Ο Ανδρουλάκης θα διαβάσει την “Ιθάκη”;

Σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός την “Ιθάκη” του Αλέξη Τσίπρα, μόλις κυκλοφορήσει, το γνωρίζουμε. Είπε καθαρά πώς δεν θα το διαβάσει, και θα αφήσει σε άλλους την “αποδόμησή” του. Διερωτώμαι, από την άλλη, τι θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Θα το διαβάσει, κι ακόμα περισσότερο, θα επιχειρήσει να το αποδομήσει (μόνος του);

Εάν κρίνει κανείς από την φοβική αντίδραση του ΠΑΣΟΚ στην επίθεση που δέχτηκε από την κυβέρνηση σχετικά με την (αυτονόητη) δήλωση της Ράνιας Θρασκιά, στη Χαριλάου Τρικούπη δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι πνέουν ούριοι άνεμοι, η Ν.Δ καταβαραθρώνεται δημοσκοπικά, το ΠΑΣΟΚ βλέπει τη “βελόνα” να ξεκολάει και να τερματίζει το γκάζι με πρωτιά στις εκλογές, και μετά;

Θα έρθει η ώρα των συνεργασιών, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δηλώσει ότι δεν θα συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ, οπότε τι μένει; Εάν επιμείνει ότι “Τσίπρας και Μητσοτάκης, una faccia, una razza”, τότε δεν έχει εταίρο. Λογικό να αμύνεται έναντι ενός κόμματος του πρώην πρωθυπουργού, ειδικά όταν απειλεί την αποκαθήλωσή του από την (δημοσκοπική) δεύτερη θέση, όμως οι πολιτικά σώφρονες αφήνουν ανοικτά τα παράθυρα των συνεργασιών.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η ίδρυση κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό αποτελεί μεν ένα ζήτημα που πρέπει να εντάξει στον σχεδιασμό του προς τις εκλογές, από την άλλη, ίσως είναι και μία κρίση που δημιουργεί ευκαιρίες.

Στις μετρήσεις, η πιθανολογούμενη διείσδυση ενός τέτοιου κόμματος στο ακροατήριο της Ν.Δ είναι πολύ μικρή, σε αυτό του ΠΑΣΟΚ, όμως, στην μέτρηση της Opinion Poll (Action24), το 8,7% δηλώνει ότι “σίγουρα” θα το ψήφιζε, και περίπου το 20% δηλώνει “μάλλον”. Συμπέρασμα, σε μία εκλογική μάχη… χωρίς αύριο, ο κίνδυνος απωλειών είναι μεγάλος.

Υπό προϋποθέσεις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα είχε την δυνατότητα να αμφισβητήσει την χρησιμότητα του εγχειρήματος Τσίπρα, εάν δεν επέμενε στην αυτόνομη πορεία και εκκινούσε διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, αφήνοντας ανοικτό ακόμα και το ενδεχόμενο μίας εκλογικής σύμπραξης, στη βάση της πρότασης του Σωκράτη Φάμελλου για ενιαίο ψηφοδέλτιο.

Σε μία τέτοια περίπτωση, ένα μέτωπο ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ- Νέας Αριστεράς θα αποδυνάμωνε το κόμμα Τσίπρα, θα δημιουργούσε, δηλαδή, εύλογα ερωτήματα για την σκοπιμότητά του, αντιθετικά, μάλιστα, με όσα λέει ο πρώην πρωθυπουργός για την ανάγκη ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς. Αντιθέτως, η έλλειψη βούλησης για συνεννόηση το ενισχύει, και φιλοτεχνεί το προφίλ του Αλέξη Τσίπρα ως του μόνου πολιτικού που μπορεί να εκφράσει συνολικά τον χώρο και να αντιπαρατεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όμως, κρατά το ΠΑΣΟΚ περιχαρακωμένο στην πολιτική και εκλογική αυτονομία του, ελπίζοντας ότι η Ν.Δ θα αποδομείται, και εκ των έσω, και υπό το βάρος των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων. Δείχνει, δηλαδή, να εκτιμά πώς το κυβερνών κόμμα θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, και ότι το ΠΑΣΟΚ θα κατορθώσει, σε πείσμα κάθε πρόβλεψης, θα αναδειχθεί πρώτο στις κάλπες.

Η ίδρυση του κόμματος Τσίπρα θα αναγκάσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να ανεβάσει τους τόνους και να συγκλίνει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μία τακτική αποδόμησης της διακυβέρνησης 2015-19. Ο ένας θα κόβει, ο άλλος θα ράβει.

Κάτι τέτοιο, ωστόσο, ενώ είναι απολύτως λογικό για τη Ν.Δ που στηρίχτηκε στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, και πιθανώς θα προκαλέσει (αντι- Τσίπρα) συσπείρωση της κομματικής της βάσης, είναι ριψοκίνδυνο για το ΠΑΣΟΚ, όπου το 1/4 του εκλογικού του ακροατηρίου βλέπουν με συμπάθεια, ή και με προσμονή, το εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού. Εκ των πραγμάτων, δε, όλοι θεωρούν πώς η αυθεντική έκφραση της σύγκρουσης με τον Αλέξη Τσίπρα ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και όχι στο Νίκο Ανδρουλάκη.

Εάν, επιπλέον, για τον πρωθυπουργό μπορεί να είναι βολικός ένας διμέτωπος, και απέναντι στον Τσίπρα, και εναντίον του ΠΑΣΟΚ, για τον Νίκο Ανδρουλάκη θα είναι διασπαστικός και ίσως προκαλέσει συγχύσεις. Δεδομένου, μάλιστα, ότι, στο συλλογικό υποσυνείδητο, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έχει συνεργαστεί (2012-15) με τη Ν.Δ, η μνήμη θα επανέλθει στη δημόσια σφαίρα, εφόσον, σε προεκλογικό χρόνο, καταστεί σαφές ότι δεν προκύπτει αυτοδυναμία. Κι αν στις δημοσκοπήσεις, μετά την ίδρυση του νέου κόμματος, το ΠΑΣΟΚ βρεθεί (κάποια στιγμή) στην τρίτη θέση, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.