Η Κίμπερλι έχει ατζέντα, ας προετοιμαστούμε (και) για τα επόμενα…

Η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ δεν ήρθε στην Αθήνα ως “φαν” του Αργυρού, ούτε για να παραθέτει δεξιώσεις στην πρεσβευτική κατοικία, όπως με περισσή ελαφρότητα και άγνοια την αντιμετώπισαν κοσμικές στήλες εφημερίδων και ψυχαγωγικές εκπομπές- δυστυχώς, και ορισμένοι σοβαροφανείς δημοσιολογούντες. Σχεδόν κάθε φωτογραφικό “ενσταντανέ” της, δίπλα σε υπουργούς και εκπροσώπους της επιχειρηματικής μας ελίτ, αποτελεί επιστέγασμα της προετοιμασίας που έγινε εδώ και καιρό.

Η συνάντηση της πρέσβειρας των ΗΠΑ με τον Τάκη Θεοδωρικάκο είναι η πιό πρόσφατη απόδειξη για τα παραπάνω. Πριν μερικές εβδομάδες το Reuters αποκάλυψε την αμερικανική στρατηγική να εκπορθήσει κομβικά λιμάνια στην Ευρώπη και αλλού από την κινεζική κυριαρχία στις εμπορικές διαδρομές. Παράλληλα, ανακοινώθηκε η νέα πολιτική δασμών για τα κινεζικά προϊόντα, και ακαριαία η Κομισιόν επέβαλε την άρση της φοροαπαλλαγής για τα εκατομμύρια μικροδέματα που φθάνουν στην ΕΕ από την Κίνα.

Στη συνέχεια, η κ. Γκιλφόϊλ (στη συνέντευξή της στον Ant1) χαρακτήρισε ατυχές το γεγονός ότι η Ελλάδα εκχώρησε το λιμάνι του Πειραιά στην κινεζική Cosco, και μόλις προχθές ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε νομοθετική ρύθμιση που δίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες την δυνατότητα να επεκτείνουν τις ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες της ONEX (που ενισχύεται από την αμερικανική αναπτυξιακή τράπεζα) στο λιμάνι της Ελευσίνας, εμπορικά, ενεργειακά, και αμυντικά.

Η Cosco δεν είναι εφικτό να εκδιωχθεί, λόγω της σύμβασης με το ελληνικό κράτος, όμως οι ΗΠΑ αποκτούν ένα δικό τους ανταγωνιστικό λιμάνι, δίπλα στον Πειραιά, που θα συνδεθεί με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα που αποκτά ή δευρύνει, με μεγάλη ταχύτητα, στη χώρα μας.

Η σινοαμερικανική σύγκρουση για Πειραιά και Ελευσίνα φέρνει εκ των πραγμάτων την Αθήνα ενώπιον νέων δεδομένων. Προσώρας, παρακολουθεί “εξ αποστάσεως”, όμως επί της ουσίας η ισορροπία θα είναι δύσκολη.

Το χρονικό

Πρεσβεία Κίνας: Χαρακτήρισε τις δηλώσεις Γκίλφοϊλ για το λιμάνι «κακόβουλη συκοφάντηση της φυσιολογικής σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας και σοβαρή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας», που διέπονται από «ψυχροπολεμική νοοτροπία και λογική ηγεμονισμού».

Το λιμάνι του Πειραιά –συνέχισε- ανήκει στον ελληνικό λαό· δεν είναι εργαλείο για την υπονόμευση της περιφερειακής ευημερίας και σταθερότητας και «δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να πέσει θύμα της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης».”

“Θα συμβουλεύαμε την πρέσβειρα –καταλήγει- «να αναλογιστεί σοβαρά τα λόγια και τις πράξεις με τις οποίες είχε προσβάλει τον ελληνικό λαό στο παρελθόν, και να φροντίσει οι ενέργειές της να συνάδουν με την ιδιότητά της και να ωφελούν τον ελληνικό λαό».

