Το “τεστ ισχύος” για την Ελλάδα στο Σινά…

Την Τετάρτη, ελληνική αντιπροσωπεία μεταβαίνει στο Κάϊρο προκειμένου να επιχειρηθεί διευθέτηση σχετικά με την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, μετά το διπλωματικό θρίλερ των τελευταίων ημερών εξαιτίας της δικαστικής απόφασης (Εφετείο Ισμαηλίας) που φαίνεται να ανατρέπει να συμφωνηθέντα μεταξύ των δύο χωρών και επιβεβαιωθέντα επίσημα από τις πρόσφατες δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και του προέδρου της Αιγύπτου. Επικεφαλής της θα είναι ο Γιώργος Γεραπετρίτης, απόδειξη ότι οι συνομιλίες αναβαθμίζονται επειδή η δικαστική απόφαση δημιουργεί “τετελεσμένο” και οι προθέσεις του Καϊρου δεν είναι τόσο “αγνές”, όσο φάνηκε από τις αρχικές δηλώσεις.

Αυτή τη στιγμή, οι δύο πλευρές συμφωνούν ως προς το ό,τι δεν τίθεται εν κινδύνω το θρησκευτικό καθεστώς του αρχαιότερου χριστιανικού μοναστηριού στον κόσμο. Η κυβέρνηση το εμφανίζει ως αποτέλεσμα της άμεσης παρέμβασης της στο ανώτατο επίπεδο, και μόνο, ωστόσο, το γεγονός ότι απαιτείται να σπεύσουν στο Κάϊρο οι απεσταλμένοι του υπουργείου Εξωτερικών δείχνει πώς “κρύβονται διάβολοι στις λεπτομέρειες”.

Η γραπτή συμφωνία Ελλάδας- Αιγύπτου που ήταν αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων δεν έχει επικυρωθεί, όμως, από την άλλη πλευρά. Λέγεται ότι ο Αιγύπτιος υπουργός Δικαιοσύνης δεν την είχε υπογράψει μέχρι την έκδοση της απόφασης του αιγυπτιακού δικαστηρίου και πως συνεχίζει να αρνείται.

Κυβερνητικές πηγές ψέγουν, μάλιστα, εκείνους που έσπευσαν να εξαπολύσουν βέλη κριτικής, κυρίως τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Ωστόσο, πρώτος άνοιξε τον κύκλο αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που έκανε λόγο για “δεύτερη Άλωση”, ενώ και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έκανε καίριες επισημάνσεις ως προς το ουσιώδες: δεν είναι, προσώρας, το θρησκευτικό καθεστώς της μονής που αμφισβητείται, είναι το ιδιοκτησιακό που φαίνεται να καταλύεται από τη δικαστική απόφαση. Και οι γνωρίζοντες λένε πως δια της αλλαγής του ιδιοκτησιακού είναι πιθανό σε βάθος χρόνου να αμφισβητηθεί ακόμα και το θρησκευτικό.

Ο φόβος πολλών είναι πως το εν εξελίξει φαραωνικό τουριστικό project με την επωνυμία “Μεγάλη Μεταμόρφωση” στο νότιο Σινά θα μετατρέψει σταδιακά το μοναστήρι σε “τουριστική ατραξιόν” και τους μοναχούς σε “μουσειακούς ξεναγούς”. Δυστυχώς, οι προσευχές δύσκολα νικούν τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια. Τόσο απλά, τόσο κυνικά.

Αυτό, λοιπόν, που καλείται να επιλύσει η ελληνική αντιπροσωπεία (και τελικά το υπουργείο Εξωτερικών και το Μαξίμου) είναι εάν μέσω της δικαστικής απόφασης αφαιρούνται κρίσιμες ιδιοκτησίες της μονής και οι μοναχοί αποκτούν μόνο “δικαίωμα χρήσης”. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, άλλα ανέφερε η συμφωνία των δύο χωρών, κι εφόσον αυτό είναι ακριβές συνιστά υπαναχώρηση, ή, χειρότερα, εμπαιγμό.

Το “μάθημα” που παίρνουμε είναι σαφές: αναμφίβολα σύμμαχος, και δη πολύτιμος, η Αίγυπτος, χωρίς αντίρρηση “φίλος” ο Αλ Σίσι, κανένας αστερίσκος για τον στέρεο -εδώ και μία δεκαπενταετία- άξονα συνεργασίας της Αθήνας με το Κάϊρο, ωστόσο εκτός από τις φιλίες υπάρχουν και τα συμφέροντα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα συμφέροντα, οι εξαρτήσεις και οι σκοπιμότητες του Καϊρου έρχονται σε ευθεία αντίθεση με αυτά της Ελλάδας.

Δεν νοείται οποιαδήποτε θρησκευτική, ιδιοκτησιακή, ή γεωστρατηγική απώλεια της χώρας στο Σινά. Ούτε καν η συνέχιση του νήματος της Ιστορίας από τον Ιουστινιανό μέχρι σήμερα. Η ελληνική διπλωματία οφείλει να κατανοήσει ότι τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη, ή στην καλή θέληση των φίλων και συμμάχων. Κι αυτό σήμερα αφορά την Αίγυπτο, χθες αφορούσε τους ευρωπαίους εταίρους που προσκαλούν την Τουρκία που μας απειλεί στο κοινό τραπέζι της ευρωπαϊκής άμυνας, αύριο το Νετανιάχου που ισοπεδώνει τη Γάζα, ή τις ΗΠΑ που στρώνουν το χαλί στον Ερντογάν.

Αφέλειες και βεβαιότητες δεν συγχωρούνται. Για να είσαι ισχυρός και παρεμβατικός δεν αρκούν ούτε η (εσωτερική) επικοινωνία, ούτε οι (αναγκαίοι) εξοπλισμοί. Πρέπει η φωνή σου να είναι συμβόλαιο και οιοσδήποτε φίλος, σύμμαχος, ή αντίπαλος να κατανοεί ότι έχεις την επιρροή και το σθένος να την στηρίξεις μέχρι τέλους.