Ο Πάνος Σόμπολος στο libre: Μια ζωή στο ρεπορτάζ- Ποιά ήταν η συγκλονιστικότερη στιγμή που έζησε

Η συνέντευξη με τον Πάνο Σόμπολο ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μίλησε με καθαρότητα και ειλικρίνεια για την πορεία του στο αστυνομικό ρεπορτάζ, μοιράστηκε στιγμές, δυσκολίες και σταθμούς μιας ολόκληρης ζωής στο πεδίο της είδησης. Αυτό που μου έμεινε περισσότερο ήταν η εντιμότητα, το ήθος και η ταπεινότητα που τον διακρίνουν—χαρακτηριστικά που αποτυπώνονται σε κάθε του λέξη.

Ο Πάνος Σόμπολος δεν αφηγείται απλώς γεγονότα—μεταφέρει αξίες. Και αυτό είναι το πιο πολύτιμο απ’ όλα.

Συνέντευξη

–Κύριε Σόμπολε, ποια υπόθεση που καλύψατε σας συγκλόνισε περισσότερο και γιατί;

Πολλές ήταν οι υποθέσεις που με συγκλόνισαν, κατά τη μακροχρόνια δημοσιογραφική μου πορεία, και πολλές είναι αυτές, που έχουν μείνει για πάντα χαραγμένες μέσα μου. Μία από αυτές θα σας αναφέρω.

Ήταν το καλοκαίρι του 2007, με τις μεγάλες και πολύνεκρες πυρκαγιές στην Ηλεία και σε άλλες περιοχές, όπου χάθηκαν πάνω από ογδόντα άτομα.

Ριπές από πυροβόλο όπλο… πολλές σφαίρες καρφώθηκαν δίπλα μου, σε απόσταση δέκα – είκοσι εκατοστών, στον τοίχο που ακουμπούσα

Τότε εργαζόμουνα στο Mega και βρισκόμουνα με το συνεργείο μου έξω από το χωριό Αρτέμιδα της Ηλείας. Ενώ μιλούσα με έναν αστυνομικό για τους νεκρούς και την εξέλιξη της πυρκαγιάς, ένας κάτοικος του χωριού μάς ενημέρωσε ότι πίσω από τον λόφο είδε από μακριά, καμένους ανθρώπους, αλλά δεν ήταν πολύ σίγουρος.

Πήγαμε στο σημείο που μας υπέδειξε και πραγματικά βρεθήκαμε μπροστά σε φρικιαστικό θέαμα: Μια μάνα γονατιστή, που κρατούσε στην αγκαλιά της τρία παιδάκια της.

Όλοι νεκροί από την πυρακτωμένη λάβα. Σε μικρή απόσταση, πάνω σ έναν όχθο, βρέθηκε και το τέταρτο παιδί της, το μεγαλύτερο κι αυτό νεκρό. Το τραγικό περιστατικό, με τη μάνα και τα τέσσερα παιδιά, ήταν από τα πλέον συγκλονιστικά.

–Πραγματικά. Μπαίνω στη θέση σας. Έχετε κινδυνεύσει ποτέ σοβαρά στο ρεπορτάζ;

Πολλές φορές. Σας αναφέρω μία από αυτές, όταν βρισκόμουνα αποστολή στην Αλβανία, στη δεκαετία του 1990. Ήταν η υπόθεση με τις παρατράπεζες, που γινόταν χαμός.

Το δικαστικό ρεπορτάζ, είναι το δυσκολότερο και το σκληρότερο στη δημοσιογραφία, γιατί απαιτεί να είσαι σε εγρήγορση, μέρα και νύχτα

Ενώ καθόμουνα κι έγραφα κάποιο περιστατικό σ’ ένα πεζούλι, έξω από το προξενείο μας στο Αργυρόκαστρο, ακούω ριπές από πυροβόλο όπλο και πολλές σφαίρες είδα που καρφώθηκαν δίπλα μου, σε απόσταση δέκα – είκοσι εκατοστών, στον τοίχο που ακουμπούσα.

