Για να είμαστε, όσο γίνεται, πιό… SAFE

Για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο η υλοποίηση του προγράμματος SAFE αποτελεί “διπλωματική επιτυχία”, όπως είπε απαντώντας στην κριτική του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Για τον υπουργό Άμυνας πρέπει να ονομαστεί “κανονισμός της κερκόπορτας”*, το γεγονός, δε, ότι χρησιμοποίησε αυτήν ακριβώς την έκφραση σε ομιλία του για την “αποφράδα” 29η Μαϊου και την Άλωση της Πόλης, προφανώς και δεν ήταν τυχαίο γεγονός.

Η διάσταση είναι προφανής και θα ήταν λάθος να ερμηνεύεται (μόνο) ως μία ακόμα αποστασιοποίηση του Νίκου Δένδια από τους χειρισμούς της κυβέρνησης, στην προσπάθειά του να φιλοτεχνήσει “πατριωτικό” προφίλ με πιθανό πολιτικό αντίκρυσμα στο εσωτερικό. Διότι, όσα λαμβάνουν χώρα στις κλειστές συνεδριάσεις των Βρυξελλών και στο διπλωματικό παρασκήνιο δεν θα εξαρτηθούν από τα ποσοστά δημοφιλίας στις δημοσκοπήσεις και από την γνωστή κομματική μελλοντολογία.

Ως προς τη συμμετοχή της Τουρκίας (ως “τρίτη χώρα”) στο πρόγραμμα δανειοδότησης της αμυντικής βιομηχανίας από την Κομισιόν (150 δισ.), και ως δεύτερο βήμα την συμπερίληψή της στο φιλόδοξο ReArm (ευρωπαϊκή κοινή άμυνα), διατυπώνονται ήδη στη δημόσια σφαίρα δύο βασικές απόψεις: πρώτη, να την αποτρέψουμε πάση θυσία, ακόμα και με την χρήση του βέτο (εφόσον, πράγματι, ισχύσει στο τελικό στάδιο ο κανόνας της ομοφωνίας, και όχι της “ειδικής πλειοψηφίας” που κερδίζει έδαφος), και, δεύτερη, ότι είναι κάτι που δύσκολα μπορούμε να αποφύγουμε και ως εκ τούτου οφείλουμε να επιδιώξουμε την επίσημη καταγραφή “αιρεσιμοτήτων”.

Ήτοι, ανταλλάγματα, όπως η άρση του casus belli –δεν ήταν τυχαία η προτροπή του πρωθυπουργού προς την τουρκική ηγεσία-, και η δέσμευση, των εταίρων και των κρατών που θα συμμετάσχουν στο ReArm, για ρήτρα αλληλεγγύης, δηλαδή την άμεση συνδρομή στην περίπτωση απειλής κατά της Ελλάδας.

Η πρώτη γενικόλογη και θεωρητική διατύπωση περί “ευθείας απειλής” (ως προς το SAFE), δεν κρίθηκε επαρκής από την ελληνική πλευρά. Όπως και από αρκετούς επισημαίνεται πώς εφόσον “κλειδώσει” η συμμετοχή της Τουρκίας, πρώτα στο SAFE, και μετά το ReArm, δύσκολα αλλάζουν οι συσχετισμοί εάν η Άγκυρα μετακινηθεί από την λεπτή και εύθραυστη ισορροπία για “ήρεμα νερά” στο Αιγαίο.

Σε μία πρώτη ανάγνωση, η εξέλιξη με την είσοδο της Τουρκίας στο SAFE, ούτε διπλωματική επιτυχία, είναι, ούτε “κερκόπορτα”. Στην πρώτη εκδοχή, οι κίνδυνοι σχεδόν εκμηδενίζονται, στη δεύτερη… “ο εχθρός είναι (ήδη) εντός των τειχών”.

Πρωτίστως, λοιπόν, στην κυβέρνηση πρέπει να συμφωνήσουν σε μία ενιαία έκφραση και να εκπέμπουν άπαντες το μήνυμα στο ίδιο μήκος κύματος. Αποκλίσεις και παρερμηνείες, δεν δικαιολογούνται.

Για να το κάνουν αυτό, όμως, πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν τι είναι τελικά καλύτερο για τη χώρα, τηρουμένων των αναλογιών, και λαμβάνοντας υπόψη τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται υπέρ της Τουρκίας, και τους συσχετισμούς που πρέπει –θα έπρεπε…– να διαμορφώσουμε εμείς με ισχυρά επιχειρήματα. Αλλά και να συμφωνήσουν και για το “κακό σενάριο”, και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί: τι θα ζητήσει, δηλαδή, η Ελλάδα…

Επίσης, αφού συμφωνήσουν στην κυβέρνηση τα παραπάνω, ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρέπει να τα επικοινωνήσει στους πολιτικούς αρχηγούς (όσους επιθυμούν να συνεννοηθούν), και στον ελληνικό λαό. Δεν χρειάζεται, φαντάζομαι, να επιχειρηματολογήσει κανείς για την ανάγκη εσωτερικού μετώπου και εθνικής έκφρασης.

Παιχνίδια εντυπώσεων για εσωκομματικούς λόγους, ή κομματικές αντιπαραθέσεις σε “πατριωτικούς” τόνους δεν συγχωρούνται…

* Οι δηλώσεις του Ν. Δένδια: H τυχόν ερμηνεία, εκ μέρους εταίρων μας, ότι ο κανονισμός SAFE αφορά την χωρίς όρους δυνατότητα χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανίας των επιβουλευομένων και απειλούντων ημάς, δεν θα συνιστά σήμερα ουδετερότητα και η Άμυνα της Γηραιάς Ηπείρου, η Ευρωπαϊκή Άμυνα δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο πειραματισμών.

Για να υπάρξει η Ευρώπη, οφείλει να εδράζεται σε κοινές αρχές και κοινή αντίληψη απειλής για το πρότυπο ζωής το οποίο εκπροσωπεί και οφείλει να βασίζεται σε αρχές και αξίες, άλλως αυτοϋπονομεύεται.

Και τι έννοια έχει ο εσωτερικός ευρωπαϊκός διάλογος σήμερα για τους κινδύνους που η Μουσουλμανική Αδελφότητα δημιουργεί στην Ευρώπη, για τον οποίο παρεμπιπτόντως σας παραπέμπω στο κύριο άρθρο της Monde, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, όταν η ίδια η Ευρώπη επιδοτεί όσους με το αξιακό πλαίσιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, και απειλούν και κατέχουν ευρωπαϊκό χώρο;

Θα πρότεινα λοιπόν να ονομασθεί Κανονισμός της Κερκόπορτας ο Κανονισμός SAFE, εφόσον επιχειρηθεί από ορισμένους εταίρους να εφαρμοστεί με τεχνάσματα, ώστε να μην απαιτείται ομοφωνία των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συμφωνία με τρίτες χώρες.

Και, μάλιστα, αν αυτό συμβεί χωρίς να ακυρώσει η Τουρκική Εθνοσυνέλευση το Casus Belli εναντίον της Ελλάδας, παρά την τοποθέτηση του Έλληνα Πρωθυπουργού και κατά παράβαση των νομικά ορθών αιτιάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου