Κίνα: Ηλιακό το νέο Σινικό Τείχος στην έρημο Κουμπούκι της Μογγολίας

Το νέο Σινικό Τείχος θα είναι ηλιακό. Στην καυτή έρημο Κουμπούκι της Μογγολίας, οι Κινέζοι εγκαθιστούν το ισχυρότερο φωτοβολταϊκό πάρκο στον κόσμο: έναν ωκεανό ηλιακών πάνελ μήκους 400 χιλιομέτρων και πλάτους 5 χιλιομέτρων. Ο σκοπός είναι η προμήθεια του Πεκίνου και των 21 εκατομμυρίων κατοίκων του με ενέργεια μέχρι το 2030, όπως σημειώνει ο Σιλβέν Κουράζ διευθυντής σύνταξης του Nouvel Observateur στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο οποίος τονίζει πως η Ευρώπη πιέζεται από την πολιτική του Τραμπ αλλά κι από την πολιτική της Κίνας.

Η Κίνα ούτως ή άλλως έχει καθυστερήσει στα έργα Ανανέωσιμων Πηγών Ενέργειας και έχει υπογράψει συμφωνίες, όχι στον ίδιο ρυθμό με την Ευρώπη.

Με το νέο ηλιακό πάρκο στοχεύει να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να περιοριστεί η ανθρωπογενής θέρμανση της γης. «Η Κίνα προτίθεται να μειώσει κατά 7% με 10% τις εκπομπές της μέχρι το 2035», υπόσχεται τώρα ο Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.

Σε αντίθεση με τον Τραμπ που θεωρεί την κλιματική αλλαγή «μεγαλύτερη απάτη του κόσμου», απαλλάσσει τη χώρα του από την υποχρέωση να μειώσει τις εκπομπές και εξουσιοδοτεί τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου να κάνει εξορύξεις κατά βούληση. Ο Τραμπ εξακολουθεί να μην ασχολείται με το θέμα της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται το πετρέλαιο αλλά στοχεύει στην επιβολή κυρώσεων στις εξαγωγές από τη Ρωσία του Πούτιν.

Στο άρθρό του ο Σιλβέν Κουράζ διερωτάται σ΄ αυτή τη γεωστρατηγική πραγματικότητα, τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη; «Είναι αλήθεια ότι το κινεζικό μοντέλο που συνδυάζει τις αρετές τού σχεδιασμού και του ανταγωνισμού γοητεύει όλο και περισσότερους ειδικούς και ιδρύματα. Το να συνταχθεί όμως κανείς πίσω από αυτόν τον κρατικό καπιταλισμό που πρασινίζει με ταχείς ρυθμούς θα ήταν τουλάχιστον επικίνδυνο. Ο κινεζικός δρόμος δεν είναι παρά το προσωπείο ενός πολιτικού αυταρχισμού που στηρίζεται σε έναν ολοκληρωτικό ψηφιακό κοινωνικό έλεγχο. Καλύπτει μια εξάρτηση από τον άνθρακα που θα συνεχιστεί για καιρό στη βαριά βιομηχανία. Και μοιάζει με όπλο μαζικής κυριαρχίας».

Τραγικό λάθος θα ήταν όμως, όπως υποστηρίζει στο άρθρό του, και η υποταγή στην τραμπική αυτοκρατορία, που ωθεί στην κατανάλωση αμερικανικού LNG ως αντιστάθμισμα στο κλείσιμο των ρωσικών αγωγών. «Για πόσον καιρό η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου θα είναι αιχμάλωτη του κλιματοσκεπτικισμού του Προέδρου της; Παρά τις περικοπές που έχει επιβάλει το κράτος στους ερευνητικούς προϋπολογισμούς, οι αμερικανικές επιχειρήσεις της clean tech συνεχίζουν τη μετάβαση. Η μισή παραγωγή ενέργειας της Καλιφόρνια, που είναι πρωτοπόρος στο πεδίο αυτό, είναι ήδη απαλλαγμένη από τον άνθρακα», αναφέρει.

Υποστηρίζει πως «η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει την αυτόνομη γραμμή της. Πρέπει δηλαδή να διατηρήσει τη δέσμευσή της να φτάσει σε ουδετερότητα άνθρακα μέχρι το 2050, αντιστεκόμενη την ίδια στιγμή στην εισβολή ηλιακών πάνελ, αιολικών σταθμών, μπαταριών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων, made in China».

Οι αυτοκινητιστικές βιομηχανίες, που απολύουν χιλιάδες ανθρώπους όπως λέει, πιέζουν την Κομισιόν να επιβάλει φόρους στις εισαγωγές κινεζικών αυτοκινήτων ώστε να αναγκαστούν οι εταιρείες να παράγουν και να συναρμολογούν στη Γηραιά Ήπειρο. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη. «Η ολλανδική κυβέρνηση, που ανέκτησε τον έλεγχο της εταιρείας Nexperia η οποία προμηθεύει την ευρωπαϊκή αυτοκινητιστική βιομηχανία με το 49% των ηλεκτρονικών ανταλλακτικών, απειλήθηκε με εμπάργκο από το Πεκίνο. Η μάχη κατά του δράκου θα είναι σκληρή».