Μαρία Καρυστιανού/ Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο κίνημα και το κόμμα

Η Μαρία Καρυστιανού είναι η εμβληματική εκπρόσωπος του κινήματος για την απόδοση (πραγματικής) δικαιοσύνης σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών και της καταγγελίας των εγκληματικών σφαλμάτων του κράτους- με την συνακόλουθη προσωποποίηση των ευθυνών πολιτικών προσώπων. Σε μεγάλο βαθμό, η μαχητικότητά της ήταν αυτή που ανέδειξε πτυχές των ευθυνών και κατέστησε πάνδημα τα αιτήματα των οικογενειών των θυμάτων.

Εάν όλα αυτά μετουσιωθούν σε πολιτικό φορέα ή όχι, μόνο η ίδια το γνωρίζει. Σε κάθε περίπτωση, μία τέτοια απόφαση αποτελεί δικαίωμά της, είναι, όμως, αυστηρά προσωπική, και, ως φαίνεται, δεν υιοθετείται από όλες τις οικογένειες που θρήνησαν τους δικούς τους ανθρώπους που χάθηκαν εκείνη τη νύχτα όταν δύο τρένα βρέθηκαν, το ένα απέναντι στο άλλο, στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή.

Επίμονα οι δημοσκοπήσεις μετρούν εδώ και καιρό το “κόμμα Καρυστιανού”, και καταγράφουν πολύ υψηλή δημοτικότητα και σοβαρές πιθανότητες για ένα μεγάλο ποσοστό (ακόμα και πάνω από 20%), εφόσον λάβει την απόφαση να κατέλθει στις επόμενες εκλογές. Έχει δώσει μέχρι σήμερα πολλές συνεντεύξεις, στις οποίες, ερωτώμενη σχετικά, δεν διαλύει τα σενάρια περί πολιτικού φορέα, χωρίς, όμως, να αποσαφηνίσει τις προθέσεις της. Για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε οφείλει να δηλώσει ότι θα κάνει κόμμα, ούτε να προβεί σε επιβεβαιώσεις ή διαψεύσεις.

Όμως, μιλούν άλλοι στο όνομά της, και μιλούν πολύ. Περίπου προεξοφλούν την ίδρυση κόμματος, την ερμηνεύουν, εμφανίζονται πώς την εκπροσωπούν. Όπως, και μέχρι πρόσφατα, άλλοι την εκχωρούσαν στην Πλεύση Ελευθερίας, επειδή η πρόεδρός της εκπροσωπεί, ως δικηγόρος, οικογένειες θυμάτων.

Ορισμένοι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, και αγωνίζονται για την απόδοση δικαιοσύνης και καταγγέλουν τη συγκάλυψη των ευθυνών, επιμένουν πως ο αγώνας τους είναι ακομμάτιστος, και της ζητούν να δώσει διευκρινήσεις. Έστω και με καθυστέρηση, η κ. Καρυστιανού είπε πώς κόμμα και το όνομά της δεν είναι πράγματα συμβατά. Παρότι δεν αποτελεί καθαρή διάψευση, μπορεί να πει κανείς ότι απορρίπτει τα σενάρια. Θα ήταν ίσως καλό να κάνει και το επόμενο βήμα: να αποκηρύξει όλους όσοι εμφανίζονται να μιλούν ως εκπρόσωποί της.

Εν κατακείδι, το δικαίωμά της να κατέλθει στην πολιτική, με όποιον τρόπο επιλέξει, είναι αναφαίρετο. Εάν θεωρεί πώς με αυτόν τον τρόπο θα εκπροσωπήσει καλύτερα το αίτημα για δικαιοσύνη, ίσως είναι και απαραίτητο. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση δεν θα ηγείται του κινήματος για την τραγωδία των Τεμπών, δεν θα είναι η πρωτοπόρος των οικογενειών των 57 νεκρών, θα είναι επικεφαλής κόμματος. Και είναι βέβαιο πώς αυτό θα το εκμεταλευτούν όσοι εδώ και καιρό προσπαθούν να απαξιώσουν τον αγώνα της.

Τα είπε όλα, άλλωστε, ο Πάνος Ρούτσι που στάθηκε ακλόνητος 23 μέρες μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και πέτυχε αυτό που κυβέρνηση και ηγεσία της Δικαιοσύνης επέμεναν ότι είναι ανέφικτο.

“Από την αρχή λέμε, ούτε κόμμα, ούτε χρώματα. Δεν πιστεύω ότι η Μαρία μπορεί να πάει σε κάποιο κόμμα ή κύμα. Οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει κάποιο κόμμα ή κύμα θα είναι καταστροφικό για εμάς…Δεν νομίζω να υποστήριζα ένα κίνημα που θα προέδρευε η Μαρία Καρυστιανού, θα ήταν πολύ καταστροφικό γιατί ο κόσμος μας γνωρίζει για αυτό που είμαστε. Αν γίνει κάτι τέτοιο νομίζω ότι ο κόσμος θα αναρρωτηθεί για τον αγώνα που κάναμε 2,5 χρόνια. Δεν θα την υποστήριζα…”