Εποχικός πυροσβέστης με μισθό 950 ευρώ και ενοίκιο 600, γίνεται;

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν το πρόβλημα, το ζήτημα είναι πώς κυβέρνηση και δήμοι δεν βλέπουν τους αριθμούς. Στη Σκιάθο, όπως έγινε γνωστό, παρουσιάστηκαν μόνο εννιά από τους δέκα τέσσερις εποχικούς πυροσβέστες, κι απ΄ αυτούς οι δύο παραιτήθηκαν. Παρόμοιες αποχωρήσεις είχαμε στη Τζιά, την Τήνο, τη Λέσβο και σε άλλα νησιά.

Ένας εποχικός πυροσβέστης αμοίβεται με περίπου 950 ευρώ, ένα μέσο ενοίκιο στα νησιά αυτά φθάνει τα 600 ευρώ. Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. Οι αρμόδιοι σχεδιάζουν οργανογράμματα και προκηρύσσουν θέσεις, τα σχέδια, ωστόσο, πνίγονται στη διαδρομή προς τις Κυκλάδες ή τις Σποράδες. Ποιός εργαζόμενος με την οικογένειά του θα μπει στη δοκιμασία να ζει με 300 ευρώ μηνιαίως, όσα απομένουν από το κόστος του ενοικίου;

Το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια με τους γιατρούς, πλείστα όσα τα περιστατικά παραιτήσεων, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Σε ένα νησί, η γιατρός ζούσε επί μήνες στο δωμάτιο όπου κατά τη διάρκεια της ημέρας εξέταζε τους ασθενείς. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές βιώνουν το πρόβλημα και κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν τέτοιες μεταθέσεις.

Η αντιπυρική περίοδος ξεκίνησε με δεσμεύσεις και υποσχέσεις για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού. Έχουμε περισσότερα ελικόπτερα και άλλα πυροσβεστικά μέσα. Ανθρώπους δεν έχουμε.

Το ζήτημα δεν είναι να αποδοθούν ευθύνες στον τάδε ή τον δείνα υπουργό, ή στους δημάρχους που πιέζουν την κυβέρνηση για περισσότερους εποχικούς πυροσβέστες, γιατρούς και δασκάλους. Η ευθύνη είναι συνολική. Η μεν κυβέρνηση πρέπει να δώσει γενναία κίνητρα και να επιβάλει προτεραιότητες, ακόμα κι αν αυτό για ορισμένα νησιά σημαίνει μερικές δεκάδες λιγότερους τουρίστες σε λιγότερα Airbnb. Και οι δήμαρχοι οφείλουν να δράσουν τοπικά και να μην τα περιμένουν όλα από την Αθήνα.

Όλα αυτά αφορούν μία “παράπλευρη” διάσταση της γενικότερης στεγαστικής κρίσης: από το νέο ζευγάρι και τον φοιτητή, μέχρι τον εποχικό πυροσβέστη και τον γιατρό, η μάστιγα της βραχυχρόνιας μίσθωσης και η “φούσκα” των ενοικίων θέτουν σε κίνδυνο, τελικά, την ίδια τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας.

Τα προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί έχουν κάποιο αποτέλεσμα, δεν αντιμετωπίζουν, ωστόσο, το πρόβλημα. Απαιτούνται σοβαρότερες παρεμβάσεις και, ως προς τα νησιά, για παράδειγμα, το μοντέλο των κοινωνικών κατοικιών είναι μία λύση.