Ευτυχώς κανένα από αυτά τα βλήματα δεν με πέτυχε. Γλίτωσα από θαύμα! Θυμάμαι τότε ότι πολλοί που περπατούσαν στους δρόμους είχαν κι από ένα καλάζνικοφ μαζί τους και οι πυροβολισμοί έπεφταν παντού.

–Τι σας κράτησε τόσα χρόνια στο αστυνομικό ρεπορτάζ; Δεν σας κούρασε ποτέ η σκληρότητα των θεμάτων;

Όταν, για πρώτη φορά, πάτησα το πόδι μου στην εφημερίδα, με τοποθέτησαν βοηθό στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Σ’ αυτόν τον τομέα, τοποθετήθηκα, σ’ αυτόν έμεινα μέχρι τη σύνταξή μου.

Ποτέ δεν επηρεάστηκα από χρηματισμούς, από κόμματα, από παρατάξεις

Έκανα, παράλληλα με το αστυνομικό, και για έντεκα χρόνια και δικαστικό ρεπορτάζ. Πραγματικά, είναι το δυσκολότερο από τα ρεπορτάζ και το σκληρότερο στη δημοσιογραφία, γιατί απαιτεί να είσαι σε εγρήγορση, μέρα και νύχτα.

Δεν με κούρασε γιατί το αγάπησα και το υπηρέτησα, όπως επιτάσσει η δημοσιογραφική δεοντολογία.

–Πώς διαχειριζόσασταν την πίεση ανάμεσα στην αλήθεια και την ανάγκη για τηλεθέαση ή πρωτοσέλιδα;

Ήμουνα πάντα με το μέρος της αλήθειας. Ποτέ στα 45 χρόνια της δημοσιογραφίας μου δεν μέτρησε για μένα η τηλεθέαση, η ακροαματικότητα ή το πρωτοσέλιδο. Γνώμονάς μου ήταν πάντοτε η σωστή και η αντικειμενική ενημέρωση του κόσμου.

Ποτέ δεν επηρεάστηκα από χρηματισμούς, από κόμματα, από παρατάξεις κ. ά. 

 Έλεγα και έγραφα πάντοτε ό,τι προέκυπτε από το επιτόπιο ρεπορτάζ και μάλιστα τις όποιες ειδήσεις και πληροφορίες, τις διασταύρωνα οπωσδήποτε, πριν ενημερώσω τον κόσμο.

Αυτές ήταν οι αρχές που πρέσβευα τα χρόνια που υπηρέτησα το δημοσιογραφικό λειτούργημα.

–Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και τον σεβασμό στην ιδιωτικότητα θυμάτων ή οικογενειών;

Παλαιότερα, όταν ήμουνα νέος δημοσιογράφος, γράφαμε τα πλήρη στοιχεία δραστών, θυμάτων και όλων όσοι εμπλέκονταν σε υποθέσεις. Επίσης, παρουσιάζαμε στην τηλεόραση πολτοποιημένα πτώματα σε τροχαία και πολλά άλλα φρικιαστικά.

Εμείς είμαστε δημοσιογράφοι και ο ρόλος μας είναι να ενημερώνουμε σωστά κι αντικειμενικά τον κόσμο. Αυτό σημαίνει αξιοπιστία

Αυτό δεν ήταν σωστό. Αυτό βέβαια συνέβαινε και στις άλλες χώρες. Περνώντας όμως τα χρόνια, τα πράγματα άλλαξαν και έχουμε μπει στο σωστό δρόμο.

Δεν λέμε ονόματα κι άλλα στοιχεία, που δεν πρέπει, δεν δείχνουμε φωτογραφίες υπόπτων δραστών. Δηλαδή, είμαστε σε καλό δρόμο σεβόμαστε οικογένειες θύματα κι όλα τα άλλα. 

–Πώς βλέπετε το σημερινό αστυνομικό ρεπορτάζ σε σχέση με την εποχή σας; Έχει χαθεί η τεκμηρίωση και η αξιοπιστία;

Σήμερα, υπάρχει πληθώρα Μέσων Ενημέρωσης καθώς έχουμε και το διαδίκτυο. Η δεοντολογία που διέπει τους δημοσιογράφους δεν τηρείται πάντοτε σε όλες τις υποθέσεις.

