Τι κρύβει η διένεξη Άδωνη- Δένδια για το… τουρκολιβυκό μνημόνιο;- Υπέρ του δεύτερου η παρέμβαση Μαρινάκη

Όταν άπαντες συμφωνούν πως στα θέματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να υπάρχει αρραγές εσωτερικό μέτωπο, κάποιοι έχουν κατά νου, προφανώς, ότι αυτό αφορά (μόνο) στην ανάγκη συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Λάθος. Ακόμα πιό χρήσιμο από το να ομονοούν τα κόμματα -στο μέτρο του εφικτού, φυσικά, διότι δεν θα καταργήσουμε τον θεσμικό έλεγχο της κυβερνητικής πολιτικής από την αντιπολίτευση- είναι να εκφράζεται ενιαία η ίδια η κυβέρνηση.

Στην περίπτωση των βολών του Άδωνη Γεωργιάδη κατά του Νίκου Δένδια για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, της απάντησης του δεύτερου, και της πυροσβεστικής παρέμβασης του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, το ενδοκυβερνητικό “μπάχαλο” είναι εμφανές.

Ας δούμε, πρώτα, τι ειπώθηκε:

Άδωνης Γεωργιάδης: “Είναι ευχάριστο; Είναι πάρα πολύ δυσάρεστο. Δυστυχώς, για πάρα πολλά χρόνια, όχι μόνο επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και νωρίτερα, η Ελλάδα δεν μπορούσε να κλείσει συμφωνία με τη Λιβύη και δεν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ εκεί για διάφορους λόγους. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν έγινε η συμφωνία εκεί. Δεν έγινε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, από ολιγωρία, εμείς δεν είχαμε κάνει συμφωνία, δεν κατάλαβε τότε το υπουργείο Εξωτερικών και βγήκε το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εκείνη την εποχή έγινε. Δεν ξέρω τι έγινε. Ήταν ευθύνη του υπουργείου Εξωτερικών, όχι του υπουργείου Ανάπτυξης. Το ΥΠΕΞ έπρεπε να το εμποδίσει, και δεν το εμπόδισε. Πάμε παρακάτω”.

Νίκος Δένδιας:“Στη δημόσια σφαίρα έχει τη σημασία του ό,τι λέγεται, αλλά κυρίως σημασία έχει ποιος το λέει”

Παύλος Μαρινάκης:«Το πιο βασικό είναι ότι στο άκυρο, ανυπόστατο και παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, υπήρξε από την πρώτη στιγμή και υπάρχει η ενδεδειγμένη αντίδραση».
Πρόσθεσε ότι «ούτως ή άλλως, η εξωτερική πολιτική της χώρας εκφράζεται με μία και ενιαία φωνή δια του πρωθυπουργού και των υπουργών που έχουν διατελέσει υπουργοί Εξωτερικών».

Σημείωσε ότι «δεν υπάρχει καμία διγλωσσία. Η πολιτική μας διαμορφώνεται από το ΚΥΣΕΑ, υλοποιείται από τον ΥΠΕΞ. Η Ελλάδα προστατεύει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και δεν πρόκειται να διαστάσει απέναντι σε καμία αντίδραση. Και αυτό ισχύει και στην πρώτη και στη δεύτερη κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη».

Το περίεργο είναι πως ο Άδωνης Γεωργιάδης έδρασε …βραδυφλεγώς. Άφησε βαριές αιχμές κατά του Δένδια, περίπου επτά χρόνια μετά την υπογραφή και ανακοίνωση του τουρκολιβυκού μνημονίου. Γιατί;

Όταν η κυβέρνηση διατείνεται πως το μνημόνιο είναι παράνομο, ανυπόστατο και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα (κι αυτό την ημέρα που ο πρωθυπουργός διεκδικούσε να επαναδιατυπωθεί αυτή η θέση της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο), φαίνεται ότι παράγει …πολιτικά αποτελέσματα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η κατάταξη δημοφιλίας υπουργών στις εξαμηνιαίες Τάσεις της MRB που ανακοινώθηκαν λίγη ώρα πριν τις δηλώσεις Γεωργιάδη δίνει μία εξήγηση: ο Δένδιας είναι πρώτος, ο Άδωνης δέκατος. Δεν μπορεί να είναι, όμως, επαρκής αυτή η προσέγγιση.

Ούτε καν το γεγονός ότι ο υπουργός Άμυνας θεωρείται ο πιό ισχυρός εσωκομματικός πόλος, με αποστάσεις, ενίοτε, από τις επιλογές του Μαξίμου. Κι αυτό διότι ο υπουργός Υγείας έχει αποδείξει ότι είναι “στρατιώτης” και δεν δημιουργεί προβλήματα. Πολύ συχνά υπερασπίζεται άλλους υπουργούς όταν βάλλονται. Η επίθεση στον Δένδια τι χρησιμότητα είχε;

Η παρέμβαση Μαρινάκη, πάντως, ικανοποίησε τον υπουργό Άμυνας. Το Μαξίμου κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να αφήσει να έρπει ένα τέτοιο εσωτερικό ζήτημα, ιδιαίτερα όταν το ΠΑΣΟΚ άδραξε την ευκαιρία και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο, είναι, όμως, μία ακόμα σκιά που δείχνει μία κυβέρνηση σε αναβρασμό…