Αθερίδης για Σαββόπουλο: Άλλαξε όλη μου τη ζωή, ευτυχώς πρόλαβα να του το πω

 Αθερίδης για Σαββόπουλο: Άλλαξε όλη μου τη ζωή, ευτυχώς πρόλαβα να του το πω

Στη μεγάλη επιρροή που είχε στη ζωή του ο Διονύσης Σαββόπουλος αναφέρθηκε ο Θοδωρής Αθερίδης,  δηλώνοντας ευτυχής που πρόλαβε να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του πριν ο σπουδαίος καλλιτέχνης φύγει από τη ζωή.

Ο σπουδαίος τραγουδοποιός και συνθέτης πέθανε την Τρίτη 21 Οκτωβρίου, στα 81 του. Τις τελευταίες ημέρες, μετά από επιδείνωση της κατάστασής του νοσηλευόταν, ενώ έδινε μάχη με τον καρκίνο από το 2020. 

 Ο Θοδωρής Αθερίδης αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο, λέγοντας ότι τον επηρέασε θετικά από τα εφηβικά του χρόνια, αλλάζοντας την αντίληψη που είχε σε εκείνη την ηλικία για την ποίηση.

Μιλώντας την Τετάρτη στην εκπομπή «Buongiorno», ο ηθοποιός δήλωσε: «Ήταν ένας άνθρωπος, που ερήμην του μου άνοιξε όλη μου τη ζωή. Ήταν ένας οδηγός για μένα, γιατί θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία μου, ότι ήμουν ένα πονηρό παιδί, ευέλικτο, προσαρμοστικό, πλακωνόμουν στο ξύλο και ξαφνικά σιγά σιγά από τον Σαββόπουλο κατάλαβα, ότι ποίηση δεν είναι μόνο ένα αστικό τοπίο με θάλασσες, αστέρια, αλλά κατοικεί παντού. Μου άλλαξε όλη μου τη ζωή. Ευτυχώς, πρόλαβα να του το πω το 2000, τότε τον γνώρισα».

Σε άλλο σημείο, ο Θοδωρής Αθερίδης παραδέχτηκε ότι η είδηση θανάτου του καλλιτέχνη τον τάραξε σε τέτοιο βαθμό, που χρειάστηκε να πάρει ηρεμιστικό για να κοιμηθεί. 

Παράλληλα, τόνισε ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν «φάρος» στη ζωή του: «Χθες γύρισα στο σπίτι και με έπιασαν τα κλάματα. Πήρα ηρεμιστικό για να κοιμηθώ και να πάω στη δουλειά μου. Ευτυχώς που έχω σήμερα δουλειά γιατί μου κάνει καλό. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν φάρος στη ζωή μου. Πέρυσι μας κάλεσε και φάγαμε με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τη Σμαράγδα, μας έκανε το τραπέζι σε ένα σπίτι που του είχε παραχωρήσει ένας φίλος του στην Αίγινα και τα είπαμε, τον χαρήκαμε. Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Περισσότερο για μένα και λιγότερο γι αυτόν, αλλά και γι αυτόν γιατί δεν ήθελε να πεθάνει. Είχα φτάσει 80-81 και έλεγε ότι δεν θέλω αυτό το πανηγύρι να το χάσω. Μα έχουνε μείνει λίγοι πια ρε παιδιά».