Haaretz: Ισραήλ vs Ιράν/ Ένας πόλεμος που θέλουν μόνο Νετανιάχου και Χαμενεϊ;

Η σύγκρουση βγαίνει στο φως, ενώ οι λαοί παραμένουν παγιδευμένοι σε πολιτικά παιχνίδια των ηγεσιών. Ο πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν, ωστόσο, είναι κάτι που θέλουν ο Νετανιάχου και το καθεστώς Χαμανεϊ στην Τεχεράνη, όπως επισημαίνει η αντιπολιτεύομενη ισραηλινή εφημερίδα Haaretz.

Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει που Ισραήλ και Ιράν βρίσκονται πλέον σε ανοιχτό πόλεμο. Εδώ και δεκαετίες, οι δύο χώρες συμμετέχουν σε έναν σκιώδη ανταγωνισμό, συγκρουόμενες σε θάλασσες και εδάφη μακριά από τα σύνορά τους. Τα ισχυρά πλήγματα του Ισραήλ την Παρασκευή και η άμεση απάντηση του Ιράν με βροχή πυραύλων έφεραν τον πόλεμο στο προσκήνιο. Τώρα, η πραγματικότητα είναι σκληρή: Ισραηλινοί και Ιρανοί αναζητούν καταφύγιο από βόμβες και drones, κάποιοι εγκλωβίζονται στα ερείπια, άλλοι χάνουν τη ζωή τους.

Την ίδια στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να ζήτησε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν να μεσολαβήσει για τον τερματισμό του πολέμου, ενώ ο Μπενιαμίν Νετανιάχου διασφαλίζει ότι ο Τραμπ δεν θα κλείσει καμία συμφωνία με το Ιράν. Η πολιτική σκακιέρα παραμένει περίπλοκη, καθώς διαφορετικές δυνάμεις επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα.

Το χρονικό της σύγκρουσης, όπως το αποτυπώνει η “Καθημερινή::

Η επιθυμία για αλλαγή στους λαούς

Παρά την ένταση, αρκετοί Ιρανοί φαίνεται να επιθυμούν να τελειώσει αυτή η σύγκρουση, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν μια νέα πνοή ελευθερίας τόσο για τους ίδιους όσο και για τη χώρα τους. Η ελπίδα για αλλαγή και εσωτερικές μεταρρυθμίσεις παραμένει ζωντανή σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Είναι αναζωογονητικό να διαβάζει κανείς αναλύσεις που υπενθυμίζουν πως πίσω από τις ταμπέλες “Ιράν“, “Ισραήλ“, “Παλαιστίνη” υπάρχουν πραγματικοί, σύνθετοι και διαφορετικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι αυτοί συχνά εγκλωβίζονται σε πολιτικές συγκρούσεις πέρα από τη δική τους βούληση.

Πολιτική εκμετάλλευση της έντασης

Προκαλεί εντύπωση το πόσο εύκολα πιστεύουν πολλοί Ισραηλινοί ότι το Ιράν επιδιώκει τον πόλεμο. Τα τελευταία δύο χρόνια, πόσες φορές δεν συγκρατήθηκε το Ιράν μετά από ισραηλινές επιθέσεις; Οι Ιρανοί εξέλεξαν έναν μετριοπαθή πρόεδρο που προσπάθησε να διαπραγματευτεί με τις ΗΠΑ—όμως ο Τζο Μπάιντεν απάντησε ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Είναι βολικό να μοιράζεται ισότιμα η ευθύνη για την καταστροφή, αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: το Ισραήλ κατηγορείται σήμερα για τον αφανισμό πάνω από 2 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γάζα.

Η συζήτηση αναζωπυρώνεται με αναφορές σε παλαιότερες ιρανικές κυβερνήσεις και τη στάση τους απέναντι στο Ισραήλ, ενώ κάποιοι σχολιαστές θεωρούν ότι ορισμένοι αναλυτές προετοιμάζουν το έδαφος για μια φιλοδυτική κυβέρνηση στο Ιράν υπό πιθανή επαναφορά των Παχλαβί.

Ο ρόλος των καθεστώτων στη διατήρηση της έντασης

Η απειλή του ιρανικού καθεστώτος για καταστροφή του Ισραήλ μοιάζει να εξυπηρετεί κυρίως εσωτερικούς σκοπούς εντός του Ιράν. Την ίδια στιγμή, ο Νετανιάχου αξιοποιεί αυτή την απειλή για εσωτερική κατανάλωση στο Ισραήλ. Επιπλέον, η πιθανότητα χρήσης πυρηνικού όπλου κατά του Ισραήλ φαντάζει απίθανη, αφού κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές περιβαλλοντικές συνέπειες τόσο για τους Παλαιστινίους όσο και για τις γειτονικές αραβικές χώρες—υπονομεύοντας έτσι το κύρος του Ιράν στον ισλαμικό κόσμο.

Όπως σωστά επισημαίνεται, δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος οι λαοί του Ισραήλ και του Ιράν να είναι εχθροί—εκτός αν αυτό εξυπηρετεί τα αυταρχικά καθεστώτα που επιδιώκουν τη διαιώνιση της εξουσίας τους.

Και καταλήγει η Haaretz:

Είναι μια ιστορική στιγμή και για τα δύο έθνη. Είναι η πρώτη φορά που το Ιράν αντιμετωπίζει τέτοιες επιθέσεις στο έδαφός του από τότε που ο  Σαντάμ Χουσεΐν εισέβαλε στην Τεχεράνη τον Σεπτέμβριο του 1980. Όσο τρομερά καταπιεστικό κι αν είναι το καθεστώς Χαμανεϊ της Τεχεράνης, οι Ιρανοί πολίτες δεν έχουν βιώσει πόλεμο για περισσότερα από 30 χρόνια, γεγονός που τους καθιστά διαφορετικούς από πολλούς από τους γείτονές τους στη Μέση Ανατολή και τη Δύση. Το Ισραήλ είναι εξοικειωμένο στον πόλεμο, αλλά, εδώ και δεκαετίες, έχει πολεμήσει πολιτοφυλακές και μη κρατικούς παράγοντες, συνήθως αυτούς που υποστηρίζονται από το Ιράν. Τώρα βρίσκεται σε άμεση αντιπαράθεση με ένα κυρίαρχο έθνος-κράτος.