Ξεφεύγουμε και γίνεται ο δημοσιογράφος εισαγγελέας, δικαστής, αστυνόμος. Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τον ρόλο μας.

Γράφω αυτά που έζησα κάνοντας ρεπορτάζ μέρα και νύχτα. Σκοπός μου είναι να αφήσω μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές

Εμείς είμαστε δημοσιογράφοι και ο ρόλος μας είναι να ενημερώνουμε σωστά κι αντικειμενικά τον κόσμο. Αυτό σημαίνει αξιοπιστία.

–Πιστεύετε ότι τα social media βοηθούν ή βλάπτουν τη δημοσιογραφία;

Εξαρτάται από το πώς τα βλέπει ο καθένας μας. Είναι καλά και βοηθούν τη δημοσιογραφία αρκεί να τα χειριζόμαστε σωστά και βάσει πάντοτε του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Υπάρχουν sites που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, υπάρχουν όμως και πάμπολλα άλλα, που ισοπεδώνουν κάθε δεοντολογία. Τι να κάνουμε, είναι σημεία των καιρών!

–Τι σημαίνει για εσάς «καλός ρεπόρτερ»;

Αυτός που κάνει ρεπορτάζ στον τόπο, που διαδραματίζονται τα όποια γεγονότα. Αυτός που διασταυρώνει την είδηση, πριν τη δημοσιεύσει ή τη βγάλει στον αέρα. Αυτός που είναι πέρα και πάνω από χρηματισμούς, από κόμματα, από παρατάξεις, από ποδοσφαιρικές ομάδες κ.λ.π. Αυτός που δεν υπερβάλλει, δεν μεγαλοποιεί ή παραποιεί τα γεγονότα για να κερδίσει τηλεθέαση και ακροαματικότητες. Αυτός που λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, όπως λέει κι ο λαός μας.

–Το συγγραφικό σας έργο αντλεί υλικό από τις πιο σκληρές και δραματικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πώς βιώνετε τη μετατροπή του αστυνομικού ρεπορτάζ σε αφήγηση; Είναι για εσάς μια μορφή καταγραφής, εξιστόρησης ή προσωπικής λύτρωσης;

Όταν βρισκόμουνα στην ενεργό δημοσιογραφία, πολλές φορές σκεπτόμουνα κι έλεγα ότι αν φτάσω να πάρω σύνταξη κι έχω χρόνο στη διάθεσή μου, αυτά τα γεγονότα που βιώνω, θα πρέπει να τα καταγράψω σε βιβλία.

Πραγματικά, με αξίωσε ο Θεός και πήρα τη σύνταξη και οι σκέψεις αυτές ήρθε η ώρα και γίνονται πλέον  πραγματικότητα. Γράφω αυτά που έζησα κάνοντας ρεπορτάζ μέρα και νύχτα, όπου κι αν διαδραματίζονταν αυτά τα γεγονότα κι αυτές οι υποθέσεις. Σκοπός μου είναι γράφοντας αυτά τα βιβλία, να αφήσω μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Έχω γράψει ως τώρα επτά βιβλία που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ σε όλα τα βιβλιοπωλεία και σας τα αναφέρω: «Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, όπως τα έζησα», «Τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας 35ετίας, όπως τα έζησα», «Οι αστέρες του εγκληματικού πανθέου, όπως τους έζησα», «Μια ζωή ρεπορτάζ», «Άμεση Δράση, παρακαλώ», «Γυναίκες – Δολοφόνοι – εγκλήματα γένους θηλυκού» και «Βεντέτες – εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα». Μέσα στο χρόνο πιστεύω ότι θα έχω έτοιμο και το όγδοο κατά σειρά βιβλίο, που θα έχει σχέση με τις γυναίκες θύματα.

–Είστε ακούραστος και σε απόλυτη σύνδεση με ό,τι υπήρξατε στην γόνιμη εκκίνησή σας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα αυτή.

Κι εγώ!