Θέμα “πολιτικής επιβίωσης”…

Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκαθάρισε πώς το ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει την σύσταση προανακριτικής επιτροπής και θα παραπέμψει τον Κώστα Καραμανλή για κακουργηματικές πράξεις. Το επιχείρημα του είναι πως δεν μπορεί να διώκονται τα ανώτερα στελέχη του υπουργείου Μεταφορών για τις ίδιες πράξεις και να μην διωχθεί για τους ίδιους λόγους ο πολιτικός του προϊστάμενος. Ως προς αυτό συγκλίνουν, ως φαίνεται, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αν και το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει μόνο την σχετική πρόταση, δεδομένου ότι διαθέτει τις απαιτούμενες τριάντα υπογραφές βουλευτών.

Η κυβέρνηση, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου, απαντά: «το επιχείρημα Ανδρουλάκη ότι επειδή σε μία ιεραρχία ένας υπάλληλος κατηγορείται για κακούργημα και ο ανώτερος του πρέπει να κατηγορηθεί για κακούργημα είναι αντίθετη στην κοινή λογική και κυρίως σε όποια ανάλυση θεωρίας και νομολογίας στο ποινικό δίκαιο». Και κάπου εκεί παρεισφρέει και το “μήνυμα Δένδια” που δήλωσε ότι η διερεύνηση του δυστυχήματος των Τεμπών και η απόδοση ευθυνών αποτελεί θέμα “πολιτικής επιβίωσης” για τη Ν.Δ.

Είναι αλήθεια πώς το δίλημμα μεταφέρεται στην κυβερνητική παράταξη. Θα συναινέσει στην παραπομπή Καραμανλή στο Δικαστικό Συμβούλιο (κατά το “μοντέλο Τριαντόπουλου”) υιοθετώντας το κατηγορητήριο του ΠΑΣΟΚ, ή θα καταθέσει δική της πρόταση με την κατηγορία του πλημμελήματος; Είναι μάλλον απίθανο να συμβεί το πρώτο υπό το κράτος των γνωστών πιέσεων του… Αχιλλέως και άλλων “καραμανλικών παραγόντων”, κυρίως, όμως, διότι εάν φτάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο μία τέτοια πρόταση (κακούργημα) πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ο φέρων το βαρύ πολιτικό όνομα πρώην υπουργός θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα Ειδικό Δικαστήριο- κι αυτό ουδείς μπορεί να ελέγξει πόσο σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις θα έχει στην μακρά πορεία προς τις επόμενες εκλογές.

Αλλά και την παραπομπή Καραμανλή σε προανακριτική για πλημμέλημα να επιλέξει η κυβέρνηση, πάλι θα είναι μία πρωτόγνωρη συνθήκη: κυβερνητική πλειοψηφία θα αναλάβει την πρωτοβουλία παραπομπής ενός πρώην υπουργού της- και δη του συγκεκριμένου. Από την άλλη, θα είναι, όπως εκτιμούν αρκετοί, και αρκετά “απελευθερωτικό”, καθώς ο πρωθυπουργός θα επιδείξει αποφασιστικότητα και έμμεση ανάληψη της πολιτικής ευθύνης. Μία τέτοια επιλογή είναι πολιτικά ασφαλέστερη.

Εάν, σε αντίθετη περίπτωση, η κυβερνητική πλειοψηφία κινηθεί ακριβώς κατά το “μοντέλο Τριαντόπουλο”, ισχυριζόμενη πως ο Κώστας Καραμανλής είναι αθώος, θα επιταθεί το κλίμα καχυποψίας περί συγκάλυψης.

Οι πληροφορίες, πάντως, θέλουν τον πρώην υπουργό να κλείνει, σε κάθε περίπτωση, τον πολιτικό του κύκλο, και να μην προτείνεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές της άνοιξης του 2027. Αναγκαίο και αναγκαστικό, θα έλεγε κανείς. Όταν “παίζεις τις καθυστερήσεις” για να εδραιωθείς δημοσκοπικά σε ποσοστά πάνω από το 30% και να αποκτήσεις πιθανότητα αυτοδυναμίας για μία τρίτη θητεία, έστω σε μία δεύτερη ή και τρίτη κάλπη, ο,τιδήποτε κλονίζει αυτή τη στρατηγική πρέπει να απορρίπτεται.

Και, θα ήταν παραπλανητική η “βεβαιότητα” ότι …όλα συγχωρούνται όταν ο ψηφοφόρος “κάνει ταμείο” και δεί μία πολυδιασπασμένη και σπαρασσόμενη αντιπολίτευση χωρίς προοπτική εξουσίας απέναντι στο μόνο κόμμα που μπορεί να υποσχεθεί την περίφημη σταθερότητα.

Κρίσιμες αποφάσεις για “πολιτική επιβίωση”, όπως είπε ο Δένδιας.