Βελόνα στα άχυρα…

Το δεύτερο Σαββατοκύριακο της ΔΕΘ, ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ΔΕΘ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης -έστω και μετά τις γνωστές διασπαστικές “καραμπόλες” στον ΣΥΡΙΖΑ-, και άδραξε την ευκαιρία για να παρουσιάσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο κυβερνητικό πρόγραμμα, ανταγωνιστικό από διαφορετική οπτική, στα μέτρα φορολογικής μεταρρύθμισης που είχε ανακοινώσει μία εβδομάδα πριν ο πρωθυπουργός.

Η προβολή τους ήταν μάλλον υποτονική, η κυβέρνηση ενέπλεξε επιτυχώς τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε μία αντιπαράθεση περί κοστολόγησης των προτάσεων Ανδρουλάκη (2,6 δισ ή 4+δισ και δημοσιονομικός εκτροχιασμός;), και δέκα πέντε μέρες μετά ελάχιστοι το ανακαλούν ενώ σχεδόν όλοι μιλούν για τη “βελόνα” του Γερουλάνου, το σήμα κινδύνου περί λαϊκισμού (“να μην γίνουμε Καρυστιανού, ή Κωνσταντοπούλου) της Διαμαντοπούλου, και την αγωνία του Δούκα εάν το κόμμα θα γίνει προσάρτημα σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ.

Η ευκαιρία μοιάζει να χάθηκε κάπου μεταξύ Κιλκίς και Αριδαίας, και το ΠΑΣΟΚ έπαθε… ΣΥΡΙΖΑ, περιέπεσε, δηλαδή, σε μία δίνη εσωστρέφειας, με ορίζοντα τις δημοσκοπήσεις σε δύο μήνες από τώρα, όταν όλοι περιμένουν να δουν εάν …κουνήθηκε η βελόνα.

Οι επικριτές του Ανδρουλάκη δεν εξηγούν με σαφήνεια τι εκείνοι θεωρούν πώς ευθύνεται για τη δημοσκοπική στασιμότητα, οι ψίθυροι περί μη συνεδρίασης των κομματικών οργάνων, δε, δεν μοιάζει πειστική δικαιολογία.

Ακόμα κι αν το Πολιτικό Κέντρο, ή το Πολιτικό Συμβούλιο, συνεδριάζουν Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή στη Χαριλάου Τρικούπη, το πιθανότερο είναι πως το 14% των μετρήσεων δεν θα αναρριχηθεί στο 20% τις επόμενες οκτώ εβδομάδες.

Τα ίδια στελέχη που επισημαίνουν τα προβλήματα αποφεύγουν να δηλώσουν τι ακριβώς προτίθενται να πράξουν μετά την παρέλευση της προθεσμίας. Κάποιοι κάτι λένε για αναθεώρηση της στρατηγικής.

Παρότι δεν δίνονται σχετικές εξηγήσεις, φαίνεται πως εννοούν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναδεί την κεντρική του απόφαση για πολιτική αυτονομία και εκλογική σύγκρουση με τη Ν.Δ “ένας προς έναν”. Όχι όλοι, όμως κάποιοι αυτό έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού του. Μέχρις ώρας, όμως, η στρατηγική είναι σαφής: “νίκη έστω και με μία ψήφο διαφορά από τη Ν.Δ”.

Είναι ελάχιστα πιθανό να ξεκινήσει μία τέτοια συζήτηση περί αναθεώρησης της στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ, σε δύο μήνες από τώρα εφόσον η δημοσκοπική βελόνα είναι κολλημένη στο 14%. Διότι δύσκολα μπορούν όσοι έχουν διαφορετική άποψη να αποκτήσουν ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό, ακόμα κι αν η σχετική συζήτηση όντως γίνεται στην κοινωνία.

Εκεί κυριαρχεί ο Νίκος Ανδρουλάκης και όλοι γνωρίζουν ότι, ακόμα κι αν αποφασίσουν να γίνουν “ανέκδοτο” και να τον αμφισβητήσουν ένα χρόνο πριν τις εκλογές πάλι αυτός θα επανεκλεγεί. Η άλλη πιθανότητα είναι να προσπαθήσουν να τον πείσουν ότι αυτός δικαιούται και υποχρεούται να πάει το κόμμα στις εκλογές αλλά με νέα στρατηγική που θα αποκλίνει λιγότερο ή περισσότερο από το αφήγημα της αυτονομίας.

Ακόμα κι έτσι, όμως,θα προκύψουν ξανά διαφορετικές, συγκρουόμενες και μάλλον αντιφατικές προσεγγίσεις. Γερουλάνος, Δούκας, Διαμαντοπούλου και άλλοι είναι βέβαιο ότι όταν ψιθυρίζουν περί αλλαγής της στρατηγικής έχουν άλλα πράγματα ο καθένας και η καθεμιά κατά νου.

Κάποιοι μπορεί να σκέφτονται ότι αλλαγή πλεύσης θα σήμαινε αποδοχή της πρόσκλησης για συμπράξεις που έχει απευθύνει ο Φάμελλος που, ίσως, οσονούπω να έχει μαζί του και τον Χαρίτση.

Μερικοί μπορεί να θεωρούν ότι πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί δίαυλοι επικοινωνίας με το ενδεχόμενο να μπει στο παιχνίδι ο Αλέξης Τσίπρας.

Τέλος, αρκετοί είναι πιθανό να εκτιμούν πως το “ποτέ με τη Ν.Δ” που εκφωνεί στεντόρεια ο Ανδρουλάκης οδηγεί σε εκλογικό και πολιτικό αδιέξοδο το ΠΑΣΟΚ, και την ιστορία του από την συνεργασία Βενιζέλου- Σαμαρά και εντεύθεν, και τη χώρα σε ακυβερνησία και περιπέτειες, εφόσον, ως φαίνεται, το κυβερνών κόμμα δεν θα έχει αυτοδυναμία.

Το παζλ, ως προς αυτό, συμπληρώνει και το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσω Bloomberg, ότι, ναι μεν η Ν.Δ έχει πιθανότητες αυτοδυναμίας, όμως εάν οι ψηφοφόροι αποφασίσουν κάτι διαφορετικό πρέπει να τους ακούσουμε. Άρα, εάν φτάσει εκείνη η ώρα, κάποιος θα απευθύνει, και κάποιος θα δεχτεί πρόταση συνεργασίας.

Εν κατακλείδι, μπορεί το εύρημα Γερουλάνου περί …βελόνας να ήταν ευφυές, το μείζον, όμως, είναι ότι σε αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να μπορούν να συμφωνούν εύκολα προς ποιά κατεύθυνση πρέπει να κουνηθεί τελικά. Ήτοι, κάποιος πρέπει να βρει την βελόνα στα άχυρα…