Η παραίτηση Βορίδη και ο πολιτικός Ρουβίκωνας…

Κυβερνητικές πηγές εξηγούσαν την παραίτηση του Μάκη Βορίδη και των τριών υφυπουργών που φέρονται -για διαφορετικούς λόγους- εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ως αναγκαία και προληπτική κίνηση του πρωθυπουργού. Η έμφαση στο “προληπτική” άφηνε να αιωρείται η πιθανότητα τα πράγματα να εξελιχθούν δυσμενέστερα ως προς τα πρόσωπα αυτά, καθώς πυκνώνουν οι πληροφορίες ότι θα φτάσουν στη Βουλή και άλλες δικογραφίες από την έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που βαραίνει είναι πώς για τους δικούς του λόγους ο πρωθυπουργός δεν έκρινε ως επαρκή τη θέση του κ. Βορίδη ότι ουδέν μεμπτό υπήρξε στην υπογραφή του για την εφαρμογή του νόμου που προϋπήρχε και εφαρμοζόταν επί αρκετά χρόνια. Το επόμενο διάστημα θα φανεί ποιός έχει δίκιο.

Ο παραιτηθείς υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου παραμένει κατηγορηματικός ως προς την αθωότητά του και έστειλε εξαρχής το μήνυμα ότι “δεν διαπραγματεύεται για τίποτα και με κανέναν” ( η συγκεκριμένη δήλωση φαίνεται πως εξόργισε…), απορρίπτοντας κάθε ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμέτωπος με μία προανακριτική επιτροπή. Υπό αυτό το πρίσμα, θα ανέμενε κανείς ότι η κυβέρνηση θα κάλυπτε πολιτικά τον κορυφαίο υπουργό της, όπως έχει συμβεί και κατά το παρελθόν- για παράδειγμα, όπως επισημαίνουν αρκετοί, με τον Κ. Αχ. Καραμανλή για τυχόν ποινικές ευθύνες του στην τραγωδία των Τεμπών.

Εάν ήταν βεβιασμένη, ή προληπτική, υπό τον φόβο ακόμα πιό σοβαρών εξελίξεων περί την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, η απόφαση του πρωθυπουργού, θα αξιολογηθεί σύντομα. Πρόκειται, όμως, για μία σοβαρή κυβερνητική κρίση με πολλές επιπτώσεις.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν: το πρωί της Παρασκευής, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος προανήγγειλε αίτημα για σύσταση προανακριτικής επιτροπής και ζήτησε την παραίτηση Βορίδη, λίγες ώρες μετά η παρέμβαση της Χαριλάου Τρικούπη εισακούστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Μάκης Βορίδης δεν είναι ένας “οποιοσδήποτε” υπουργός. Στήριξε όσο ελάχιστοι ακόμα και τις πιό σκληρές κυβερνητικές πολιτικές, ανέλαβε το βάρος της νομικής τεκμηρίωσης αυτών των πολιτικών, και πρωταγωνίστησε στις πιό σκληρές αντιπαραθέσεις με την αντιπολίτευση.

Η δε επιλογή του για το υπουργείο Μετανάστευσης έγινε σχεδιασμένα για να σηματοδοτήσει τη στροφή σε μία πιό αυστηρή μεταναστευτική πολιτική που θα δρούσε ως πολιτικό ανάχωμα έναντι κομμάτων της υπερδεξιάς. Κρίθηκε ως “η καλύτερη λύση στην συγκεκριμένη (εσωτερικά και ευρωπαϊκά) στιγμή”.

Από την άλλη, όσοι γνωρίζουν την πολιτική “μενταλιτέ” και τον χαρακτήρα του, λένε πως δεν είναι από εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα που θα αποσυρθούν στο περιθώριο και απλώς θα αναμένουν τις εξελίξεις. Είναι βέβαιο ότι θα υπερασπιστεί τον εαυτό του, και νομικά και πολιτικά, ακόμα κι αν χρειαστεί να εκθέσει όσους θεωρεί πως τον αφήνουν πολιτικά ακάλυπτο. Και, ακόμα, μάλλον δεν πρόκειται περάσει σε πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση, καθώς βαίνουμε προς τις εκλογές, και όχι απαραίτητα σε δύο χρόνια από σήμερα…

Η παραίτηση-αποπομπή Βορίδη είναι αναμφίβολα ένας πολιτικός Ρουβίκωνας για την κυβέρνηση. Αναμφίβολα η εξέλιξη αυτή είναι πολύ πιό επιζήμια από τις παλαιότερες αποπομπές των δύο υφυπουργών Επικρατείας (Μπρατάκου και Παπασταύρου), ενώ θεωρείται ότι μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε “λευκή απεργία” κάποιων υπουργών που θα διστάζουν να βάλουν την υπογραφή τους σε κυβερνητικές αποφάσεις που θα θεωρήσουν ότι ενέχουν …κακοτοπιές.

Αλλά, ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, η απόφαση του πρωθυπουργού δείχνει ότι είναι αποφασισμένος -στην τελική ευθεία για την αναμέτρηση που ίσως του δώσει την τρίτη θητεία- να αφήσει πίσω του οποιονδήποτε και οτιδήποτε αλλάζει την ατζέντα και την στρατηγική του. Αμφιλεγόμενη, για αρκετούς, η συγκεκριμένη τακτική. Κάθε υπουργός που “καίγεται” είναι σαν να πέφτει κι ένα πολιτικό ανάχωμα προς τον ίδιο. Ήδη η αντιπολίτευση ξεπέρασε την παραίτηση Βορίδη και στοχεύει τον ίδιο. Μένει να φανεί εάν είναι ακόμα αρκετό το γεγονός ότι πολιτικά και δημοσκοπικά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση και πρόσωπο που να την εκφράζει ανταγωνιστικά.