Ζωή για τον Στέφανο, και…Ocean’s 12

Κάποιοι θα ισχυριστούν πώς το θέμα έχει την πλάκα του, ωστόσο μια δεύτερη ανάγνωση της εξαγγελθείσας -δια στόματος Κασσελάκη- συνεργασίας του Κινήματος Δημοκρατίας με την Πλεύση Ελευθερίας οδηγεί και σε άλλες σκέψεις.

Αρκεί, φυσικά, να είναι αλήθεια και όχι μία ακόμα φαντασίωση του Κασσελάκη, και το λέμε αυτό διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου έσπευσε να πει πως μάλλον υπερβάλλει.

Εφόσον, ωστόσο,”τα βρουν”, το θέμα έχει ενδιαφέρον.

Όχι μόνο γιατί ο Στέφανος αποκτά …ζ(Ζ)ωή, εκεί που δημοσκοπικά το κόμμα του ασθμαίνει κοντά στο 3% που είναι το όριο εισόδου στη Βουλή, ούτε διότι η ένωση δύο μονοπρόσωπων κομμάτων μπορεί να δημιουργήσει τον πρώτο… διπλο-μονοπρόσωπο φορέα. Αλλά επειδή εάν το εγχείρημα ευδοκιμήσει, και δεν μείνει μόνο σε μία σύγκλιση για τα Τέμπη, μέσα στην καταιγίδα του αντισυστημισμού ίσως παραγάγει πολιτικό γεγονός.

Κατ΄ αρχάς, έξι βουλευτές έχει ο Κασσελάκης, έξι έχει η Κωνσταντοπούλου. Εφόσον συμφωνήσουν σε μία κοινοβουλευτική σύμπραξη αυτομάτως αποκτούν πλήρη κοινοβουλευτική ομάδα, ίση ή κατάτι μεγαλύτερη από αυτή της Νέας Αριστεράς. Κάτι σαν… Ocean’ s 12.

Παράλληλα, η “οντότητα” αποκτά πλέον δύο επικοινωνιακά όπλα “ανορθόδοξου πολιτικού πολέμου”. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή και στα κανάλια, ο Στέφανος Κασσελάκης στις περιοδείες και την ψυχαγωγική ζώνη της τηλεόρασης, όπου αναμφίβολα “σαρώνει”.

Πολιτικά, οι διαφορές τους δεν είναι μεγάλες (το αντίθετο), ως εκ τούτου μάλλον εύκολα μπορεί να βρεθεί ένα modus operandi, στο οποίο, μάλιστα, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας θα έχει αναμφίβολα τον πρώτο και αδιαμφισβήτητο ρόλο αφού δημοσκοπικά βρίσκεται ήδη στην δεύτερη θέση και, όπως λέει, προετοιμάζεται για την εξουσία. Ο δε επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας μάλλον θα κατορθώσει να περιοριστεί σε δεύτερο (αλλά σημαντικό) ρόλο- οι επιλογές του, άλλωστε, δεν είναι πολλές, αφού η επικοινωνιακή του λάμψη έχει αρχίσει και θολώνει.

Οι επικριτές τους (από τη Ν.Δ μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ) θα πουν, βεβαίως, ότι ένας δημαγωγός και άλλος ένας δημαγωγός, μπορεί να μην αθροίζουν δύο δημαγωγούς αλλά να οδηγούν σε μία απίστευτη βαβέλ. Κακώς, διότι οι καιροί ευνοούν τις βαβέλ, εκεί όπου αποτυγχάνουν παταγωδώς οι σοβαρότεροι που, όμως, δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε για τα στοιχειώδη. Κι απ΄ ότι φαίνεται ο Κασσελάκης έπιασε το νόημα, εξ’ ου και η σφοδρή επίθεσή του σε Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ- το κατά αρκετούς “παλαιό σύστημα εξουσίας”, όπως αποτυπώνεται και στις μετρήσεις.

Εφόσον, μάλιστα, η συνεργασία δεν περιοριστεί μόνο στην υπόθεση των Τεμπών και αποκτήσει ευρύτερα χαρακτηριστικά και εκλογική προοπτική (ακόμα και με κοινό ψηφοδέλτιο), τότε το σύνθημα για “μέτωπο δικαιοσύνης” μπορεί να εξελιχθεί σε αρκετά γοητευτική “σημαία” για τους ψηφοφόρους που έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους στο παλαιό πολιτικό σύστημα.

Μία τέτοια εξέλιξη, δε, θα ήταν ένα πικρό μάθημα για τον Ανδρουλάκη, τον Φάμελλο, και τον Χαρίτση που μετρούν πολιτικούς εγωϊσμούς και χάνουν επιρροή στην κοινωνία. Τώρα, τα πολιτικά “ορφανά” ζητούν εκδίκηση. Προς τέρψην, δε, του Κυριάκου Μητσοτάκη που, εφόσον εξελιχθεί το σενάριο συνεργασίας, το “αντίπαλο δέος” αποκτά ακόμα πιό ενδιαφέρουσα υπόσταση για τον ίδιο…