37% το άγχος αβεβαιότητας και περιορίζουν τα ποσοστά αποσύνδεσης από 78% σε 40%. Επίσης, η ατομική ανθεκτικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο: στους πιο ανθεκτικούς εργαζόμενους (ιδιαίτερα όσους έχουν αναπτύξει δεξιότητες ελέγχου συναισθημάτων και ρεαλιστικής αισιοδοξίας), μόλις 6% εμφανίζει έντονη αποσύνδεση έναντι 59% των λιγότερο ανθεκτικών.

Συμπέρασμα: Για να αναστραφεί η απειλή της απαισιοδοξίας-αβεβαιότητας-αποσύνδεσης, οι επιχειρήσεις πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην ενσυναισθητική ηγεσία σε όλα τα επίπεδα, να ενισχύσουν τις δεξιότητες ανθεκτικότητας των εργαζομένων και να ενθαρρύνουν την αλληλοϋποστήριξη για ισχυρότερη εταιρική κουλτούρα.

Πηγή: fortune.com