Φοβικά σύνδρομα, ιδεολογικές εμμονές…

Υποθέτω πως η εκμίσθωση του κυλικείου στην Πολυτεχνειούπολη έγινε με απόφαση της διοίκησης του ιδρύματος. Υπήρξε κάποια αντίδραση, ή έστω ανακοίνωση, του ιδρύματος για το επεισόδιο κάποιων φοιτητών και ίσως και εξωπανεπιστημιακών; Αναζητείται. Δικαιούται ο/η μισθωτής να μην επιθυμεί να συμβεί κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί στην ιδιοκτησία που νοίκιασε; Αυτονόητο.

Εάν στην περίπτωση της αιματηρής εισβολής κουκουλοφόρων στη Νομική το ΕΚΠΑ μπορεί να επικαλείται ότι έχει μεν εκπονήσει -και εν μέρει εφαρμόσει- σχέδια ασφαλείας, ωστόσο απαιτείται πρόσθετη χρηματοδότηση για την πλήρη υλοποίησή τους, στην άλλη με το κυλικείο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Τα περιστατικά έχουν αναλογίες, δεν είναι, ωστόσο, ίδια. Η κυβέρνηση τα αξιοποιεί για να αιτιολογήσει νέα αυστηρότερα μέτρα και να αναδείξει πως οι θύλακες παραβατικότητας στα πανεπιστήμια έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Ο στόχος να επανασυνδεθεί με το πιό συντηρητικό της ακροατήριο, μετά το “φιάσκο” με την πανεπιστημιακή αστυνομία, είναι προφανής.

Παραμονές, μάλιστα, των πανελλαδικών εξετάσεων, είναι λογικό πολλοί γονείς να υποστήριζουν ή να ανέχονται τις αστυνομικές παρεμβάσεις. Όλα αυτά εν τέλει δρουν στην δημιουργία μιας εικόνας αποστροφής για το δημόσιο πανεπιστήμιο, η οποία δεν τους αναλογεί και, κυρίως, δεν τους αξίζει. Διότι, πολλές πανεπιστημιακές σχολές συγκαταλλέγονται μεταξύ των καλύτερων παγκοσμίως, και επειδή τα περισσότερα πανεπιστήμια λειτουργούν υποδειγματικά, παρά την υποχρηματοδότησή τους από την Πολιτεία.

Όμως, αν η κυβέρνηση υποτιμά τις δικές της ευθύνες για τις αποτυχίες, και προδίδει τις δικές τις ιδεολογικές εμμονές, οι πρυτανικές αρχές στέκονται φοβικά και αμήχανα απέναντι σε ένα υπαρκτό φαινόμενο. Μέλη αυτών των αρχών έχουν διαπομπευτεί και προπηλακιστεί, άλλωστε, κατά το παρελθόν.

Εάν δεν συνομιλήσουν με ειλικρίνεια και ανάληψη των ευθυνών που αναλογούν σε κάθε πλευρά, το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπιστεί. Κάποιοι θα επενδύουν στην πολιτική σπέκουλα, και άλλοι θα το παραπέμπουν στις καλένδες. Ο ρόλος των κομμάτων είναι σημαντικός: άλλο το μαχητικό φοιτητικό κίνημα που διεκδικεί περισσότερα κονδύλια για την Παιδεία, άλλο πράγμα οι μικροί αλλά κραυγαλέοι θύλακες παραβατικότητας.