Ανάλυση/ Ουκρανία: Μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Μπάϊντεν και Πούτιν; Ποιές εγγυήσεις ζητά το Κρεμλίνο για ειρήνευση- Για παραπλανητική τακτική μιλά η Δύση

 Ανάλυση/ Ουκρανία: Μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Μπάϊντεν και Πούτιν; Ποιές εγγυήσεις ζητά το Κρεμλίνο για ειρήνευση- Για παραπλανητική τακτική μιλά η Δύση

Οι συνομιλίες μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Αμερικανού ομολόγου του Τζο Μπάιντεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Tass, εάν οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμες να ακούσουν τις ρωσικές ανησυχίες και να επιστρέψουν στη συζήτηση για τις εγγυήσεις ασφαλείας, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι Rossiya-1 «Μόσχα». Κρέμλινο. Πούτιν». πρόγραμμα, σύμφωνα με ένα απόσπασμα που δημοσιεύτηκε την Κυριακή στο κανάλι Telegram του δημοσιογράφου Pavel Zarubin.

Όμως, η Δύση αξιολογεί την πρόταση ως παρελκυστική και παραπλανητική τακτική εκ μέρους την Μόσχα, ιδιαίτερα μετά την απειλή επισιτιστικής κρίσης που προκαλείται από την άρνηση της Μόσχας να εφαρμόσει τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης για τις εξαγωγές σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα. Η Ουάσιγκτον κατηγορεί τη Ρωσία ότι μετατρέπει τα τρόφιμα σε όπλο εναντίον των φτωχότερων χωρών, ο Ζελένσκι λέει ότι 176 πλοία φορτωμένα με 2 εκατ. τόνους σιτηρά είναι έτοιμα να φύγουν από τη Μαύρη Θάλασσα, η Άγκυρα ανακοινώνει ότι βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα για την τύχη της συμφωνίας, ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. καλούν τη Ρωσία να επιστρέψει στη Συμφωνία.

«Η επιθυμία των ΗΠΑ να ακούσουν τις ανησυχίες μας», είπε ο Πεσκόφ όταν ρωτήθηκε ποια θα μπορούσε να είναι η πλατφόρμα για τέτοιες συνομιλίες.

«Αυτή είναι στην πραγματικότητα η επιθυμία των ΗΠΑ να επιστρέψουν στην κατάσταση Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου και να θέσουν το ερώτημα: τι προσφέρουν οι Ρώσοι, ίσως δεν μας ταιριάζουν όλα, αλλά ίσως θα έπρεπε να καθίσουμε μαζί τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εννοώ τα προσχέδια εγγράφων που έχουν περάσει και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον», εξήγησε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.

Ωστόσο, νωρίτερα τον Οκτώβριο, ο Πούτιν είπε ότι δεν βλέπει καμία ανάγκη για συνομιλίες με τον Μπάιντεν αυτή τη στιγμή και πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει ακόμη πλατφόρμα για διαπραγματεύσεις». Όμως, ο Ρώσος πρόεδρος πιθανώς να βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση επί του πεδίου, πλέον.

Το Κρεμλίνο αλλάζει πάλι την ηγεσία του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Σε ρωσικούς κύκλους κυκλοφορούν έντονες φήμες ότι παύθηκε ο υποστράτηγος Αλεξάντερ Λάπιν, μέχρι πρότινος διοικητής του Κεντρικού Στρατιωτικού Τομέα των δυνάμεων εισβολής στο Λουχάνσκ, επειδή απέτυχε να ενσωματώσει τους επίστρατους στον τομέα ευθύνης του.

Σχετική είναι η ανάλυση του KReport:

Ο ισχυρισμός της Μόσχας ότι η Βρετανία ευθύνεται για την έκρηξη στον υποθαλάσσιο αγωγό Nord Stream 2 και η μετακίνηση της 101 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας του αμερικανικού στρατού στην Ρουμανία φανερώνουν ότι υπάρχει διολίσθηση προς την διάχυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και σε τρίτες χώρες.

Δύο είναι τα πιθανά πεδία μεταφοράς της κλιμάκωσης. Το ένα είναι προς νοτιοδυτικά, όπου η αποσχισθείσα από την Μολδαβία ρωσσόφωνη Τρανσδνειστρία δεν κρύβει την αδυναμία της για ένωση με την Ρωσία. Το άλλο είναι προς στο βορρά και συγκεκριμένα προς την Βαλτική, όπου σε αντίθεση με τα στενά του Βοσπόρου -που έκλεισαν για τα ρωσικά πολεμικά πλοία με απόφαση Ερντογάν και με βάση την Συνθήκη του Μοντρέ- η Μόσχα εξακολουθεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση.

Η συγκεκριμένη περιοχή ελέγχεται από την Δανία και τη Σουηδία και έτσι, όταν η Στοκχόλμη πάρει το «πράσινο φως» από την Άγκυρα, θα μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκή Θάλασσα, με μόνες εξαιρέσεις την ρωσική πρόσβαση στην Αγία Πετρούπολη και το Καλίνινγκραντ. Με λίγα λόγια, οι κατηγορίες που εκτόξευσε η Μόσχα για τις εκρήξεις στους αγωγούς είναι ταυτόχρονα και μια προειδοποίηση στο ΝΑΤΟ ότι θα προστατεύσει τα εκεί ζωτικά της συμφέροντα.

Όταν το 1853-56 διεξαγόταν ο Κριμαϊκός Πόλεμος η Βρετανία πίεσε ασφυκτικά την Πρωσία να πάρει μέρος, στο πλευρό του αντιρωσικού συνασπισμού στον οποίο ανήκαν η Γαλλία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Πεδεμόντιο. Στόχος ήταν να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στην Βαλτική. Τελικά, η διεύρυνση της σύγκρουσης δεν κατέστη δυνατή, καθώς το Βερολίνο είχε ως κεντρική επιλογή την διατήρηση της στενής σχέσης του με την Ρωσία.

Σχετικά Άρθρα