Θεσμικές και πολιτικές ακροβασίες…

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε την πρότασή του για την σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για την διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών. Επειδή απαιτούνται τριάντα υπογραφές για να αποκτήσει η πρόταση κοινοβουλευτική υπόσταση και να τεθεί στην μυστική ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στην Ολομέλεια, και αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους έχει (26), χρειάζεται να συναινέσουν και βουλευτές άλλων κομμάτων ή ανεξάρτητοι.

Το στοιχείο που διαφοροποιεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από αυτή του ΠΑΣΟΚ είναι η εμπλοκή του πρωθυπουργού ως πρόσωπο για το οποίο, μαζί με τον Κώστα Αχ. Καραμανλή και τους υφυπουργούς Μεταφορών επί Ν.Δ, ζητείται να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του και δη σε βαθμό κακουργήματος. Η Χαριλάου Τρικούπη αξιολόγησε πώς νομικά δεν μπορεί να στηριχτεί κάτι τέτοιο και θα μπορούσε μόνο να προκύψει κατά την έρευνα της προανακριτικής επιτροπής εφόσον λειτουργήσει κανονικά.

Την προσθήκη του Κυρ. Μητσοτάκη στο κάδρο τυχόν ποινικών ευθυνών ζήτησαν, από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ, η Πλεύση Ελευθερίας και το Κι.ΔΗ του Στ. Κασσελάκη, και σε αυτά τα κόμματα απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε ανεξάρτητους βουλευτές (Αθ. Λινού, Γ. Σαρακιώτης, κ.ά).

Οι πληροφορίες θέλουν, ωστόσο, ακόμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν από επιφυλάξεις και ενστάσεις, έως και διαφωνία, σχετικά με το εάν είναι νομικά “μαχητό” και πολιτικά σώφρον να εμπλακεί στην υπόθεση, και δη πρωτογενώς, ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Η Νέα Αριστερά δεν συναίνεσε ως προς τούτο και γι’ αυτό προτίμησε να μην (συν)υπογράψει μία τέτοια πρόταση. Οι “πρώην σύντροφοι” θεωρούν νομικά ατελέσφορη και πολιτικά αβάσιμη μία τέτοια διαδικασία. Κοινοβουλευτικά, είναι δεδομένο ότι δεν θα έχει καμία τύχη, η πλειοψηφία (Ν.Δ) είναι συμπαγής, και, όπως λένε, θα οδηγήσει στην οριστική απαλλαγή του Κυρ. Μητσοτάκη.

Δεν έχει νόημα να υποστηρίξει κανείς τη μία ή την άλλη άποψη, είναι σαφές πως κατά βάση η επιλογή είναι πολιτική, όπως είναι και των άλλων κομμάτων που θέλουν τον Μητσοτάκη στην ίδια “φωτογραφία” με τον Καραμανλή. Πολλά λέγονται για την απόφαση αυτή της Κουμουνδούρου: από το ότι ήταν και “επιθυμία” οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών, μέχρι του ότι ασκήθηκαν έντονες πιέσεις από ισχυρές “τάσεις” και πρόσωπα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κυρίως, όμως, φαίνεται ότι υπερτερεί η σκοπιμότητα να μην αφεθεί το πεδίο του αντισυστημισμού και της σκληρής αντιπολίτευσης σε άλλα κόμματα. Από την άλλη, υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθούν όσοι μιλούν για “εργαλειοποίηση”…

Εάν υπάρξει ανταπόκριση από την Πλεύση, το Κι.ΔΗ, και το ΚΚΕ, θα εκδηλωθεί μία συγκυριακή και τουλάχιστον παράδοξη σύμπλευση. Οι έξι βουλευτές του Στ. Κασσελάκη θα υπογράψουν πρόταση του κόμματος των “πραξικοπηματιών του μπουζουκτσίδικου” (όπως τους αποκαλούσαν), και η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα βάλει την υπογραφή της μαζί με εκείνη του Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο έχει κάνει σκοπό της ζωής της να τον κρατήσει στο “λαγούμι”.

Κι ακόμα περισσότερο, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά, τα δύο κόμματα, δηλαδή, στα οποία απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την συγκρότηση προοδευτικού μετώπου, ακόμα και εκλογικής συμμαχίας, θα στέκονται απέναντι, διαφωνώντας κατηγορηματικά με την εμπλοκή Μητσοτάκη στην προανακριτική.

Τελικά, στη μυστική ψηφοφορία θα φτάσουν –εκτός απροόπτου– τρεις προτάσεις: μία για ένα απλό πλημέλημμα πρώην υπουργού, μία για κακούργημα του ιδίου πρώην υπουργού, και μία για κακούργημα του πρωθυπουργού και του πρώην υπουργού του…

Δεν τα λες και φυσιολογικά αυτά τα πράγματα, αν και τι είναι τελικά φυσιολογικό μετά από την τραγωδία των Τεμπών και σε ένα πολιτικό και δημοσκοπικό τοπίο αλλοπρόσαλλο, με τον έχοντα τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ΣΥΡΙΖΑ να διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στη φθορά; Θα κριθεί σύντομα εάν αυτή η κίνηση να βάλει στο στόχαστρο τυχόν ποινικών ευθυνών τον πρωθυπουργό αποδίδει πολιτικά- το πιθανότερο είναι πώς δεν υπάρχει πιά δρόμος γυρισμού.

Ωστόσο, κάποιοι ανακαλούν στη μνήμη τους ότι πριν λίγα χρόνια η Ν.Δ επέλεξε να οδηγήσει στο Ειδικό Δικαστήριο έναν πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, όπου και τελικά καταδικάστηκε. Πολιτικά είχε τη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο νομικά δεν μπορούσε να στηριχτεί κάτι τέτοιο. Ήταν, ωστόσο, παντοδύναμη, εάν ήθελε θα έβρισκε επιχειρήματα, το σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ της εποχής, μάλλον θα τα υιοθετούσαν.

Ίσως, εν κατακλείδι, κάποιοι πρέπει να θυμηθούν το παραπάνω, όπως και αυτό που φέρεται να είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου σε Ειδικό Δικαστήριο από τη Ν.Δ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: «έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στην φυλακή αλλά στο σπίτι του».

Το θέμα, βεβαίως, είναι να έχεις επαρκή πολιτική υπόσταση και πρόταση ώστε να μπορείς να τον στείλεις στο σπίτι του. Αλλιώς, αρχίζουν οι επικίνδυνες θεσμικές και πολιτικές ακροβασίες. Και οι παράδοξες συμμαχίες με εκείνους που σε έχουν καθυβρίσει ή τους θεωρείς “τσαρλατάνους”. Ναι, η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, είναι, όμως, και του θεσμικού, και της σοβαρότητας…