Μην κάνετε αυτά τα λάθη… σπαταλούν χρόνο στη ζωή μας

Ξοδεύουμε πολλή ενέργεια αναζητώντας συντομεύσεις για να εξοικονομήσουμε χρόνο, και σίγουρα, αυτές προσφέρουν κάτι. Όμως, όταν κοιτάζω πίσω, οι μεγαλύτερες χρονικές μου μεταμέλειες δεν ήταν το υπερβολικό Twitter ή η κακή διαχείριση των καθημερινών εργασιών γράφει η Kristin Wong. Αυτά είναι κακές συνήθειες, αλλά υπάρχουν μεγαλύτεροι, πιο συστηματικοί σπαταλητές χρόνου που πραγματικά μπήκαν εμπόδιο στη ζωή μου. Αν τα διορθώσουμε, θα απελευθερώσουμε τεράστια ποσότητα χρόνου και ενέργειας.

Δεν ζητούσα βοήθεια: Την πρώτη εβδομάδα στην πρώτη μου δουλειά μετά το πανεπιστήμιο, ο προϊστάμενός μου μού έδωσε ένα τεράστιο υπολογιστικό φύλλο. Μου ζήτησε να το οργανώσω με έναν τρόπο που δεν καταλάβαινα καθόλου. Επειδή ήμουν ήσυχος και ντροπαλός, απλώς έγνεψα καταφατικά, γύρισα στο γραφείο μου και κοίταζα το αρχείο για περίπου μία ώρα, ελπίζοντας να βγάλω άκρη (ναι, σαν τον George Costanza με τον φάκελο Penske).

Τελικά, ένας συνάδελφος μπήκε μέσα και του ομολόγησα ότι δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Μου εξήγησε τα βήματα και μου έδωσε μια συμβουλή που θυμάμαι ακόμα: «Μπορεί να νιώθεις χαζός όταν ρωτάς, αλλά φαίνεσαι πιο χαζός όταν δεν καταλαβαίνεις επειδή δεν ρώτησες». Ήταν σκληρό αλλά αληθινό. Όχι μόνο φάνηκα ανίδεος, αλλά θα είχα εξοικονομήσει αρκετό χρόνο εκείνη τη μέρα αν απλά ρωτούσα τον προϊστάμενό μου τι εννοούσε.

Αναρωτήθηκα πόσο χρόνο έχω χάσει όλα αυτά τα χρόνια επειδή δεν ζητούσα βοήθεια. Όσο αμήχανα κι αν νιώθεις όταν κάνεις ερωτήσεις, είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να πάρεις απαντήσεις. Το να ζητάς βοήθεια είναι επίσης ένας εξαιρετικός τρόπος για να προχωρήσεις στην καριέρα σου — γι’ αυτό η δικτύωση και η εύρεση μέντορα είναι τόσο πολύτιμα.

Αν νιώθεις κολλημένος επαγγελματικά ή θέλεις να μάθεις νέες δεξιότητες και δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις, μιλώντας με ανθρώπους του χώρου σου θα σε βοηθήσει σημαντικά. Ακόμα κι ένα σύντομο email αρκεί — το να ζητήσεις βοήθεια λειτουργεί σαν συντόμευση στην καριέρα σου.

Δοκίμασε τον τύπο του Leo Widrich για να ζητήσεις βοήθεια με email: 2-3 προτάσεις ειλικρινούς εκτίμησης για το άτομο που απευθύνεσαι (έχει εμπειρία στον τομέα, έχει δουλέψει σε σχετική ιδέα κτλ.), ώστε να δείξεις ότι σκέφτηκες γιατί διάλεξες αυτόν. Μία πρόταση με μια συγκεκριμένη ερώτηση στην οποία μπορούν να απαντήσουν άμεσα. Για παράδειγμα: «Ποια ήταν η πιο αποτελεσματική στρατηγική προσέλκυσης χρηστών για το Mint μετά τους 100.000 χρήστες;».

Αν δεν ζητάς βοήθεια, μάλλον δεν δοκιμάζεις αρκετά τον εαυτό σου. Αν έχεις όλες τις απαντήσεις, δεν μαθαίνεις νέα πράγματα ούτε βγαίνεις από τη ζώνη άνεσής σου. Τις περισσότερες φορές αποφεύγουμε να ρωτήσουμε από περηφάνια ή φόβο — κι αυτό τελικά μας κρατάει στάσιμους.

