Αλέξης Τσίπρας: Μπορεί να νικήσει την παλιά του αυλή; 

Από το πρωθυπουργικό περιβάλλον διαρρέουν συνεχώς τις τελευταίες ημέρες πληροφορίες που συνοπτικά αναφέρουν ότι πιθανή επάνοδος του Αλέξη Τσίπρα με όχημα νέο κόμμα αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χρησιμοποιείται μάλιστα από κυβερνητικούς δημοσιολογούντες και μία καθαρά ποδοσφαιρική έκφραση, το “πελάτης”, με την οποία υπονοείται ότι ο κ. Μητσοτάκης νικά πάντα τον κ. Τσίπρα.

Αν όμως είναι πράγματι έτσι και αν όντως ο Πρωθυπουργός επιθυμεί την επιστροφή του Τσίπρα διότι “τον έχει”, πως εξηγείται η επιλογή της κυβερνητικής πλευράς να απαντά σε κάθε δημόσια παρέμβαση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύοντας βαριές κατηγορίες εναντίον του;

Ας επιχειρήσουμε να πούμε μερικές αλήθειες. Ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει κανείς για τον Αλέξη Τσίπρα, είναι σαφές ότι αυτήν την ώρα που μιλάμε παραμένει ο μοναδικός πολιτικός που μπορεί να ενώσει στοιχειωδώς τα σπασμένα κομμάτια της κεντροαριστεράς και να ηγηθεί ενός σχήματος που σε βάθος χρόνου μπορεί να απειλήσει την δεξιά ηγεμονία (και εκλογική κυριαρχία). Το λένε, με τον τρόπο τους, οι δημοσκοπήσεις, το λέει και η κοινή λογική.

Στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη αφελείς δεν είναι. Γνωρίζουν ότι ένα πιθανό come back του (μόλις 51χρονου) Τσίπρα μπορεί να ανακατέψει την πολιτική τράπουλα τόσο πολύ που το ανακάτεμα να έχει απρόβλεπτες διαστάσεις. Ετσι λοιπόν, η επικοινωνιακή βιομηχανία του Μαξίμου αποπειράται να “κοντύνει” από τώρα τον Πρωθυπουργό της πρώτης φοράς Αριστερά και να τον μεταφέρει στην περιοχή της χλεύης, εκεί όπου έχει ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετά χρόνια τώρα.

Η επιλογή είναι αναμενόμενη. Στερείται βέβαια φαντασίας αλλά προς το παρόν, μέχρι ο Αλέξης Τσίπρας να ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα τα χαρτιά του, δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Η πρωτοβουλία όμως, ως προς αυτό, ανήκει στον πρώην Πρωθυπουργό. Εχει, ακόμα, κάποια άνεση χρόνο να ζυγίσει τις πιθανότητες, να πάρει τις αποφάσεις του και να επιλέξει τη στιγμή που θα προσφέρει το καλύτερο δυνατό timing.

Μέχρι τότε, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδίδεται σ’ έναν πόλεμο φθοράς αλλά και σε προσπάθειες περαιτέρω ενίσχυσης του πρωθυπουργικού προφίλ του με πρωτοβουλίες όπως η εκδήλωση της 10ης Ιουνίου που στέφθηκε, κατά γενική ομολογία, από επιτυχία.

Οσο βέβαια η ώρα της επιστροφής ζυγώνει, τόσο η Νέα Δημοκρατία θα φροντίζει να θυμίζει στο κοινό το ένοχο, κατά την ίδια, παρελθόν του Τσίπρα. Κυρίως τις σχέσεις του με πολιτικούς παράγοντες που τώρα βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ και βλέπουν το πολιτικό τους κεφάλαιο να έχει εξαντληθεί.

Ο πρώην Πρωθυπουργός αυτό το ξέρει καλά. Το παιχνίδι, για τον ίδιο, θα κριθεί στο αν μπορεί να πάρει αποστάσεις ασφαλείας από το, κυβερνητικό κυρίως, παρελθόν του χωρίς όμως να φανεί ότι το απαξιώνει. Υπό αυτήν την έννοια, ο Τσίπρας θεωρεί ήδη καμένα χαρτιά πολλούς από τους πρώην συνοδοιπόρους του. Εχει όμως την ικανότητα να παρουσιάσει στο κοινό νέα άφθαρτα πρόσωπα που θα πείσουν τον κόσμο ότι μαζί με τον επικεφαλής τους έχουν ένα πειστικό πολιτικό σχέδιο για να ανατρέψουν τις κατεστημένες πολιτικές και την κυριαρχία της ΝΔ;

Αν ναι, οι πιθανότητες του Τσίπρα για την ολική επαναφορά (βλέπε διεκδίκηση της Πρωθυπουργίας) θα αυξηθούν κατακόρυφα. Αν όχι, ο νεαρότερος Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης θα πρέπει να συμβιβαστεί με τη μοίρα του αλλά και τα δικά του παλιά λάθη. Εκ των οποίων το κυριότερο και βασικότερο ήταν η επιλογή στενών συνεργατών και περιβάλλοντος.

Θυμίζουμε: Το 2019, παραμονή των ευρωεκλογών, η τότε αυλή έπεισε τον Τσίπρα ότι στην πραγματικότητα βρισκόταν μπροστά στις δημοσκοπήσεις παρά τα αντίθετα ευρήματα των περισσότερων ερευνών. Αυτό, όπως ξέρουμε όλοι, δεν εξελίχθηκε καθόλου καλά. Αλλά την αυλή δεν την άγγιξε κανείς…

---