“Ντιλ” και ανθρωπισμός…

Όχι ό,τι δεν το είχαμε καταλάβει, ωστόσο η περιοδεία Τραμπ στα Εμιράτα ήταν εξόχως αποκαλυπτική του νέου δόγματος. Το δίκαιο, οι διεθνείς συνθήκες, ο ανθρωπισμός εγκαταλλείπονται, έστω και ως φύλο συκής, από τις ΗΠΑ, και οι διεθνείς σχέσεις μεταβάλλονται ραγδαία σε μία γεωπολιτική “μονόπολι” συμφερόντων. Όποιο κράτος μπορεί να προσφέρει ικανοποιητικά “ντιλ” στον Αμερικανό πρόεδρο θα τυγχάνει όχι μόνο ανοχής αλλά και υποστήριξης. Ακόμα κι αν πρόκειται για προπύργιο του αναθεωρητισμού, ή και στυγνή δικτατορία, με ή χωρίς μανδύα.

«Δεν θα σας κάνουμε μαθήματα πώς να ζείτε» είπε χαρακτηριστικά στο Ριάντ, καταχειροκροτούμενος από το ακροατήριο των εμίρηδων. Έβαλε τέρμα στον “δυτικό παρεμβατισμό”. Τέρμα, και “οι τύποι που πετούν με ακριβά αεροπλάνα δίνοντάς σας διαλέξεις για το πως να ζείτε και πώς να διαχειρίζεστε τις υποθέσεις σας” -συμπλήρωσε.

Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ένας από τους βασικούς πυλώνες της σύγκρουσης ήταν η “ηθική”. Υποκριτικό, αλλά αυτό ήταν. Ο δυτικός τρόπος ζωής της ελευθερίας και του Δικαίου απέναντι σε καταπιεστικά καθεστώτα με “κουλτούρα” υποταγής των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εάν γυρίσει σήμερα να δει κανείς με ποιούς συναγελάζεται ο Τραμπ και τι συζητά μαζί τους εύκολα αντιλαμβάνεται πώς όλα αυτά έχουν αλλάξει.

Από τον Πούτιν μέχρι τον Αλ Σάρα, και από τον Ερντογάν μέχρι το Νετανιάχου και τα σκληρά καθεστώτα του Κόλπου, οι νέοι φίλοι του Τραμπ είναι ακριβώς τα πρόσωπα, ή οι ιδεολογίες τους, που κάποτε ενσάρκωναν τον “άξονα του Κακού”.

Η (νέα) ασθένεια είναι, δε, έντονα μεταδοτική. Κάτι ανάλογο κάνουν και οι ευρωπαίοι ηγέτες, οι πολιτικοί πρόγονοι των οποίων υπερασπίζονταν τον διαφωτισμό και τον “ευρωπαϊκό τρόπο ζωής” (θυμάστε το σχετικό “οφίκιο” που δημιουργήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

Τα “παιδιά” του Ντελόρ, του Μπραντ, του Μιτεράν, του Κολ, ακόμα και, πιό πρόσφατα, του Γιούνκερ, του Πρόντι κ.ά, έχουν εκχωρήσει τα δικαιώματα της κληρονομιάς των προκατόχων τους. Όλα είναι “ντιλ” και όλα υποτάσσονται στην αμείλκτη ισχύ των αριθμών και της ισχύος.

Ίσως, η πιό χαρακτηριστική εικόνα των ημερών ήταν ο γονατιστός Έντι Ράμα που υποδέχεται τη Τζόρτζια Μελόνι, αλλά, φυσικά, πριν απ΄ αυτή, η χειραψία και το τετ α τετ του Τραμπ με τον τζιχαντιστή της Δαμασκού. Τι είναι ο Ράμα, το γνωρίζουν και η Μελόνι, και ο Μακρόν, και όλοι, αλλά δεν έχει πιά καμία σημασία. Είναι “χρήσιμος”…

Ο Νετανιάχου είναι επίσης μία τέτοια περίπτωση. Κροκοδείλια ευρωπαϊκά δάκρυα και βαθυστόχαστες παραινέσεις για το έγκλημα που συντελείται στη Γάζα, εκεί όπου αναζητείται το “ισοζύγιο” του αίματος που πρέπει να πληρώσουν οι Παλαιστίνιοι για την τρομοκρατική επίθεση φρίκης που εξαπέλυσε η Χαμάς με το προ τριετίας μακελειό. Ορθώς επισήμανε η Ντόρα Μπακογιάννη ότι έτσι γεννιούνται νέες Χαμάς…

Τα ίδια τα ισραηλινά μέσα γράφουν για βομβαρδισμούς ανά τέσσερα λεπτά στη Γάζα. Ανά τέσσερα λεπτά! Δεκάδες νεκροί καθημερινά, οι περισσότεροι γυναίκες και παιδιά, σε μία επιχείρηση πλήρους ερημοποίηση και οριστικής εκδίωξης των Παλαιστινίων προκειμένου να ακολουθήσει εποικισμός υλοποιηθεί το φαραωνικό σχέδιο του Τραμπ για τη “Ριβιέρα” της Μέσης Ανατολής.

Κι όσοι γλιτώνουν από τους βομβαρδισμούς, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από την πείνα και τις αρρώστιες. Περίπου 2,2 εκατ. Παλαιστίνιοι της Γάζας είναι στα όρια του λιμού, δεκάδες βρέφη και παιδάκια έχουν πεθάνει από πείνα τις τελευταίες ημέρες, ενώ έχουν εξαντληθεί τα φάρμακα.

Καλώς ήλθατε στο νέο κόσμο, ένας κόσμος που δύσκολα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πώς θα ήταν χειρότερος από τον παλιό. Κι’ όμως συμβαίνει…