New York Times: Τι σημαίνει η αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους- Η πίεση στις ΗΠΑ

Οι New York Times περιγράφουν τι σημαίνει η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από πάνω από 150 κράτη του ΟΗΕ, κυρίως τι μπορεί να προκαλέσει η απόφαση μεγάλων χωρών, όπως η Βρετανία, ο Καναδάς, και η Αυστραλία.

Η διεθνής πολιτική σκακιέρα γύρω από το Παλαιστινιακό αποκτά νέα δυναμική, μετά την απόφαση τριών σημαντικών συμμάχων των ΗΠΑ —της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας— να αναγνωρίσουν επίσημα την ύπαρξη παλαιστινιακού κράτους. Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια συγκυρία έντονων διεθνών αντιδράσεων για τον πόλεμο στη Γάζα, ο οποίος έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Παλαιστινίους και έχει καταστρέψει μεγάλο μέρος της Λωρίδας.

Η αναγνώριση από αυτές τις χώρες δεν είναι ένα απλό διπλωματικό βήμα· αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της ισραηλινής πολιτικής σε Γάζα και Δυτική Όχθη και ταυτόχρονα, μια προσπάθεια ενίσχυσης της προοπτικής λύσης δύο κρατών.

Τα κριτήρια για την κρατική υπόσταση

Σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μοντεβιδέο του 1933, για να θεωρηθεί μια οντότητα κράτος απαιτούνται τέσσερα στοιχεία: Μόνιμος πληθυσμός, καθορισμένη επικράτεια, κυβέρνηση και δυνατότητα διεξαγωγής διεθνών σχέσεων.

Η Παλαιστίνη διαθέτει μόνιμο πληθυσμό και γη, έστω και υπό κατοχή, καθώς και κυβερνητικό φορέα — την Παλαιστινιακή Αρχή. Παρά τις αμφισβητήσεις για τα σύνορα και τις περιορισμένες αρμοδιότητες της Αρχής, πολλοί διεθνολόγοι υποστηρίζουν ότι τα βασικά κριτήρια πληρούνται. Συνεπώς, η αναγνώριση από τρίτα κράτη εδραιώνει μια πραγματικότητα που ήδη υφίσταται σε θεσμικό επίπεδο.

Διπλωματικές και πολιτικές επιπτώσεις

Η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους δεν είναι συμβολική χειρονομία, αλλά φέρνει συγκεκριμένες συνέπειες. Οι χώρες που προχωρούν σε αυτήν οφείλουν να επανεξετάσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, ώστε να μην παραβιάζονται τα δικαιώματα της Παλαιστίνης.

Για παράδειγμα, εμπορικές συμφωνίες που αφορούν προϊόντα από ισραηλινούς εποικισμούς στις κατεχόμενες περιοχές θα θεωρούνταν παραβίαση διεθνούς δικαίου. Παράλληλα, η αναγνώριση δίνει νομιμοποιητικό έρεισμα σε κοινωνικά κινήματα και κοινοβούλια για να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους σε πιο αυστηρή στάση απέναντι στο Ισραήλ.

Οι ισορροπίες στον ΟΗΕ

Σήμερα, 147 από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ έχουν ήδη αναγνωρίσει την Παλαιστίνη. Η προσθήκη μεγάλων δυτικών χωρών, όπως η Βρετανία και η Γαλλία, δίνει νέο πολιτικό βάρος σε αυτήν την πλειοψηφία.

Ειδικά η Βρετανία και η Γαλλία, ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο, καθιστούν τις ΗΠΑ τη μόνη δύναμη του πενταμελούς που εξακολουθεί να απορρίπτει την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση. Αυτό απομονώνει διπλωματικά την Ουάσιγκτον και υπογραμμίζει το αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στις ΗΠΑ και σε ορισμένους από τους παραδοσιακούς συμμάχους τους.

Ο στόχος της αναγνώρισης

Κάποιες χώρες θέτουν όρους: το Βέλγιο ζητά απελευθέρωση ομήρων και αποκλεισμό της Χαμάς από την παλαιστινιακή διακυβέρνηση· η Βρετανία είχε προειδοποιήσει ότι θα κινηθεί αν δεν υπάρξει εκεχειρία στη Γάζα. Ο Καναδάς στη δήλωσή του ανέδειξε την ανάγκη ειρήνης και συνεργασίας Ισραήλ-Παλαιστίνης.

Αν και η αναγνώριση δεν αλλάζει άμεσα την καθημερινότητα στη Γάζα ή στη Δυτική Όχθη, ενισχύει το νομικό και πολιτικό οπλοστάσιο υπέρ της λύσης δύο κρατών. Σύμφωνα με διεθνολόγους, πρόκειται για «μικρά βήματα» που συσσωρευτικά ασκούν πίεση προς μια βιώσιμη ειρηνευτική διαδικασία.

Η ισραηλινή αντίδραση

Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απέρριψε την απόφαση Βρετανίας, χαρακτηρίζοντάς την επιβράβευση της «τρομοκρατίας της Χαμάς» και τιμωρία των θυμάτων της. Η ισραηλινή κυβέρνηση, που στηρίζεται σε ακροδεξιούς εταίρους, φοβάται ότι μια τέτοια εξέλιξη θα αποδυναμώσει το επιχείρημα ασφάλειας και θα ενισχύσει τις διεθνείς πιέσεις για τερματισμό της κατοχής.

Συμπέρασμα

Η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από Βρετανία, Καναδά και Αυστραλία αποτελεί ιστορικό βήμα. Δεν δημιουργεί άμεσα νέα δεδομένα στο έδαφος, αλλά σηματοδοτεί μια σταδιακή μετατόπιση της διεθνούς κοινότητας, που δείχνει όλο και μεγαλύτερη δυσφορία με την ισραηλινή στρατηγική.

Για τους υποστηρικτές της, πρόκειται για κρίσιμο βήμα προς την ειρήνη και τη λύση δύο κρατών· για το Ισραήλ, μια επικίνδυνη εξέλιξη που, όπως υποστηρίζει ο Νετανιάχου, θέτει σε κίνδυνο την εθνική του ασφάλεια. Το σίγουρο είναι ότι η συζήτηση για το παλαιστινιακό κράτος μπαίνει πλέον με άλλους όρους στο διεθνές προσκήνιο.

Απόδοση από το KREPORT