Σχέσεις που δεν οδηγούν πουθενά

Οι σχέσεις απαιτούν φροντίδα, αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη φροντίδα μιας καλής σχέσης και στην προσπάθεια να «σώσεις» μια κακή σχέση που εξαρχής δεν είχε νόημα.

Στον έρωτα και στη φιλία υπάρχει έντονο συναίσθημα, οπότε συχνά δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε αν αξίζει να συνεχίσουμε ή αν πρέπει απλά να σταματήσουμε. Όπως πολλοί, έχω πάρει λάθος αποφάσεις που σπατάλησαν τον δικό μου χρόνο αλλά και του άλλου ατόμου.

Υπάρχουν καλές αιτίες για να προσπαθήσεις σε μια σχέση, όμως οι λάθος λόγοι θολώνουν την κρίση σου και παρατείνουν τη δυστυχία σου — αποσπώντας σε από αυτά που έχουν μεγαλύτερη σημασία για σένα. Δεν είναι όλες οι κακές σχέσεις απόλυτη σπατάλη χρόνου, αφού μέσα τους μαθαίνεις πολλά για τον εαυτό σου· όσο πιο γρήγορα πάρεις αυτά τα μαθήματα όμως, τόσο το καλύτερο.

Το ίδιο ισχύει όταν αγνοείς τις συνέπειες ενός χωρισμού — κι αυτό χάνει πολύτιμο χρόνο. Μετά το τέλος μιας σχέσης περνάμε από τα στάδια της θλίψης· είναι εύκολο να πείσεις τον εαυτό σου πως «δεν τρέχει τίποτα», όμως αγνοώντας τον πόνο απλά τον παρατείνεις. Υποφέρουν η δουλειά μας και οι υπόλοιπες σχέσεις μας.

Η εμμονή στα λάθη του παρελθόντος

Το να μαθαίνεις από τα λάθη σου είναι άλλο πράγμα· η εμμονή σε αυτά σπαταλά χρόνο, υπονομεύει την αυτοπεποίθησή σου και σε εμποδίζει να προχωρήσεις.

Η εμμονή στα λάθη σε κάνει επίσης πιο πιθανό να τα επαναλάβεις. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Consumer Psychology, συμμετέχοντες κλήθηκαν να ξοδέψουν χρήματα σε μια υποθετική βόλτα στο εμπορικό κέντρο. Όσοι θυμήθηκαν προηγούμενα οικονομικά λάθη πριν ξεκινήσουν είχαν μεγαλύτερη τάση για χρέη.

Όπως επισημαίνει η ερευνήτρια Karen Haws, το ψάξιμο στο παρελθόν μπορεί αρνητικά να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας ακόμη κι όταν θυμόμαστε κάτι θετικό. Αντίθετα, η θέσπιση στόχων για το μέλλον βοηθά στη βελτίωση της συμπεριφοράς στο παρόν: «Για καλύτερο αυτοέλεγχο», λέει η Haws, «κοίτα μπροστά — όχι πίσω».

Όταν αναλογίζεσαι τις εμπειρίες σου, αυτό βγάζει νόημα: η εμμονή στα λάθη σε κάνει να νιώθεις αποτυχημένος — κι έτσι είναι εύκολο να παραιτηθείς («αφού ήδη απέτυχα»). Αυτό οδηγεί συχνά σε επανάληψη των ίδιων λαθών (π.χ., περισσότερα χρέη όταν ήδη αισθάνεσαι σπάταλος).

Βέβαια δεν πρέπει ούτε να αγνοείς εντελώς τα λάθη σου· στόχος είναι να πάρεις το μάθημα και μετά να αφήσεις πίσω την αποτυχία. Η Emilie Wapnick προτείνει τη διαδικασία της αυτοσυγχώρεσης: Νιώσε την αμηχανία ή ντροπή μια τελευταία φορά — πραγματικά νιώσε το στο σώμα σου. Πες στον εαυτό σου ότι όλοι κάνουν λάθη και ότι δεν ήταν πρόθεσή σου· ήταν ατύχημα. Πάρε την απόφαση να συγχωρήσεις τον εαυτό σου — ακόμη κι αν χρειάζεται να το πεις φωναχτά.

