Παρασκήνιο: Πώς η Νέα Αριστερά έφθασε στο μεγάλο “όχι”- Το… “μαλακτικό” και η “πικρή” διαπίστωση  

H απόφαση της Νέας Αριστεράς να μην συνταχθεί τελικά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της προανακριτικής για τυχόν ποινικές ευθύνες του Κώστα Καραμανλή για την τραγωδια των Τεμπών δεν πάρθηκε ελαφρία τη καρδία. Οχι ότι στην Πατησίων δεν ήταν σίγουροι, από νομικής άποψης, για την επιλογή τους αλλά διότι οι πάντες ήξεραν ότι αυτή η στάση θα προκαλούσε πολιτικό κόστος το οποίο για ένα κόμμα που μετριέται στις δημοσκοπήσεις στο 1,5 και στο 2% μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστικό για το μέλλον του.

Νίκος Γιαννόπουλος

Γι’ αυτό στο Πολιτικό Γραφείο της περασμένης Πέμπτης η συζήτηση τράβηξε σε βάθος και μάκρος και διατυπώθηκαν πολλές απόψεις μέχρι να παρθεί η τελική απόφαση που άναβε κόκκινο στη μέχρι πρότινος θεωρούμενη ως σίγουρη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το κομμάτι.

Μάλιστα η απόφαση πάρθηκε σχεδόν ομόφωνα και ο μοναδικός που μειοψήφισε (Νίκος Μπίστης) είχε απλά την άποψη ότι το κόμμα έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω και να βρει πεδίο κοινοβουλευτικής σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος δεν ήταν σύμφωνος στο να αποδοθεί κατηγορία στον Πρωθυπουργό.

Ακόμα και τρία-τέσσερα μέλη που πίστευαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πράγματι συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες που μπορούν να τον οδηγήσουν σε δίκη προτίμησαν να στηρίξουν την κεντρική γραμμή αφού έτσι και αλλιώς έχουν την πεποίηθηση ότι οποιαδήποτε συνεργασία μ’ αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο πολιτικά αδιέξοδα μπορεί να παράξει.

Οι της Νέας Αριστεράς όμως δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την πίεση της Κουμουνδούρου αλλά και αυτή μερίδας συγγενών των θυμάτων που πιστεύει ότι πρέπει να αποδοθούν κατηγορίες και στον Πρωθυπουργό. Πραγματοποιήθηκαν λοιπόν άτυπες επαφές με σκοπό η Πατησίων να συνταχθεί μ’ αυτήν την τάση και να δώσει το πράσινο φως, όμως κάτι τέτοιο τελικά δεν κατέστη δυνατό.

Ο λόγος είναι ένας και βασικός και εξήγηθηκε την Πέμπτη το βράδυ από τη διαρροή της Νέας Αριστεράς προς τον τύπο. “Κάθε άλλη πρόταση που θα κατατεθεί στην Ολομέλεια της Βουλής εκτός από αυτή της Νέας Δημοκρατίας, είτε αφορά τον κ. Μητσοτάκη είτε τον κ. Καραμανλή, θα απορριφθεί από την πλειοψηφία της Ν.Δ. ως προδήλως αβάσιμη. Η απόρριψη ισοδυναμεί με αθώωση και κλείσιμο της υπόθεσης. Αυτή είναι η επιθυμία του κ. Μητσοτάκη: να μετατρέψει τη διαδικασία και την Ολομέλεια σε πλυντήριο τόσο των δικών του απαράγραπτων ευθυνών όσο και του Υπουργού του”.

Οπως έλεγε χαρακτηριστικά στέλεχος της Νέας Αριστεράς στο Libre “κάποιοι ετοιμάζουν πλυντήριο και περίμεναν από μας να παίξουμε το ρόλο του μαλακτικού. Ε, δεν πρόκειται να το κάνουμε”.

Η υπόθεση πράγματι θα κλείσει σαφώς βολικά για τη Νέα Δημοκρατία αν δεν συμβεί κάτι εξαιρετικά απρόοπτο στη σχετική ψηφοφορία στη Βουλή. Εν συνεχεία, ακόμα και νέα στοιχεία να προκύψουν για την τραγωδία, τα χέρια του κοινοβουλίου θα είναι δεμένα, η υπόθεση σε ότι αφορά τις ποινικές ευθύνες για τα πολιτικά πρόσωπα θα έχει πάρει το δρόμο της. Και αφού για τον Κώστα Καραμανλή θα εφαρμοστεί το μοντέλο Τριαντόπουλου, προανακριτική επιτροπή δεν πρόκειται να σχηματιστεί, άρα η Βουλή δεν θα μπορέσει να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην ανάδειξη των ποινικών ευθυνών του πρώην Υπουργού.

“Το ελληνικό λαό δεν πρόκειται να τον κοροϊδέψουμε με μεγάλα λόγια τα οποία θα κάνουν μόνο θόρυβο και τίποτα άλλο. Ούτε πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Εξηγήσαμε, εξηγούμε και θα εξηγήσουμε και στο μέλλον ποιο είναι το πολιτικό επίδικο στο ζήτημα της προανακριτικής και γιατί επιλέξαμε το δρόμο της ευθύνης” υπογράμμισε στο Libre άλλο στέλεχος.

Για την απόφασή της, η Νέα Αριστερά τρώει ήδη επικοινωνιακό “ξύλο” ακόμα και με (πρώην) φίλια πυρά. Ομως το ποτάμι τώρα δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Στην Πατησίων πλέον γνωρίζουν καλά ότι θα ζήσουν ή θα πεθάνουν μ’ αυτήν την απόφαση η οποία, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, κάθε άλλο παρά δημοφιλής είναι στο αντιπολιτευτικό πολιτικό κοινό.

Ο δρόμος προς το προγραμματικό συνέδριο του Ιουνίου προφανώς δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και δάφνες, αντιθέτως θα διανυθεί με δυσκολία και ανάθεμα σχεδόν από παντού. Ομως, αν η απόφαση της Πέμπτης ήταν διαφορετική, οι πληγές που θα μετρούσε ο οργανισμός ίσως ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές που ήδη μετρά.

Υπάρχει όμως και κάτι τελευταίο που συνηγόρησε στο μεγάλο Χ που “έπεσε” στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. “Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί μαζί μας, αυτό είναι σαφές και το ξέρουμε. Αλλά κάποιοι επιμένουν να χορεύουν στο ρυθμό που δίνουν Παππάς και Πολάκης. Αυτός ο χορός να μας λείπει” είναι η επωδός που πολλά στελέχη της Νέας Αριστεράς εκφράζουν σχεδόν μ’ ένα στόμα.

Έτσι, διαπιστώνεται τελικά ότι αυτά που χωρίζουν τους δύο χώρους είναι ίσως πιο πολλά από αυτά που τους ενώνουν…