Ο “οδικός χάρτης” Μητσοτάκη και η “συναστρία” του 2027

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2027, οπότε και θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές, απομένουν δέκα οκτώ μήνες. Στην ομιλία του, το βράδυ του Σαββάτου, και στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής, ο πρωθυπουργός αποκάλυψε με αρκετά μεγάλη σαφήνεια τον “οδικό χάρτη” και τη στρατηγική του για να φτάσει μέχρι εκεί και να διεκδικήσει το ποσοστό που θα του ανοίξει την πόρτα ώστε στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση (τέλη Απριλίου, ή αρχές Μαϊου) να διεκδικήσει την αυτοδυναμία και μία τρίτη πρωθυπουργική θητεία.

Τι ξεκαθάρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης:

Πρώτον, σκοπεύει να εξαντλήσει τη θητεία της κυβέρνησής του. Δεν αποτελεί έκπληξη καθώς ταιριάζει στην πολιτική “μενταλιτέ” του και στο θεσμικό προφίλ (όχι αιφνιδιασμοί) που προβάλλει.

Δεύτερον, δεν θα επιτρέψει (οτιδήποτε κι αν συμβεί, ό,τι κι αν δείχνουν οι μετρήσεις) να υπάρξει αλλαγή αρχηγού “εν πτήσει”. Η ρητή αναφορά αποτελεί απάντηση σε πρόσφατα σενάρια (ακόμα και στον φιλοκυβερνητικό Τύπο) για προώθηση άλλου πολιτικού στελέχους (γράφτηκαν σχετικά για τον υπουργό Άμυνας Ν. Δένδια). Το γεγονός, μάλιστα, ότι επικαλέστηκε την “μεγάλη εικόνα της παράταξης που αποτελεί δύναμη σταθερότητας”, μαζί με ένα διακριτικό άνοιγμα προς τους Καραμανλή και Σαμαρά, ενισχύει τη βούληση του πρωθυπουργού.

Τρίτον, δεσμεύτηκε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει την εκλογική τράπουλα, με αφορμή τις εισηγήσεις που όντως έχει δεχτεί για αλλαγές στον εκλογικό νόμο που να διευκολύνουν την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Είναι πολύ δύσκολο και ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο να ανατρέψει αυτή τη δέσμευση καθώς θα εκληφθεί ως μήνυμα ηττοπάθειας και θεσμική εκτροπή.

Τέταρτον, αν και διακριτικά, και αφού επικαλέστηκε την αταλάντευτη προτίμησή του στις μονοκομματικές κυβερνήσεις, άφησε ανοικτή χαραμάδα στις κυβερνητικές συνεργασίες, εφόσον, όπως είπε, αυτό επιθυμεί με την ψήφο του ο λαός. Με την κατηγορηματική απόρριψη κάθε πιθανότητας συνεργασίας από το ΠΑΣΟΚ, κι επειδή “σωσίβιο” συνεργασίας στα δεξιά δεν φαίνεται, κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο για τη Ν.Δ, εκτός εάν το εκλογικό αποτέλεσμα πυροδοτήσει διασπαστικές κινήσεις. Εκ των πραγμάτων, ο πρωθυπουργός παίζει μόνο για ένα αποτέλεσμα: την έστω και οριακή αυτοδυναμία.

Ως προς τη στρατηγική για τους επόμενους δέκα οκτώ μήνες, ο κ. Μητσοτάκης ήταν, επίσης, αρκούντως διαφωτιστικός.

Θα παίξει μέχρι τέλους το χαρτί της οικονομίας και της επιτυχημένης διαχείρισής του, κάτι που, όπως λέει, θα παραγάγει πλεονάσματα που θα δίνονται στους πολίτες-ψηφοφόρους εν είδει παροχών και φοροελαφρύνσεων. Μπορεί κανείς να προεξοφλήσει πώς το “πακέτο” της φετινής ΔΕΘ θα ακολουθήσουν νέα μέτρα την άνοιξη (αφού οριστικοποιηθεί το φετινό υπερπλεόνασμα), και μία νέα δέσμη στην 90η ΔΕΘ.

Εάν μέχρι τότε, όμως, δεν έχει αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά το τέρας της ακρίβειας οι παροχές θα εκλαμβάνονται ως ασπιρίνες, ή σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούν να ανατρέψουν την πτωτική πορεία που λογικά αντιμετωπίζει μία κυβέρνηση στον 7ο (και μετά στον 8ο) χρόνο της θητείας της. Ιστορικά, άλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι ενίοτε οι ψηφοφόροι εισπράττουν τις παροχές αλλά τιμωρούν στην κάλπη.

Ακόμα, το μεγαλύτερο όπλο του πρωθυπουργού σε αυτή την πορεία προς τις εκλογές είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης να προβάλλει πειστικότερο κυβερνητικό αφήγημα και πρόσωπο που να μπορεί να κοντράρει το “προφίλ Μητσοτάκη”. Ποιός μπορεί, όμως, να προβλέψει ποιό θα είναι το πολιτικό σκηνικό σε ένα χρόνο από τώρα; Και ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι ο μέσος ψηφοφόρος δεν θα αναλάβει το ρίσκο μιας χαοτικής συναστρίας διαφορετικών πολιτικών προσώπων και προτάσεων που θα συγκρουστούν το 2027;