Από εδώ και πέρα είσαι εντάξει· έχεις συγχωρηθεί. Κάθε φορά που επιστρέφει η σκέψη αυτή, υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι έχει ήδη συγχωρηθεί — άρα δεν χρειάζεται πια τύψεις.

Ο φόβος της αποτυχίας και η ζήλια

Άλλη μεγάλη χρονική μου μετάνοια ήταν πως δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να αποτύχει από φόβο για τις αδυναμίες μου. Για χρόνια έμενα στη ζώνη άνεσης χωρίς ποτέ να δοκιμάσω όσα πραγματικά ήθελα.

Ήθελα να ταξιδέψω μετά το λύκειο αλλά πήγα πανεπιστήμιο κοντά στο σπίτι γιατί φοβόμουν τους νέους ανθρώπους και ότι δε θα τα καταφέρω σε άλλη πόλη. Ήθελα μετά το πανεπιστήμιο να γίνω freelance δημοσιογράφος αλλά διάλεξα μια πιο ασφαλή δουλειά γιατί ήταν πιο εύκολο.

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο σταθερό τρόπο ζωής — αλλά εγώ το έκανα από φόβο αποτυχίας. Κάποια στιγμή κουράστηκα από αυτό· αποφάσισα να ψάξω δουλειά που αγαπώ πραγματικά, ταξίδεψα περισσότερο και έζησα αλλού. Έκανα πολλά λάθη στην πορεία· ακόμα κι όταν πέτυχα ένιωθα απατεώνας («imposter»). Όμως το μεγαλύτερο λάθος ήταν πως δεν προσπάθησα νωρίτερα — γιατί ακόμη κι αν αποτύγχανα θα μάθαινα πολύ γρηγορότερα.

Η υπερβολική ανησυχία για τους άλλους: Είναι εύκολο επίσης να σπαταλάμε χρόνο ανησυχώντας υπερβολικά για τους άλλους ανθρώπους. Μην παρεξηγηθώ — οι φίλοι και οι αγαπημένοι μας έχουν σημασία κι αξίζει ο χρόνος μαζί τους· όμως συχνά αγχωνόμαστε για ζητήματα που τελικά δεν μετρούν μακροπρόθεσμα.

Για παράδειγμα, πέρασα χρόνια εκνευριζόμενος με ανθρώπους που με υπονόμευαν· παραπονιόμουν γι’ αυτούς, προσπαθούσα να τους καταλάβω ή αναρωτιόμουν τι πάει λάθος με μένα ώστε προκαλώ τέτοια συμπεριφορά. Αυτές οι συνήθειες οδηγούν πάντα σε αδιέξοδο γιατί στερούνται δράσης. Μεγαλώνοντας έγινα λιγότερο ανεκτικός σε τέτοιες συμπεριφορές και έμαθα πώς να τις αντιμετωπίζω άμεσα.

Επίσης σπαταλούσα χρόνο στη ζήλια — σύγκρινα τον εαυτό μου με όλους γύρω μου, ήθελα όσα είχαν εκείνοι κι ένιωθα ανεπαρκής. Όπως με κάθε αρνητικό συναίσθημα, το πρώτο βήμα είναι η κατανόηση του μηχανισμού του.

Trent Hamm, συγγραφέας, προτείνει την τεχνική των «πέντε γιατί»: κάθε φορά που θέτεις ένα «γιατί», επανέλαβέ το πέντε φορές ζητώντας απάντηση στην προηγούμενη απάντηση κάθε φορά ώστε τελικά μπορείς είτε να επεξεργαστείς το συναίσθημα είτε θέτοντας δικούς σου στόχους αντί ανταγωνισμού με τους άλλους.

Όταν καταλάβεις τι κρύβεται πίσω από τη ζήλια ή τον φθόνο σου μπορείς πλέον είτε να επεξεργαστείς τα συναισθήματα είτε θέτοντας δικούς σου στόχους αντί ανταγωνισμού με τους άλλους — κάτι πολύ πιο παραγωγικό.

Οι περισσότεροι έχουμε πέσει σε όλες αυτές τις παγίδες κάποια στιγμή — είναι ανθρώπινη φύση. Η μεταμέλεια είναι επίσης μεγάλη σπατάλη χρόνου· όσο πιο γρήγορα μάθουμε από αυτά τα λάθη τόσο πιο σύντομα μπορούμε πραγματικά να αφιερώσουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας στη ζωή που θέλουμε.

Πηγή: getpocket.com