Μερικές αλήθειες για την Κίμπερλι…

Το εγχώριο μιντιακό σύστημα που μπερδεύει το λάϊφ στάϊλ με την πολιτική, κι ακόμα χειρότερα με τα συμφεροντα της χώρας και τα γεωστρατηγικά σχέδια των υπερδυνάμεων, αναπαράγει βροχηδόν το κουτσομπολιό καφενείου για το φόρεμα της νέας πρέσβειρας Κίμπερλι Κιλφόϊλ, τo σουαρέ στου Αργυρού, το ειδύλλιο του παρελθόντος με τον υιό Τραμπ, και άλλα τινά. Είναι ένα ακόμα (του δικού μας) αρχοντοχωριατισμού, και μία επικράτηση του ευτελούς και (δήθεν) ευτράπελου επί της αμείλικτης ισχύος που έχει ο διεθνής ανταγωνισμός.

Γι αυτό το ανόητο σύστημα, σημασία έχει το night life στο Κέντρο Αθηνών, και όχι ότι η νέα πρέσβειρα έφθασε στην Αθήνα τη στιγμή που μας επισκέπτονται τρεις Αμερικανοί υπουργοί με χαρτοφυλάκια τις επενδύσεις και την ενέργεια, ή ότι η πρώτη της (διπλωματική) εμφάνιση θα γίνει σε ενεργειακό forum, όπου η Chevron θα ξεδιπλώσει τον σχεδιασμό της για τα ενεργειακά αποθέματα νοτίως της Κρήτης, κι ενώ θα συζητείται η αμερικανική πρωτοβουλία (στο πλαίσιο της ομάδας 3+1) για την περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου.

Είτε έχει υπάρξει μοντέλο της Victoria Secret’s, είτε σκληρή εισαγγελέας, είτε παρουσιάστρια του Fox News, αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε άπαντες είναι πώς η κ. Γκιλφόϊλ δεν εκπροσωπεί στην Αθήνα τον εαυτό της, ούτε ήρθε για επίδειξη μόδας, αλλά θα μείνει εδώ για τα επόμενα τρία χρόνια ως το “μάτι” και το “αυτί” της υπερδύναμης. Και, δη, σε μία περίοδο που θα πέσουν οι υπογραφές για πολλά γεωπολιτικά και επενδυτικά “ντιλς”.

Ως εκ τούτου είναι μάλλον δείγμα ελαφρότητάς μας, και εν τέλει παραπλανητικό, να προσέχουμε την εντυπωσιακή Αμερικανίδα δίπλα στον Αργυρό, και όχι την εκπρόσωπο του πιό ισχυρού, αλλά και πιό απρόβλεπτου ηγέτη στον κόσμο, και, μάλιστα, μιας χώρας με την οποία έχουμε μία παραδοσιακά στενή συμμαχία και συνεργασία.

Η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ δεν είναι το νέο αξιοθέατο της κοσμικής Αθήνας- αυτή (η Αθήνα) πάντοτε χαριετιζόταν επιπόλαια, δίχως να αντιλαμβάνεται την μεγάλη εικόνα.

Είναι το πρόσωπο με το οποίο πρέπει να συνεργαστεί η (εκάστοτε) κυβέρνηση, και, φυσικά, η ελληνική διπλωματία. Και για να συνεργαστεί πρέπει να κατανοήσει, τόσο την ίδια, όσο και τη νέα τραμπική Αμερική που εκπροσωπεί. Ο τρόπος με τον οποίο θα ασκήσει τα διπλωματικά της καθήκοντα, προφανώς δεν θα έχει καμία σχέση με αυτόν του Τζέφρι Πάϊατ, ή παλαιότερα του Τόμας Μίλερ, και άλλων της σκληρής αμερικανικής διπλωματικής σχολής. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει: αμερικανικά συμφέροντα εκπροσωπήσαν κι εκείνοι, αμερικανικά συμφέροντα θα εκπροσωπήσει και η κ. Γκιλφόϊλ.

Η νέα πρέσβειρα, είναι “εκ προσωπικοτήτων”, και υιοθετεί περισσότερο το επικοινωνιακό στυλ του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μπορεί να χορεύει το “YMCA”,την ίδια ώρα που συνομιλεί με τον Πούτιν για το ουκρανικό, ή απειλεί την παγκόσμια ισορροπία, άλλοτε με δασμούς, κι άλλοτε με πυρηνικές δοκιμές. Είναι “διαφορετική”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα εκπροσωπήσει πλήρως τα αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία, μπορεί κάπου να συνάδουν με τα δικά μας, μπορεί, όμως, και να συγκρουστούν. Στην πρώτη περίπτωση, όλα καλά, στην δεύτερη, δεν πρόκειται να μας…σώσει κανένας Αργυρός, όπως θα ήλπιζε η αθηναϊκή κοσμική ελίτ.

Εν κατακλείδι, η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ είναι η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ, και οφείλουμε την προσοχή που δείξαμε σε οποιονδήποτε προκάτοχό της. Τώρα, ίσως ακόμα περισσότερο, διότι το διακύβευμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Τα κοσμικά για τους κοσμικούς, τα διπλωματικά, και τα επενδυτικά, για την κυβέρνηση και τους διπλωμάτες.