“Βελόνα” στα …άχυρα (των δημοσκοπήσεων)

Προ ημερών, από το πρώτο κύμα δημοσκοπήσεων που είχαν ήδη δημοσιευτεί, στελέχη του ΠΑΣΟΚ ξεχώρισαν (μόνο) μία που έδειχνε ελαφρά άνοδο του ποσοστού του, αγνοώντας τις υπόλοιπες που αποτύπωναν στασιμότητα ή και μικρή πτώση. Στο δεύτερο κύμα που ακολούθησε, όλες οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κολλήσει στη ζώνη του 13%. Σε αυτή, δε, της Metron Analysis (Mega Channel), “γράφει” -μετά από πολύ καιρό- μονοψήφιο ποσοστό (9,3%) στην Πρόθεση Ψήφου, για να φτάσει στο 12,8% στην Εκτίμηση.

Δεν πάνε καλά τα πράγματα και στην Χαριλάου Τρικούπη πρέπει να εξηγήσουν –οι μεν στους δε– ποιοί είναι οι λόγοι. Πριν περίπου ένα μήνα ο Παύλος Γερουλάνος είχε πει ότι “εάν η βελόνα (των μετρήσεων) μείνει κολλημένη, σε δύο μήνες πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε”. Η προθεσμία που, εμμέσως, έδωσε ο συνδιεκδικητής της ηγεσίας στην τελευταία εσωκομματική εκλογή παρέρχεται βασανιστικά.

Στις δύο τελευταίες σφοδρές αντιπαραθέσεις στη Βουλή (εξωτερική πολιτική, τροπολογία για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη), κατά κοινή ομολογία ο Νίκος Ανδρουλάκης, και ανέβασε πολύ τους τόνους, και καλά τα πήγε. Δημοσκοπικό όφελος, ωστόσο, δεν προέκυψε. Ως προς την τροπολογία, ειδικότερα, παρότι απέδειξε ότι υπάρχει νομικό πλαίσιο, άρα παρέλκει η κυβερνητική πρωτοβουλία, αρκετοί δεν έχουν κατανοήσει εάν το ΠΑΣΟΚ θα αντιδράσει θεσμικά, ή εάν θα υποστηρίξει κινήσεις “ανυπακοής” στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και σε άλλες περιπτώσεις.

Ίσως, ως προς αυτό, να εκδηλωθεί νέα …παραίνεση της Άννας Διαμαντοπούλου “να μην γίνουμε κόμμα Κωνσταντοπούλου, ή κόμμα Καρυστιανού”.

Από τη μία, λοιπόν, είναι η δημοσκοπική και πολιτική εικόνα του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη είναι η “βελόνα” του Γερουλάνου, και η γενικότερη αίσθηση πως κάτι πρέπει να γίνει. Με αυτά τα ποσοστά στις μετρήσεις, σε πείσμα, μάλιστα, της στασιμότητας της Ν.Δ σε απόσταση από την προοπτική αυτοδυναμίας, νίκη “έστω και με μία ψήφο” δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οδεύει (βραδέως) σε ένα συνέδριο, που λέγεται ότι θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο, ή τον Μάρτιο, κι εκεί -εφόσον δεν αλλάξουν άρδην τα πράγματα- πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Θα ισχύσει, για παράδειγμα, μέχρι τέλους η στρατηγική της (πολιτικής και εκλογικής) αυτονομίας, και οι όποιες συζητήσεις θα παραπεμφθούν στο μετεκλογικό σκηνικό, με πρώτη τη Ν.Δ; Ή θα επικρατήσει η άλλη άποψη που λέει πώς οι όποιες συζητήσεις, περί μετώπου κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ, πρέπει να διεξαχθούν (από την κοινωνία έως την κορυφή) πριν τις εκλογές;

Δεν θα είναι εύκολη αυτή η αντιπαράθεση, θα έχει έντονες διαφωνίες και κλυδωνισμούς. Ίσως, δε, επιφέρει εσωστρέφεια που θα κρατήσει ακόμα πιό μακριά το ΠΑΣΟΚ από τον μεγαλεπήβολο στόχο του, και, από την άλλη, πιθανότατα θα ενισχύσει το κόμμα Τσίπρα που θα έχει (εκτός ακραίου απροόπτου) ανακοινωθεί μέχρι τότε.

Ένα μόνο θέμα δεν υφίσταται: αλλαγή ηγεσίας. Θα ήταν αυτοκτονικό. Όπερ σημαίνει πώς τις αποφάσεις πρέπει πρώτα να τις λάβει ο πρόεδρος του κόμματος…