Σε δοκιμασία ο Όρμπαν ενόψει εκλογών: Σκάνδαλα, οικονομική πίεση, αντιπολίτευση

Τέσσερις μήνες πριν από τις βουλευτικές κάλπες στην Ουγγαρία, το πολιτικό σκηνικό εμφανίζεται πιο ρευστό από ποτέ για τον Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος μετά από 15 συνεχόμενα χρόνια στην εξουσία βρίσκεται αντιμέτωπος με μια συσσώρευση κρίσεων. Τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που αφορούν την προστασία των παιδιών, σε συνδυασμό με τις ασθενείς επιδόσεις της ουγγρικής οικονομίας, έχουν αρχίσει να φθείρουν σοβαρά το προφίλ του μακροβιότερου πρωθυπουργού της χώρας.

Ο Όρμπαν, που συχνά προβάλλει τις προσωπικές του σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντίμιρ Πούτιν, έχει από το 2010 και μετά εδραιώσει τον έλεγχό του στη χώρα των 9,5 εκατομμυρίων κατοίκων μέσω μιας σειράς παρεμβάσεων που περιόρισαν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, τον πλουραλισμό στα μέσα ενημέρωσης και τον δημόσιο χώρο για κάθε αντίθετη φωνή.

Ωστόσο, η ανάδειξη του Πέτερ Μαγιάρ ως κεντρικής φυσιογνωμίας της αντιπολίτευσης τον περασμένο χρόνο έχει αλλάξει τους συσχετισμούς, όπως επισημαίνει η αναλύτρια Zsuzsanna Végh του German Marshall Fund των ΗΠΑ. «Αντί μιας κατακερματισμένης αντιπολίτευσης, ο Όρμπαν βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με έναν και μόνο υποψήφιο που απολαμβάνει την αντίστοιχη δημόσια υποστήριξη».

Το κόμμα Tisza του Πέτερ Μαγιάρ – πρώην συζύγου πρώην υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Όρμπαν – καταγράφει σταθερό προβάδισμα στις ανεξάρτητες δημοσκοπήσεις εδώ και έναν χρόνο, εξέλιξη που έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στο στρατόπεδο του εθνικιστή πρωθυπουργού. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η αυξημένη πολιτική του κινητικότητα από το καλοκαίρι και μετά.

Σύμφωνα με τον Szabolcs Dull, δημοσιογράφο και δημιουργό του podcast Ötpontban, ο Όρμπαν συνήθιζε σε προηγούμενες αναμετρήσεις να ανεβάζει ρυθμούς το τελευταίο τρίμηνο πριν από τις εκλογές. «Αυτήν την φορά το Fidesz αναγκάσθηκε να βγάλει τους άσσους απ’ το μανίκι πολύ νωρίτερα».

Για να απευθυνθεί σε ένα εκλογικό σώμα που ανησυχεί για την υποτονική ανάπτυξη και τον πληθωρισμό, ο οποίος κινείται στο 4% σε ετήσια βάση, ο Όρμπαν έχει προχωρήσει σε καταιγισμό εξαγγελιών: κρατικά επιδοτούμενα δάνεια για πρώτη κατοικία, φοροαπαλλαγές για τρίτεκνες μητέρες, αλλά και 14η σύνταξη.

Παράλληλα, έχει πραγματοποιήσει ταξίδια σε Μόσχα και Ουάσινγκτον, επιδιώκοντας να διασφαλίσει τη συνέχιση της προμήθειας φθηνού ρωσικού πετρελαίου, ενώ έχει εντείνει τις εμφανίσεις του στην ύπαιθρο, στις αγροτικές περιοχές που αποτελούν παραδοσιακά προπύργιο του Fidesz.

«Κλείδωμα» της εξουσίας

Στις αυστηρά ελεγχόμενες προεκλογικές συγκεντρώσεις, ανοιχτές αποκλειστικά σε υποστηρικτές του, ο Όρμπαν επαναφέρει συστηματικά το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, κατηγορώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι επιδιώκει σύγκρουση με τη Ρωσία και τον Πέτερ Μαγιάρ ότι αποτελεί «μαριονέτα των Βρυξελλών».

Την ίδια στιγμή, νέες αποκαλύψεις για σωματική και σεξουαλική κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα προστασίας απειλούν να πλήξουν καίρια το Fidesz, προκαλώντας, σύμφωνα με τον Szabolcs Dull, μια βαθιά «ηθική κρίση» στο εκλογικό του ακροατήριο.

Το ζήτημα αγγίζει ευαίσθητο νεύρο για τον Όρμπαν, ο οποίος έχει δικαιολογήσει πολιτικές περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων σεξουαλικών και έμφυλων μειονοτήτων στο όνομα της προστασίας των παιδιών και της οικογένειας.

Την Παρασκευή, ο Πέτερ Μαγιάρ έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση του 2001 που καταγράφει περισσότερες από 3.000 περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, λίγες ημέρες πριν από τη δημοσίευση βίντεο στο οποίο φαίνεται διευθυντής κέντρου κράτησης ανηλίκων να κλωτσά στο κεφάλι παιδί που βρίσκεται στο έδαφος.

Με πρωτοβουλία του Μαγιάρ, περίπου 50.000 πολίτες διαδήλωσαν το Σάββατο στη Βουδαπέστη, ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης.

Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι η πρόεδρος της Ουγγαρίας Καταλίν Νόβακ, στενή σύμμαχος του Όρμπαν, υποχρεώθηκε σε παραίτηση, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε χορηγήσει χάρη σε συνεργό καταδικασμένου για εγκλήματα κατά παιδιών.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Όρμπαν φαίνεται να λαμβάνει μέτρα για να «κλειδώσει» τους θεσμούς σε περίπτωση εκλογικής ήττας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο πρόσφατος νόμος που υιοθέτησε το κοινοβούλιο και δυσχεραίνει την αποπομπή του προέδρου Ταμάς Σουλιόκ, προσώπου της απολύτου εμπιστοσύνης του, με θητεία έως το 2030. Αν και ο ρόλος του προέδρου είναι κυρίως συμβολικός, διαθέτει τη δυνατότητα προσωρινού μπλοκαρίσματος της επικύρωσης νόμων, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά εμπόδια στο έργο μιας ενδεχόμενης νέας κυβέρνησης.