Με τι μπορεί να μοιάζει ένας ανασχηματισμός;- Οι ακλόνητοι και η “ουρά” των υφυπουργών
Οι φήμες έρχονται και επανέρχονται, διαψεύδονται κατηγορηματικά, ωστόσο είναι γνωστό πώς οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται. Το πόσο χρήσιμοι είναι, και το πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος, είναι μία άλλη υπόθεση και μία άσκηση που μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να κάνει.
Οι φήμες, λοιπόν, αναφέρουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τις γιορτές θα μετρήσει υπέρ και κατά και θα βάλει στο τραπέζι την εξίσωση των αλλαγών στην κυβέρνησή του. Μία τέτοια εξίσωση έχει κάποιες σταθερές, έχει, όμως, και δύσκολες μεταβλητές.
Για παράδειγμα, εφόσον ο πρωθυπουργός παραμένει ακλόνητος στο θεσμικό του προφίλ και δεν έχει δεύτερες σκέψεις για επίσπευση του χρόνου των εκλογών, πώς θα διακινδυνεύσει να παρουσιάσει τώρα ένα νέο κυβερνητικό σχήμα που θα είναι και το τελευταίο; Δέκα πέντε μήνες (τόσους θα μετράμε από τον Ιανουάριο μέχρι την άνοιξη του 2027) έως τις κάλπες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα “ατύχημα” που θα τον αναγκάσει σε νέες αλλαγές, ακόμα και περιορισμένες, και, ταυτόχρονα, σχετικά μικρό για να αποδώσει η νέα κυβέρνηση.
Εάν, από την άλλη, γίνεται λόγος για έναν ανασχηματισμό υφυπουργών, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πώς τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας που θα μείνει εκτός του νέου σχήματος θα δυσαρεστηθεί διότι θα έχει απωλέσει και την τελευταία ευκαιρία. Πολλοί δε από τους βουλευτές γνωρίζουν πώς έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επανεκλεγούν και αυτό μπορεί να προκαλέσει εσωτερικές “εκρήξεις”.
Ως προς τους υπουργούς, περισσότερο από ποτέ υπάρχουν κάποιοι “αμετακίνητοι”. Κατ’ αρχάς ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Επικρατείας Κωστής Χατζιδάκης που είναι πιά ο “άνθρωπος των κρίσεων”, υπό την έννοια ότι χειρίζεται τα μεγάλα προβλήματα (αγροτικά μπλόκα κ.ά), και μπορεί να μιλάει εύκολα με όλα τα κυβερνητικά στελέχη, έχοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού. Αυτό, βεβαίως, του στοιχίζει ενίοτε σε προβολή, όμως είναι αναμφίβολα το πρόσωπο που αναλαμβάνει τις δύσκολες αποστολές.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να μετακινηθεί από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Αφενός γιατί είναι μόλις οκτώ μήνες στην Καραγιώργη Σερβίας, αφετέρου διότι είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί πρόεδρος του Eurogroup. Αυτό τον καθιστά αμετακίνητο, και παράλληλα ανεβαίνουν σημαντικά οι εσωκομματικές μετοχές του. Ο Νίκος Δένδιας, επίσης, είναι το πρόσωπο που έχει ταυτιστεί με όλα τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, την ατζέντα του εκσυγχρονισμού των ενόπλων δυνάμεων, την διεθνή εκπροσώπηση (SAFE, κ.α), ενώ έχει γίνει στόχος των τουρκικών προκλήσεων, κάτι που τον ενισχύει εσωτερικά.
Ο Στ. Παπασταύρου, ως άνθρωπος των μεγάλων ενεργειακών συμφωνιών, έχει οικοδομήσει εξαιρετικές σχέσεις με τις ΗΠΑ αλλά και με την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ. Είναι, ως εκ τούτου, ακλόνητος στο υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος. Κατά ανάλογο τρόπο, αμετακίνητος είναι και ο Γ. Γεραπετρίτης, με μία μόνο πιθανότητα περί του αντιθέτου, εάν, δηλαδή, κριθεί ότι στην πορεία προς τις εκλογές χρειάζεται ενίσχυση το “επιτελικό κράτος” και η ομάδα συντονισμού του Μεγάρου Μαξίμου.
Η Νίκη Κεραμέως, με την -κατά την κυβέρνηση- ιστορική συμφωνία για τις συλλογικές συμβάσεις είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει πόστο, όπως και ο Άδωνις Γεωργιάδης που προωθεί σειρά μέτρων στην Υγεία. Εάν προσθέσει κανείς και τον Θ. Λιβάνιο που έχει επιφορτισθεί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, τα περιθώρια αλλαγών σε επίπεδο υπουργών στεντεύουν.
Έτσι, εάν γίνει ανασχηματισμός, θα είναι ένα άθροισμα αλλαγών σε επίπεδο υφυπουργών με την προσθήκη βουλευτών που θα αναλάβουν χαρτοφυλάκιο …κατ΄ όνομα, περισσότερο θα ενισχυθεί η επιρροή τους σε εκλογικές περιφέρειες που θεωρούνται κρίσιμες για το εκλογικό αποτέλεσμα (π.χ Βόρεια Ελλάδα).