Μικροϊδιοκτήτες…

Θα μπορούσαν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι ο Φάμελλος, ο Χαρίτσης, ο Βαρουφάκης, ο Κασσελάκης με guest τη Ζωή; Ούτε μία στο δισεκατομμύριο. Ωστόσο, τα κόμματα που εκπροσωπούν και προέρχονται από την ίδια πολιτική μήτρα, αθροίζουν (παρακάτω πίνακας της δημοσκόπησης Pulse για τον Σκάϊ) περίπου 16% και μαζί με την Πλεύση Ελευθερίας 30%.

Πολιτικά δεν έχει καμία αξία αυτό το άθροισμα, με δεδομένο τα μίση και τα πάθη των ηγεσιών και του πολιτικού προσωπικού των συγκεκριμένων κομμάτων είναι άσβεστα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, δικαιολογημένα. Πολλοί αρχηγοί με μικρές “ιδιοκτησίες”.

Η αξία, από την άλλη, της επισήμανσης είναι …άϋλη, έχει να κάνει, δηλαδή, με το γεγονός ότι το εκλογικό σώμα που τα επιλέγει συγκροτούσε μέχρι πριν μερικά χρόνια μία αρκετά ευρεία βάση ψηφοφόρων που στήριζε τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Αναμφισβήτητα, σε άλλες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες και, βεβαίως, με το ενοποιητικό στοιχείο του τότε αρχηγού που σήμερα σχολιάζει (ακόμα) εκ του μακρόθεν την ανάγκη για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.

Ακόμα και σήμερα, όμως, ο χώρος υπάρχει. Απογοητευμένος, παραιτημένος, θυμωμένος, σε συνθήκες “εμφυλίου”, αλλά υπάρχει.

Αυτή η πολυδιάσπαση αποτελεί εν τέλει ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τη Ν.Δ, την παράταξη-μηχανισμό διεκδίκησης και -ακόμα περισσότερο- διατήρησης της εξουσίας. Ακόμα και στην πολιτικά χειρότερη στιγμή της, μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης, κατορθώνει να παραμένει αρκετά συνεκτική, λιγότερο στην εκλογική της βάση, περισσότερο στην κορυφή της. Κάτι που δεν κατόρθωσε και προοπτικά είναι δύσκολο να κατορθώσει ποτέ η κεντροαριστερά.

Εάν, μάλιστα, μελετήσει κανείς τα ποσοστά αποδοχής των πρόσφατων μέτρων της κυβέρνησης στα εκλογικά ακροατήρια των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αντιλαμβάνεται περισσότερα. Ειδικά σε αυτό του ΠΑΣΟΚ η διαπίστωση αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία και εξηγεί σε κάποιο βαθμό γιατί δεν μπορεί να αποκτήσει δυναμική εξουσίας.

Κατακλείδα: Το θεωρητικό άθροισμα των ποσοστών του πίνακα δεν πρέπει να οδηγήσει στο συμπέρασμα σχετικά με δυνητική συνεργασία των κομμάτων. Δεν μπορεί να συμβεί. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου για παράδειγμα δεν είναι “εταίρος”, είναι αντίπαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ (και τούμπαλιν), ακόμα και για την ασθμαίνουσα Νέα Αριστερά. Μόνο στο μυαλό του Τσακαλώτου υπάρχει το σχετικό αφήγημα. Όμως, ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού της ακροατηρίου προέρχεται από τον πρώην (ενιαίο) ΣΥΡΙΖΑ.