Λίγο αργότερα, η Αμερικανίδα πρέσβης ανάρτησε βιντεοσκοπημένο μήνυμα, που αποφεύγει μια ευθεία απάντηση και αναφέρεται σε κοινές προκλήσεις ΗΠΑ και Ελλάδας

Μήνυμα Γκίλφοϊλ: «Μαζί, θα αντιμετωπίσουμε – αναφέρει – τις μεγάλες προκλήσεις: την επέκταση της ενεργειακής μας συνεργασίας, την εμβάθυνση των εμπορικών και επενδυτικών δεσμών και το άνοιγμα νέων δρόμων για την καινοτομία. Υπό την ηγεσία του Προέδρου Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επικεντρώνονται στα αποτελέσματα. Στη δημιουργία συμμαχιών που ενισχύουν

Η αμερικανική ατζέντα

Από τις σημαντικές ενεργειακές συμφωνίες που ανακοινώθηκαν στο P-TEC, μέχρι την επέκταση της Chevron και της Exxon Mobil, νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης και στο Ιόνιο, μέχρι τον “κάθετο διάδρομο” και την αναβάθμιση του ρόλου της Αλεξανδρούπολης, της Ρεβυθούσας, και σύντομα και του λιμανιού στον Βόλο, το αμερικανικό γεωστρατηγικό σχέδιο ξεδιπλώνεται. Η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ έφτασε στην Αθήνα με διαμορφωμένη ατζέντα προτεραιοτήτων, πράγμα που σημαίνει πώς οι σχετικές συμφωνίες προετοιμάζονται εδώ και καιρό.

Από κυβερνητικά χείλη ακούγεται πώς όλα αυτά ενισχύουν την ασφάλεια της χώρας, εννοώντας, προφανώς, πώς αυτή η γεωστρατηγική επένδυση των ΗΠΑ στην “γεωγραφία” της περιοχής και στην θέση που έχει η Ελλάδα σε αυτήν την εγγυάται. Μοιάζει λογικό, η Ουάσιγκτον δεν ποντάρει επενδύσεις και διανομή ρόλων σε μία ζώνη συμφερόντων που θα είναι ευάλωτη σε γεωπολιτικές και άλλες κρίσεις.

Κι αφού μοιάζει λογικό, πρέπει να αναμένουμε να εκδηλωθούν σύντομα και άλλες αμερικανικές πρωτοβουλίες, κυρίως διπλωματικές, που να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Η απειλή Τραμπ για κυρώσεις σε χώρες που διατηρούν την εξάρτησή τους από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες φαίνεται να αφορά (και) την Τουρκία, η οποία προμηθεύεται το 40% των αναγκών της σε φυσικό αέριο από τον Πούτιν. Αυτό ακούστηκε ευχάριστα στους κυβερνητικούς κύκλους, δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όμως, ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την Άγκυρα ως προγεφύρωμα των σχεδιασμών τους στη Μέση Ανατολή, ακόμα και στο ουκρανικό.

Ας κρατήσουμε, παράλληλα, και το ότι οι ΗΠΑ απέρριψαν το ελληνικό αίτημα να συνδεθεί ο “κάθετος διάδρομος” και με την ροή αζέρικου αερίου σε περίπτωση καθυστερήσεων στις παραδόσεις του αμερικανικού LNG. Δημιουργούνται συνθήκες μίας νέας εξάρτησης…

Εν κατακλείδι, με ανοιχτές τις εκκρεμότητες που δημιουργεί η τουρκική προκλητικότητα, κι επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ δεν υιοθετεί το πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, το ζήτημα της ασφάλειας στην περιοχή μας είναι πιθανό –κατά αρκετούς βέβαιο– να βρεθεί στην αιχμή της επόμενης αμερικανικής πρωτοβουλίας. Ας είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι γι’ αυτό, μπορεί να μην εξελιχθεί τόσο ικανοποιητικά (…) όσο οι φιλοφρονήσεις των τελευταίων ημερών.