Αυστηρή κριτική Τσίπρα σε Παππά: “Έπρεπε να είχε διευκολύνει και να είχε αποσυρθεί από τα ψηφοδέλτια μετά το 13-0”

 Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να είναι υποστηρικτικός στο Νίκο Παππά, ως προς την στρατηγική επιλογή της κυβέρνησής του για τον διαγωνισμό σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες, η κριτική του, όμως, στον πρώην στενό συνεργάτη του, για τους χειρισμούς και την “επιδεικτική προχειρότητα” που επέδειξε, είναι αυστηρή. Πιστοποιώντας ότι η ρήξη στις σχέσεις τους δεν αφορά μόνο την περίοδο Κασσελάκη και την στήριξη που του παρείχε ο πρώην υπουργός, αλλά έχει μεγαλύτερο βάθος και κυρίως παρελθόν.

Είναι χαρακτηριστικά όσα λέει για την υπόθεση Novartis. Ο πρώην πρωθυπουργός καταθέτει την εκτίμηση ότι στις εκλογές του 2023 έπρεπε να είχε θέσει τον πρώην υπουργό εκτός των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την καταδίκη του με 13-0 ψήφους από το Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.

Χαρακτηριστικά αναγράφεται στο βιβλίο:

«… στις 24 Φεβρουαρίου 2023 ανακοινώθηκε η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Νίκο Παππά, στην πολύκροτη υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και της σχέσης του με τον Χρήστο Καλογρίτσα. Το Δικαστήριο τον έκρινε ομόφωνα ένοχο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, επιβάλλοντάς του ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή, την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή για αυτό το αδίκημα.

Όταν βγήκε η απόφαση, βρισκόμουν σε ταξίδι στην Κύπρο. Νωρίτερα είχα διαμορφώσει την εντύπωση, και από την αγόρευση της Εισαγγελέως, που είχε εισηγηθεί την αθώωσή του, ότι πιθανόν θα ήταν καταδικαστική με οριακή όμως πλειοψηφία. Όμως το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: ομόφωνα ένοχος, 13-0.

Η χρονική στιγμή της απόφασης, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, δεν ήταν ασφαλώς τυχαία. Το Μαξίμου και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται ακόμη την καταδίκη στο έπακρο, για να πλήξουν ηθικά τον ΣΥΡΙΖΑ και εμένα προσωπικά για αντιθεσμική πρακτική και νοοτροπία.

Ήταν σαφές πως έπρεπε να σταθμίσω πολύ προσεκτικά τις αποφάσεις μου. Επικοινώνησα αμέσως με τον Νίκο, αναμένοντας να δω ποια στάση θα κρατούσε ο ίδιος. Φανερά πληγωμένος από την απόφαση, δεν έδειξε καμία διάθεση να θέσει ζήτημα παραίτησης, προσωρινής αποχής ή έστω να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ενόψει εκλογών. Ούτε κι εγώ από την πλευρά μου προχώρησα σε τέτοια συζήτηση.

Εντός του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώθηκε ένα κλίμα κομματικού πατριωτισμού. Ο Παππάς ήταν στόχος, λόγω του ρόλου του στην πρωτοβουλία για τις τηλεοπτικές άδειες. Η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη είχε κλονιστεί σοβαρά με όσα είχαν μεσολαβήσει στις υποκλοπές. Και στην Αριστερά υπήρχε μια ιστορικά διαμορφωμένη αμφισβήτηση για αυτού του είδους τις αποφάσεις, που στο παρελθόν δεν ήταν παρά διώξεις με δικαστικό μανδύα. Διαμορφώθηκε τελικά η πεποίθηση ότι επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση, που έπρεπε να μας συσπειρώσει και άρα ήταν μονόδρομος η στήριξη του Παππά, παρά την ομόφωνη καταδίκη.

Εκτός κόμματος υπήρξαν άλλες υποδείξεις: «Καθάρισέ τον», ήταν το μήνυμα, είτε από την αρθρογραφία είτε με τα ρεπορτάζ τους, από μεγάλα ΜΜΕ και δημοσιογράφους.

Μέσα σε εκείνο το περιβάλλον, και με τα συμφέροντα και την Κυβέρνηση να ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι, δεν έθεσα κανένα ζήτημα για την παρουσία του στα ψηφοδέλτια. Και προς τους μεσολαβητές που μου έστελναν μηνύματα διαμήνυσα με τη σειρά μου: «Να αποφασίζουν για τα κόμματα που στηρίζουν. Στο δικό μας κόμμα τις αποφάσεις τις παίρνουμε εμείς.

Εκ των υστέρων, εκτιμώ ότι έπρεπε τότε να του ζητήσω να διευκολύνει, κυρίως το κόμμα αλλά και τον εαυτό του, αποσύροντας ο ίδιος την υποψηφιότητά του. Κι αυτό, γιατί είχε επιδείξει σε όλη αυτή τη διαδικασία απαράδεκτη επιπολαιότητα».

Προσωπικές αναφορές στον Νίκο Παππά γίνονται και σε άλλα κεφάλαια του βιβλίου. Όπως για παράδειγμα αυτό που τιτλοδοτείται «Οι τηλεοπτικές άδειες».

Εκεί ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει ότι ο ίδιος ανακίνησε το ζήτημα των τηλεοπτικών σταθμών με ζητούμενο να λήξουν οι σχέσεις διαπλοκής. Αναφέρεται πως «πίεζα επιτακτικά στις συσκέψεις του Κυβερνητικού Συμβουλίου να προχωρήσει το θέμα και αναρωτιόμουν γιατί ο Παππάς καθυστερούσε να φτιάξει το νομοσχέδιο. Αυτός αντέτεινε πως υπήρχε μια θεσμική διαδικασία που έπρεπε να τηρηθεί. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε του κεφαλιού μας».

Στη συνέχεια εστιάζει στην πολιτική λογική που είχε τότε ο υπουργός Επικρατείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρει πως «η πρόταση Παππά έδειχνε μεν αποφασιστικότητα , εξασφάλιζε υψηλό τίμημα» όμως σημειώνει «η ηθική των κινήτρων συντρίβεται από την ανηθικότητα των συσχετισμών». Όπως επίσης και τον προβληματισμό: «Αν οι άδειες κατέληγαν στα ίδια χέρια, έστω με μεγάλο τίμημα, τι θα είχαμε καταφέρει εκτός από την οργισμένη αντίδραση της διαπλοκής;». Ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του σχολιάζει: «Τελικά πείστηκα, ίσως και γιατί ήθελα να πειστώ».