Τι μου είπε ο Γιώργος, μέρα (ευρω)εκλογών- Εισπράττοντας “ήττες” από έναν 35άρη

Τον Γιώργο τον αξιοποιώ συχνά ως “δείγμα”. Εξαιρετικό παιδί, συνήθως χαμογελαστός, 35άρης, νιόπαντρος, πτυχιούχος Θεολογικής (μάλλον τυπική περίπτωση ελλιπούς επαγγελματικού προσανατολισμού και αρχιτεκτονικής του εκπαιδευτικού μας συστήματος), μπαρίστας σε καφέ-bakery μεγάλης αλυσίδας. Οι πελάτες τον συμπαθούν, κι αυτός πάντα μια καλή κουβέντα έχει να πει. Πάντοτε ενημερωμένος στα πολιτικά, μετριοπαθής αλλά με τεράστιες απορίες και εκλογικευμένη αντίδραση.

Πέρυσι, ήθελε πολύ να πάει με την σύζυγό του στην αγαπημένη μου Τήνο. Μήνες πριν με ρωτούσε, με ξαναρωτούσε, μου έλεγε -μεταξύ άλλων- και για το οικογενειακό “τάμα” που ήθελε να εκπληρώσει. Εκεί κατά τις αρχές Ιουλίου τον ρώτησα εάν ήταν έτοιμος και ήθελε κάποιες …ταξιδιωτικές συμβουλές. “Μπα”, μου είπε, “δεν θα πάμε, τελικά”. Και μου εξήγησε: “Τα υπολογίσαμε, πήγαινε- έλα με το καράβι και ένα αυτοκίνητο, 380 ευρώ. Δεν υπάρχουν αυτά, δυστυχώς”.

Σήμερα, το πρωί -μέρα εκλογών-, του λέω: “Άντε φέτος, στο εύχομαι. Ίσως σας δω στην Τήνο”. Κατσούφιασε. “Πάλι δεν βγαίνει η αριθμητική. Ακόμα πιο ακριβά από πέρυσι, κι εγώ στα ίδια, ίσως και χειρότερα, καθώς οι ανάγκες και τα έξοδα έχουν αυξηθεί. Το πολύ μέχρι την πατρίδα μου την Κεφαλλονιά, αν συνεισφέρει στα εισιτήρια και ο πατέρας μου. Τουλάχιστον εκεί έχουμε να μείνουμε. Αν και δεν είναι διακοπές αυτές με το σόϊ, οπότε μας βλέπω τίποτε σαββατοκύριακα εδώ κοντά”, ήταν η αφοπλιστική του απάντηση. Και ξαναχαμογέλασε.

“Πήγατε να ψηφίσετε”, με ρώτησε. Του έγνεψα καταφατικά και έσπευσα να “αλιεύσω”: “Εσύ θα πας;”. “Φυσικά”, μου είπε. “Μόλις τελειώσει η βάρδια, αυτό δεν το χάνω. Κάπως πρέπει κάτι να πω κι εγώ”. Δεν ρώτησα τίποτε περισσότερο, ξαναείπα καλημέρα και καλή συνέχεια και έφυγα.

Κατά βάση, ο Γιώργος θεωρώ πως βρίσκει λιγότερους λόγους στο να μην ψηφίσει από το να ψηφίσει. Εμφανής η απογοήτευσή του. Παλεύει με τα αδιέξοδα αλλά δεν τα αφήνει να τον οδηγήσουν στην απάθεια. Υποκινείται, μάλλον, από μία ελπίδα, από αυτό το συναίσθημα πως δεν πρέπει να παραιτηθεί. Τους άκουσα να μιλούν με τη συνάδελφό του για τους Coldplay, έδειχναν βιντεάκια ο ένας στον άλλο, σαν ένα μετέωρο σήμα πως θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να είναι κι αυτοί στη συναυλία.

Ο Γιώργος θα ψηφίσει, ψήφισε… Κι ας μην μπορεί να μαζέψει χρήματα να πάει με την σύζυγό του στην Τήνο. Ανακουφίστηκα γιατί δεν με ρώτησε “γιατί;”. Θα του έλεγα τα τετριμμένα (αλλά ισχυρά) που καθοδηγούν τις δικές μου πεποιθήσεις. Ανακουφίστηκα, διότι σε άλλους …Γιώργηδες δεν πιάνουν, εισπράττω ήττες. Ενίοτε κι από τα παιδιά μου. Τι να πεις, τελικά, στον Γιώργο -και κάθε Γιώργο-, “έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα”.