Με το Ισραήλ, ή με τον Νετανιάχου;

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο πρώτος επικαλείται τον αντισημιτισμό που θεωρεί ότι ενδημεί στο πιό εμβληματικό πανεπιστήμιο του κόσμου, την κορωνίδα της αμερικανικής Ivy Leaque, για να εκδιώξει ξένους φοιτητές και να υποτάξει το “εργαστήριο ιδεών”, ο δεύτερος κατηγορεί δυτικές κυβερνήσεις και μέσα ενημέρωσης ότι διέπονται από αντισημιτισμό που υποκινεί την “προπαγάνδα” κατά της εξολόθρευσης των αμάχων Παλαιστινίων στη Γάζα.

Την θεωρία αυτή υιοθετούν και αρκετοί καθ’ ημάς, κλείνοντας τα μάτια στο ανθρωπιστικό έγκλημα, ή ακόμα χειρότερα επιχειρώντας να το συμψηφίσουν με τη φρίκη που προκάλεσε η Χαμάς.

Υποδορίως, δηλαδή, προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι όποιος αντιδρά στο Νετανιάχου είναι με τους τρομοκράτες, ή πώς η εθνοκάθαρση στη Γάζα είναι δικαιολογημένο και “ισοδύναμο” χτύπημα στο μακελειό του κιμπούτς και πίεση για να απελευθερωθούν και οι τελευταίοι όμηροι. Δεν χωρά σε αυτή την προσέγγιση πώς αρμόζει και για τα δύο καταδίκη, εν προκειμένω, όμως, ισχύει αυτό που λένε όσοι βρίσκονται στην περιοχή (όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα), πώς δηλαδή ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει άμαχο πληθυσμό, κυρίως παιδιά. Σαν να θέλει να εξαφανίσει τις επόμενες γενιές των Παλαιστινίων ώστε να υλοποιηθεί το σχέδιο της οριστικής εκδίωξης και του εποικισμού.

Δεν χωρά, καν, το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Ισραηλινοί πολίτες αντιδρούν στον κυνισμό του Νετανιάχου, όπως και σημαντικό μέρος της αντιπολίτευσης. Προσπαθούν, μάλιστα, να καλλιεργήσουν την άποψη πως το να στηρίζει κανείς το δικαίωμα της άμυνας του Ισραήλ και να εναντιώνεται στη Χαμάς είναι το ίδιο με το να στηρίζει το Νετανιάχου και την εκστρατεία του αίματος.

Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν μόνο ηθική υποχρέωση να συνταχθούν με την διεθνή κοινότητα που καταγγέλλει τις μεθόδους εξόντωσης του Νετανιάχου, έχουν και στρατηγικό συμφέρον να το κάνουν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς τούτο.

Διότι έχουν υποστεί και εξακολουθούν να υφίστανται τις συνέπειες του κυνισμού της γενοκτονίας και του εποικισμού, από τον Πόντο (στις 19 Μαϊου …θυμηθήκαμε την “μαύρη επέτειο”, για να δεχτούμε, μάλιστα, και τον ψόγο της Άγκυρας προς τούτο), μέχρι την κατεχόμενη Κύπρο.

Πόσους μπορείς να πείσεις διεθνώς για τον επιθετικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, για τις εκδιώξεις Ελλήνων, και για το σχέδιο του Ερντογάν να διχοτομήσει οριστικά το νησί με την στρατηγική των “δύο κρατών”, όταν ανέχεσαι, ακόμα χειρότερα, στηρίζεις κάθε “Άρμα του Γεδεών”;

Εν κατακλείδι, οι Έλληνες συνυπάρχουν από τα βάθη της ιστορίας τους με τον εβραϊκό λαό, στηρίζουν το Ισραήλ, οι κυβερνήσεις μας, ορθώς διατηρούν ως κόρη οφθαλμού την στρατηγική συμμαχία με αυτό. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να στηρίζουν και το Νετανιάχου. Δεν είναι το ίδιο, δεν πρέπει να είναι το ίδιο…